Rahat Bir Hamileliğin Ardından Mutsuz Bir Anne

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-24-2012

rahat bir hamileliğin ardından mutsuz bir anne

[/b]
Yazan: metheris Tarih:26 yaşında anne olmak istediğimde hayatın bana neler
göstereceğini nereden bilebilirdim

Belki de çok az anne
adayının sahip olduğu büyük bir kolaylıkla hamile olduğumu
öğrendiğimde içimde tarif edilmez sevinci yaşadığımı
bugün hatırladığımda hüzün duyuyorum

Ne kadar kolay ve sorunsuz geçen hamileliğim vardı

Şanslı anne adaylarından birisiydim Benimle birlikte hamile
olan yaklaşık 10 arkadaşım vardı benim dışımdakiler
zamanlarının çoğunu doktor peşinde geçirirken ben sadece
rutin muayeneler için doktorumu arıyordum

Çok iyi , sevecen, insancıl bir doktorum vardı ve
muayeneler sohbet ortamında zevkli geçiyordu iki taraf için
de

Yine rutin kontrollerin birinde doktorumun birden yüzünün
solduğunu hissettiğimde bir anda dünya başıma yıkıldı

Bana " iyi misin " diye sordu

Ben de " çok
iyiyim " değince problemi anlattı

" Hemen doğuma
girmen gerekiyor

Bebekte sorun var plesenta artık bebeğini
beslemiyor umarım büyük bir sorunla karşılaşmayız "
dedi

Doğum yine muayeneler gibi kolaylıkla gerçekleşti

Spinal
anestezi ile sezeryan ameliyatı ile oğlum dünyaya geldi

Doğduğunda canavar gibiydi

Küçücüktü ama her yeri hareket
ediyordu

Daha doğmasına bir aydan fazla bir zaman dilimi
olmasına rağmen doğmuştu bu acımasız dünyaya

Her şey
herşeye rağmen çok iyi görünüyordu

Korkulan olmamış dendiği bir anda oğlumun serebral palsili
olduğu anlaşıldı

Bunu öğrendiğimizde oğlum 3 aylıktı

Yıkıldık, kahrolduk

Sonra serebral palsinin hemiparazi tipi
olduğu anlaşıldığında biraz rahatladık

Oğlum ömür
boyunca vücudunun sağ tarafını kullanamayacaktı

Fizyoterapi alması gerekecekti uzun yıllar, böylece şekil
bozukluğu engellenebilirdi

şu anda yaklaşık 3 yaşında bana
, aileme, hayatın ne kadar zor kazanıldığını gösterdi

Hayatı öğretti adeta

Beni daha da güçlendirdi

Hayatın
boş geçirilemeyecek kadar güzel olduğunu öğretti

Psikoloji okuduğum için serebral palsiyi biliyordum ama
aslında gerçekten anlayamamışım aslında

Doktorum da
öğrendiğinde çok üzüldü ama o elinden geleni yapıp
oğlumu en az zararla kurtarmıştı kendince

Ona da
minnettarım

Ben ise şu anda serebral palsili çocuklar için
çalışıyorum

Yaklaşık 7 ay önce bu çocuklar için bir
dernek kurduk, okul yaptırmaya çalışıyoruz arkadaşlarla

Özürlü ailelerini bulup çıkartmaya , onlara psikolojik
destek sağlamayı hedef edindik kendimize

Artık sadece kendi
oğlum için değil tüm serebral palsili çocuklar için varım

Ömür boyu da olacağım bu dernekte

Toplumsal duyarlılığı olan tüm insanları derneğimize
çağırıyorum

Gelin bu çocuklar için sizler de bir adım
atın

Teşekkürler herkese şimdiden

[/b]

Üyelerimizden
gelen tüm öyküler
Siz de öykünüzü
gönderin

Kaynak: Dr

Alper Mumcu

07-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Rahat Bir Hamileliğin Ardından Mutsuz Bir Anne rahat bir hamileliğin ardından mutsuz bir anne [/b] Yazan: metheris Tarih:26 yaşında anne olmak istediğimde hayatın bana neler göstereceğini nereden bilebilirdim Belki de çok az anne adayının sahip olduğu büyük bir kolaylıkla hamile olduğumu öğrendiğimde içimde tarif edilmez sevinci yaşadığımı bugün hatırladığımda hüzün duyuyorumNe kadar kolay ve sorunsuz geçen hamileliğim vardı Şanslı anne adaylarından birisiydim Benimle birlikte hamile olan yaklaşık 10 arkadaşım vardı benim dışımdakiler zamanlarının çoğunu doktor peşinde geçirirken ben sadece rutin muayeneler için doktorumu arıyordum Çok iyi , sevecen, insancıl bir doktorum vardı ve muayeneler sohbet ortamında zevkli geçiyordu iki taraf için de Yine rutin kontrollerin birinde doktorumun birden yüzünün solduğunu hissettiğimde bir anda dünya başıma yıkıldı Bana " iyi misin " diye sordu Ben de " çok iyiyim " değince problemi anlattı " Hemen doğuma girmen gerekiyor Bebekte sorun var plesenta artık bebeğini beslemiyor umarım büyük bir sorunla karşılaşmayız " dedi Doğum yine muayeneler gibi kolaylıkla gerçekleşti Spinal anestezi ile sezeryan ameliyatı ile oğlum dünyaya geldi Doğduğunda canavar gibiydi Küçücüktü ama her yeri hareket ediyordu Daha doğmasına bir aydan fazla bir zaman dilimi olmasına rağmen doğmuştu bu acımasız dünyaya Her şey herşeye rağmen çok iyi görünüyordu Korkulan olmamış dendiği bir anda oğlumun serebral palsili olduğu anlaşıldı Bunu öğrendiğimizde oğlum 3 aylıktı Yıkıldık, kahrolduk Sonra serebral palsinin hemiparazi tipi olduğu anlaşıldığında biraz rahatladık Oğlum ömür boyunca vücudunun sağ tarafını kullanamayacaktı Fizyoterapi alması gerekecekti uzun yıllar, böylece şekil bozukluğu engellenebilirdi şu anda yaklaşık 3 yaşında bana , aileme, hayatın ne kadar zor kazanıldığını gösterdi Hayatı öğretti adeta Beni daha da güçlendirdi Hayatın boş geçirilemeyecek kadar güzel olduğunu öğretti Psikoloji okuduğum için serebral palsiyi biliyordum ama aslında gerçekten anlayamamışım aslında Doktorum da öğrendiğinde çok üzüldü ama o elinden geleni yapıp oğlumu en az zararla kurtarmıştı kendince Ona da minnettarım Ben ise şu anda serebral palsili çocuklar için çalışıyorum Yaklaşık 7 ay önce bu çocuklar için bir dernek kurduk, okul yaptırmaya çalışıyoruz arkadaşlarla Özürlü ailelerini bulup çıkartmaya , onlara psikolojik destek sağlamayı hedef edindik kendimize Artık sadece kendi oğlum için değil tüm serebral palsili çocuklar için varım Ömür boyu da olacağım bu dernekte Toplumsal duyarlılığı olan tüm insanları derneğimize çağırıyorum Gelin bu çocuklar için sizler de bir adım atın Teşekkürler herkese şimdiden[/b] Üyelerimizden gelen tüm öyküler Siz de öykünüzü gönderin Kaynak: DrAlper Mumcu