Gülseher Tatlıtürk Ün Doğum Hikayesi

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-23-2012

Gülseher Tatlıtürk ün Doğum Hikayesi
Merhaba bütün anneler ve anne adayları,

Aslında bu öyle büyük bir macera ki yaşarken farkında bile değilsiniz ne yaşadığınızın

Çünkü bu duruma en az 9 ay hazırlansanız da asla hazır olamıyorsunuz

Ne kadar hayal etseniz de yaşadığınız olayın güzelliği hayal gücünüzü hep geride bırakıyor

Bunun tarifi yok

Sadece yaşamak gerekiyor

Yoksa hep bir şeyler eksik kalıyor

Biz eşimle 2003 yılında tanışıp 2005 yılında evlendik

Ben 33 eşim 35 yaşında idi

Dolayısıyla bebek için fazla bekleyecek durumda değildik

Ama benim içinde hep bir korku vardı

Ya olmazsa diye

Hatta bu konuda planlar bile yapıyordum

Çünkü etrafımızda öyle çok çocuğu olmayan ve bunun için her yolu deneyen arkadaşlarımız, yakınlarımız vardı ki

Eşime bu korkumu açınca bana hep kızar ve pozitif düşünmemi söylerdi

Ayrıca ağır ve hayatımın sonunda kadar onunla yaşayacağım bir mide rahatsızlığı geçiriyordum

O an anne olmam imkansızdı

Doktorun izin vereceği anı bekliyordum

Her şey yolunda gitti

Neyse kızımız fazla nazlanmadı

Ben tahmin edemedim

Çünkü Antalya'ya gitmeye hazırlanıyorduk

Her şey ayarlanmıştı

İş arkadaşımın ısrarı ile hiç umutlanmadan test aldım

Sabah erken kalkar yaparım diye düşünürken rüyamda şu anda farklı şehirlerde yaşadığımız en yakın kız arkadaşım '' Hadi kalk yap şu testi '' diyerek beni uyandırdı

13 Eylül 2006 'da sabahın altısında

Bu kadar erken beklemediğimden test yaparken hiç heyecanlanmadım Ama pozitif olduğunu görünce herhalde bir 10 dakika yerimden kalkamadım

Sonra eşimi uyandırdım

O da tek gözü kapalı olarak teste bakıp ben sana söylemiştim dedi ve bebeğim hayatımıza ilk defa böyle girdi

Sonra herkesin bir anda haberi oldu

İlk işim doktora gitmek oldu

Ama giderken de kanamam başladı

Varla yok arası bebeğim gidecek diye neye uğradığımı şaşırdım

Aynı korkuyu 9 ay boyunca yaşadım

Çünkü dönem dönem bunlar devam etti

Hastaneye korku ile koşmalar

Yataktan kalmadan yatmalar

Hep dua ettim bebeğim benimle kalsın diye

Böylece her günü başka heyecan ve korkularla dolu aylar geçti

Ailem ve eşim hep yanımdaydı

Bebeğimin kız olacağını öğrendik

Ama herkes erkek olacak diye iddia ediyordu

İsim aradık ta ki kızım doğana kadar

Karar veremedik

En çok kavga ettiğimiz konu bu oldu eşimle hamileliğim boyunca

Doktorum her seferinde aynı tarihi veriyordu

19 Mayıs 2007

Bu tarihe odaklanmıştık

Mart ayının sonuna kadar işimin başındaydım

Ama gün geçtikçe ağırlaşıyordum

Bebeğim ise hiç durmadan hareket ediyor bazen nefesimi kesiyordu

Herkes bebeğin erken geleceğini söylüyordu

Son hazırlıkları da tamamlamaya çalışıyorduk ki doktorum bebeğin her an gelebileceğini söyledi

Nisan ayının 20 sinden sonra beklemeye başladık

26 Nisan da kontrol için ablamla doktora gittik

Sabah eşime işe giderken şakayla karışık â?? biz doktora gidiyoruz belki eve dönemeyiz

