Hani bir ân gelir
Ve söylenmez sözler söylenir olur!
Hani bir ân gelir
Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada!
Hani bir ân gelir
Bir ân gelir
Hani bir göz bir göze gelir
Hani, öyle bir ân gelir ki;
En “gelinmez” yollarla en “varılmaz” yolların, senle ben arasındaki yarda boyun büktüğünü görürsün
Bu yar; iki yâr arasıdır!
Her yar iki yâr arasıdır!
Ve üstelik;
Yaralar yara benzer,
Her yar yaraya benzer!
Yar başında duruşum;
Yâre nâraya benzer!
Halbuki gök yerin
Halbuki gök yarın
Halbuki gök yârin içindedir bu mesafelerde!
Veya gök, mavi bir hançer gibi dalıvermiştir de toprağın içine; şimdi toprak, kendi içindeki kocca bir yarayı yâr bilmiş
Kendini parçalayan kooskoca bir yar başına türbedar olmuştur! ! !
Halbuki hep
Hep iki yârdır;
Bir yar başında duran
Her yar, yâri gördüğüm rüyadır!
Yolun biri gözlerinden başlaar senden içeri gider; diğeri gözlerimden, benden içeri
Bir yar oluşur her yârin arasında kalan boşlukta!
Ben, yarın bir duvarı olup sana bakarım bu yandan
Sen yarın bir duvarı olur, o yandan bana bakarsın!
Ve en derinimden gelip en derinine gidebilecek olan yol ile, en derininden çıkıp en derinime inebilecek olan gökkuşağı “bakışlarımızda” kopar!
Biz, sarılmadıkça
Yarlar kaldıkça yârlar arasında!
Hani bir ân gelir
Ve söylenmez sözler söylenir olur!
Hani bir ân gelir
Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada!
Hani bir ân gelir
Bir ân gelir
Hani bir göz bir göze gelir
Hani bir ân gelir
Bir ân
Bakışlar düğümlenir;
Bütün yarlar silinir,
Sıra söylenmezlere gelir