Narkissos İle Ekho Efsanesi

Narkissos Ekho Efsanesi - Ekho Efsanesi - Narkissos Efsanesi





Echo and Narcissus - John William Waterhouse

Efsaneden bazı parçalar:

Ekho görünce Narkissos'u bir sessiz kırda dolaşırken
arzu sardı gönlünü, düştü gizlenerek izlerinin ardına:
bır çınarın ucuna sürülmüş yanıcı kükürt
beri getirilen alevi nasıl kaparsa
Ekho da yaklaştıkça ona daha yakından yanıyordu aşkla
Kaç kere okşayıcı gözlerle ona sokulmak,
kaç kere yumuşak dileklerini ona sunmak istedi;
yaradılışı vermedi izin söze başlamaya,
bekleyebilirdi ancak sözleri ki onlara cevap yollayacak

Bağırdı: Orada kim var?, Var diye cevap verdi yankı

Ölmek yeğdir diye bağırıyordu olacaksa senin her şeyim
Ekho başka bir şey söylemedi: Senin her şeyim

Berrak bir pınar vardı, dalgalarında gümüşler oynaşır,
Ona ulaşan ne bir çoban, ne otlayan bir keçi, ne bir sürü,
Ne vahşi bir hayvan, ne ağaçtan düşen bir dal;
tek bir kuş bile yoktu onun sükununu bozan
Çevresinde en yakın suyla beslenir bir çayır,
ve oranın güneş ışığıyla ısınmasına engel olan orman
Pınar ve yerin güzelliği çeker onu kendine,
uzanır Narkissos av yorgunluğu ve sıcağın verdiği ağırlıkla yere,
Gidermek isterken susuzluğunu, artıyordu bir yandan susuzluğu;
içtikçe suya vuran güzelliğine hayran,
seviyordu tensiz bir hayali, vücut sanıyordu sulardakini
Donakaldı Paros mermerinden bir heykele benzeyen o aynı yüzle
kımıldamaksızın, bakıyordu kendine kendi şaşkın şaşkın
Bilmeden kendini arzuluyor, severken onu kendini seviyor,
isterken kendini istiyordu, içini yakan ateşi tutuşturan da kendisiydi
Kaç kere faydasız öpücükler sundu aldatan pınara
Ellerini kaç kere daldırdı, boşa kavuştu kolları sularda
Neyi gördüğünü bilmiyor, fakat yanıyordu onunla,
gözleri aldatan hayal onu coşturuyordu

Anlıyorum, o benim, aldatmıyor beni artık hayalim
Tutuşturan da ben, yanan da,
Kendime olan sevgimle yanıyorum
Ne yapayım? İstemeyim mi? İsteyeyim mi?
İstenecek ne kaldı artık?
Beni yoksul ediyor varlığım;
arzuladığım benimle
Ayrılabilsem vücudumdan; garip bir dilek seven için ama,
sevdiğim uzak olsa keşke Kemirsin artık gücümü acı,
ve geldi son günleri ömrümün,
göçüyorum hayatımın baharında
Ölüm gelmeyecek bana ağır dinecekse acılarım
Sevdiğim daha ömürlü olsun dilerim
Ve şimdi can verelim ikimiz bir solukta


Şunlar oldu son sözleri gözlerini
ayırmadan sulara bakan Narkissosun:
Ey boş yere sevdiğim çocuk; yer tekrar iletti dileklerini
Elveda deyince o, bağırdı Ekho: Elveda
Yorgun başını dayadı sık çayırlığa,
ölüm kapadı efendilerinin güzelliğine hayran gözlerini
Hala bakıyordu kendine, yeraltına göçtükten sonra bile;
bakıyordu Styks sularına Dövündüler bacıları Naiaslar
kesik saçlarını yanı başına koydular; dövündüler Dryaslar,
Ekho da katıldı onlara Tam sedyeyi, odun yığınını,

titreyen meşaleleri
hazırladılar, vücut yoktu hiçbir yerde,
yerinde
sarı göbeğini
beyaz yaprakların kucakladığı bir çiçek buldular



1944 yılı Tercüme Mecmuası
Ovidius çeviri Can Yücel