Kanuni Sultan Süleymanın Vasiyeti

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-25-2012

kanuni sultan süleymanın vasiyeti

Kanuni Sultan Süleyman Zigetvar Kalesini kuşatmış haldeyken hastalanıp ve vefat etti ardından Süleymaniye Camisine getirildi

kanuni sultan süleymanın vasiyeti
Cenaze namazı kılınacaktı

O gün Süleymaniye Camii cemaate dar geldi Halkın bir ucu Mercan Yokuşunda, bir ucu Vefa Sokaklarındaydı

Bir devre mührünü vuran koca sultan, ebediyete uğurlanıyordu
Namazını Şeyhülislam Ebussuud Efendi kıldırdı

Namazı kılınmış, fâtihalar okunmuş, defin için kabre yaklaşılmıştı Sultanın naaşı tam mezarına konacaktı ki,elindeki çekmeceyi tabutun içine sıkıştırmaya çalışan bir saray ağası Ebussuud Efendinin gözünden kaçmadı

Ebussuud Efendi derhal seslendi:

“Dur bakayım ağa!” dedi, “Nedir o? Ne yapıyorsun orada?”

Ağa: “Üzerimde bir emanet var efendim Bunu yerine bırakmam gerek!” dedi

Ebussuud Efendi: “Olmaz! Böyle bir şey caiz değil” diye kükredi

Ağa: “Efendim! Sultanımızın vasiyeti bu!” dedi sertçe

“Vasiyet mi? İçinde ne var onun?” “Bilmiyorum efendim” “Ver bakayım şunu”

Adamcağız elindeki çekmeceyi uzattı

Şeyhülislâm bir de ne görsün; verdiği bunca fetvâlar, bunca hükümler kendi mühürleriyle ve imzalarıyla deste

deste paketlenmiş ve çekmeceye doldurulmuştu

Koca şeyhülislamın rengi uçup gitti Yüzü kül kesildi Benzinde bir damla kan kalmadı Gözleri karardı
Gücü dermanı kesildi Yıkıldı, yıkılacaktı Hemen oracığa çöktü

İki eliyle başını kavradı ve hıçkırıklara boğuldu

Etrafındakilerin şaşkın bakışları altında, ağzından fısıltı halinde şu cümleler döküldü:
“Ah Süleyman! Sen kendini kurtardın Bakalım Ebussuud nasıl hesap verecek?”
Alıntı

07-25-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Kanuni Sultan Süleymanın Vasiyeti kanuni sultan süleymanın vasiyeti Kanuni Sultan Süleyman Zigetvar Kalesini kuşatmış haldeyken hastalanıp ve vefat etti ardından Süleymaniye Camisine getirildi kanuni sultan süleymanın vasiyeti Cenaze namazı kılınacaktı O gün Süleymaniye Camii cemaate dar geldi Halkın bir ucu Mercan Yokuşunda, bir ucu Vefa Sokaklarındaydı Bir devre mührünü vuran koca sultan, ebediyete uğurlanıyordu Namazını Şeyhülislam Ebussuud Efendi kıldırdı Namazı kılınmış, fâtihalar okunmuş, defin için kabre yaklaşılmıştı Sultanın naaşı tam mezarına konacaktı ki,elindeki çekmeceyi tabutun içine sıkıştırmaya çalışan bir saray ağası Ebussuud Efendinin gözünden kaçmadı Ebussuud Efendi derhal seslendi: “Dur bakayım ağa!” dedi, “Nedir o? Ne yapıyorsun orada?” Ağa: “Üzerimde bir emanet var efendim Bunu yerine bırakmam gerek!” dedi Ebussuud Efendi: “Olmaz! Böyle bir şey caiz değil” diye kükredi Ağa: “Efendim! Sultanımızın vasiyeti bu!” dedi sertçe “Vasiyet mi? İçinde ne var onun?” “Bilmiyorum efendim” “Ver bakayım şunu” Adamcağız elindeki çekmeceyi uzattı Şeyhülislâm bir de ne görsün; verdiği bunca fetvâlar, bunca hükümler kendi mühürleriyle ve imzalarıyla deste deste paketlenmiş ve çekmeceye doldurulmuştu Koca şeyhülislamın rengi uçup gitti Yüzü kül kesildi Benzinde bir damla kan kalmadı Gözleri karardı Gücü dermanı kesildi Yıkıldı, yıkılacaktı Hemen oracığa çöktü İki eliyle başını kavradı ve hıçkırıklara boğuldu Etrafındakilerin şaşkın bakışları altında, ağzından fısıltı halinde şu cümleler döküldü: “Ah Süleyman! Sen kendini kurtardın Bakalım Ebussuud nasıl hesap verecek?” Alıntı