Sende işten geri gelebilirsin â?? diye takıldım

Nts ye bağlandığımda bebeğim hiç hareket etmedi

Bir tuhaflık hissettim

Ama doktorum beni heyecanlandırmamak için geçiştirdi

Muayeneye aldığında kızımın yola çıktığını ve rahmimde açılma olduğunu söyledi

Senin sancın var dedi

O an ablamın zıpladığını ve ağlamaya başladığı gördüm

Bense benim sancım yok

Onlar son gün ağrısı diyordum

Sonra da ben mi bugün mü doğuracağım diye sormaya başladım

Hemen eşimi aradım

Bu arada ablam durmadan ağlıyordu

Eşimde iş arkadaşlarına â?? Bir gün böyle telefon çalacak ve ben uçarak gideceğim â?? diyormuş

Aynen öyle oldu

Cüzdanı da dahil her şeyi işyerinde bırakıp taksiye atlamış

Doktorum bu arada karnın tok bebeğin de alınması lazım epidural yapalım dedi

O ana kadar hiç bu yöntemi düşünmemiştim

Yapamam gibi geliyordu

Ama beni ikna etti ve pek seçeneğimde yoktu

Kontrole geldiğim için yanımızda hiçbir şey yoktu ve ağabeyim komşularla evden eşyalarımızı getirdiler

Ben bir taraftan ağlıyor, bir taraftan telefonla konuşuyordum

Duyan arıyordu

Eşim elinde kamera her şeyi kaydediyordu

Sedyeyi getirdiklerinde korkudan hiçbir şey hissetmiyordum

Herkesle vedalaşıp kızımı almaya gidiyorum diyerek odadan çıktı

Ameliyathanede is bacaklarımın titremesine engel olamadım

İğne yaparken iki kişi beni tutmak zorunda kaldı

Doktorum her aşamayı anlatıyordu

Bense kızımı görmeye odaklandım

Sakinleştirici iğneyi reddettim Doktor kızımı çıkarıp göbek kordonunu keserken nefesim kesildi

