Ahh Tamara

adım, soyadım da söyleniyormuş gibi uzundu

çok dövdüler beni, çok ağaçtan düştüm

kafamda on dört kırık izi var, sıyrıkları saymadım

katlayıp katlayıp boyuma uydururdu annem

yine de çıplak ayaklarımı gizleyemezdi pantolon

derken kırmızı bir kundura aldılar bir yaz Çermik’ten dönerken

eskimesin diye hiç giymedim

sonra ayağıma dar geldi


yüzlerce bilye bulurdum düşlerimde

uyanınca hiçbiri olmazdı

hep ütüldüğüm günlerde görürdüm

karığım büyüdü, düşler seyreldi


bir sabah ayrı bir dünya, intizam!

öğretmenin yazısı kadar yabancı

paydosta kendi harfleriyle ağlayan annem

hangisi bendim ben hangisiyim

biraz Kafka okumak gibi bir şey galiba

kapkara olmak belki

belki ismin ne? hâli