Sonra avaz avaz bağırdı kızım

Göğsüme bastırdıklarında hissettiklerim anlatılamaz

Kızım erken doğmuştu, küçük doğmuştu ama çok şükür sağlıklıydı

Ve ben mucizeyi yaşamıştım

O benim her şeyimdi

Bundan sonraki hayatımın anlamıydı

Ve ben Dilay için her gün şükrediyorum

Kaynak: Bebek

07-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Gülseher Tatlıtürk Ün Doğum Hikayesi Gülseher Tatlıtürk ün Doğum Hikayesi Merhaba bütün anneler ve anne adayları, Aslında bu öyle büyük bir macera ki yaşarken farkında bile değilsiniz ne yaşadığınızın Çünkü bu duruma en az 9 ay hazırlansanız da asla hazır olamıyorsunuz Ne kadar hayal etseniz de yaşadığınız olayın güzelliği hayal gücünüzü hep geride bırakıyor Bunun tarifi yok Sadece yaşamak gerekiyor Yoksa hep bir şeyler eksik kalıyor Biz eşimle 2003 yılında tanışıp 2005 yılında evlendik Ben 33 eşim 35 yaşında idi Dolayısıyla bebek için fazla bekleyecek durumda değildik Ama benim içinde hep bir korku vardı Ya olmazsa diye Hatta bu konuda planlar bile yapıyordum Çünkü etrafımızda öyle çok çocuğu olmayan ve bunun için her yolu deneyen arkadaşlarımız, yakınlarımız vardı ki Eşime bu korkumu açınca bana hep kızar ve pozitif düşünmemi söylerdi Ayrıca ağır ve hayatımın sonunda kadar onunla yaşayacağım bir mide rahatsızlığı geçiriyordum O an anne olmam imkansızdı Doktorun izin vereceği anı bekliyordum Her şey yolunda gitti Neyse kızımız fazla nazlanmadı Ben tahmin edemedim Çünkü Antalya'ya gitmeye hazırlanıyorduk Her şey ayarlanmıştı İş arkadaşımın ısrarı ile hiç umutlanmadan test aldım Sabah erken kalkar yaparım diye düşünürken rüyamda şu anda farklı şehirlerde yaşadığımız en yakın kız arkadaşım '' Hadi kalk yap şu testi '' diyerek beni uyandırdı 13 Eylül 2006 'da sabahın altısında Bu kadar erken beklemediğimden test yaparken hiç heyecanlanmadım Ama pozitif olduğunu görünce herhalde bir 10 dakika yerimden kalkamadım Sonra eşimi uyandırdım O da tek gözü kapalı olarak teste bakıp ben sana söylemiştim dedi ve bebeğim hayatımıza ilk defa böyle girdi Sonra herkesin bir anda haberi oldu İlk işim doktora gitmek oldu Ama giderken de kanamam başladı Varla yok arası bebeğim gidecek diye neye uğradığımı şaşırdım Aynı korkuyu 9 ay boyunca yaşadım Çünkü dönem dönem bunlar devam etti Hastaneye korku ile koşmalar Yataktan kalmadan yatmalar Hep dua ettim bebeğim benimle kalsın diye Böylece her günü başka heyecan ve korkularla dolu aylar geçti Ailem ve eşim hep yanımdaydı Bebeğimin kız olacağını öğrendik Ama herkes erkek olacak diye iddia ediyordu İsim aradık ta ki kızım doğana kadar Karar veremedik En çok kavga ettiğimiz konu bu oldu eşimle hamileliğim boyunca Doktorum her seferinde aynı tarihi veriyordu19 Mayıs 2007 Bu tarihe odaklanmıştık Mart ayının sonuna kadar işimin başındaydım Ama gün geçtikçe ağırlaşıyordum Bebeğim ise hiç durmadan hareket ediyor bazen nefesimi kesiyordu Herkes bebeğin erken geleceğini söylüyordu Son hazırlıkları da tamamlamaya çalışıyorduk ki doktorum bebeğin her an gelebileceğini söyledi Nisan ayının 20 sinden sonra beklemeye başladık 26 Nisan da kontrol için ablamla doktora gittik Sabah eşime işe giderken şakayla karışık â?? biz doktora gidiyoruz belki eve dönemeyiz Sende işten geri gelebilirsin â?? diye takıldım Nts ye bağlandığımda bebeğim hiç hareket etmedi Bir tuhaflık hissettim Ama doktorum beni heyecanlandırmamak için geçiştirdi Muayeneye aldığında kızımın yola çıktığını ve rahmimde açılma olduğunu söyledi Senin sancın var dedi O an ablamın zıpladığını ve ağlamaya başladığı gördüm Bense benim sancım yok Onlar son gün ağrısı diyordum Sonra da ben mi bugün mü doğuracağım diye sormaya başladım Hemen eşimi aradım Bu arada ablam durmadan ağlıyordu Eşimde iş arkadaşlarına â?? Bir gün böyle telefon çalacak ve ben uçarak gideceğim â?? diyormuş Aynen öyle oldu Cüzdanı da dahil her şeyi işyerinde bırakıp taksiye atlamış Doktorum bu arada karnın tok bebeğin de alınması lazım epidural yapalım dedi O ana kadar hiç bu yöntemi düşünmemiştim Yapamam gibi geliyordu Ama beni ikna etti ve pek seçeneğimde yoktu Kontrole geldiğim için yanımızda hiçbir şey yoktu ve ağabeyim komşularla evden eşyalarımızı getirdiler Ben bir taraftan ağlıyor, bir taraftan telefonla konuşuyordum Duyan arıyordu Eşim elinde kamera her şeyi kaydediyordu Sedyeyi getirdiklerinde korkudan hiçbir şey hissetmiyordum Herkesle vedalaşıp kızımı almaya gidiyorum diyerek odadan çıktı Ameliyathanede is bacaklarımın titremesine engel olamadım İğne yaparken iki kişi beni tutmak zorunda kaldı Doktorum her aşamayı anlatıyordu Bense kızımı görmeye odaklandım Sakinleştirici iğneyi reddettim Doktor kızımı çıkarıp göbek kordonunu keserken nefesim kesildi Sonra avaz avaz bağırdı kızım Göğsüme bastırdıklarında hissettiklerim anlatılamaz Kızım erken doğmuştu, küçük doğmuştu ama çok şükür sağlıklıydı Ve ben mucizeyi yaşamıştım O benim her şeyimdi Bundan sonraki hayatımın anlamıydı Ve ben Dilay için her gün şükrediyorum Kaynak: Bebek