Sınırdışı Hayaller

yapayalnız bir hücrede boğuluyorum bugün
bir kılıç darbesinden akan kanımda tutuyorum
nefesimi
en sızılı senfoniyi kusuyorum
ve tekrar yutuyorum
beni gökyüzüne çeken kelepçeyle yırtılıyorum
boğazımdan
duydum bu gece anlattığın her şeyi
beni öldürüp gömdüğün her sözcük yüreğime uğrayıp gitti
onlarla dağıldım ben insanların diline
onlara yağdı kan hücrelerim
bir bilmece bu döngü
bir olimpiyat sorusunda uyuyakaldım
uyanamamak üzere dinledim
beni de azad ettiğin o nefesi
bir şeylere son
bir şeylereyse
başlamam ben
seninle başlamayan cümleye
amin demem
gücenmez bana hiçbir yaratıcı
canımı alan sensen
hiçbir anlam yok anlattıklarımda
en ucuz felsefemdir aşk
ve ayaklar altına serilir nefesim
çıkmaz yollarında hiç gidilmemiş bir tiyatronun
terk ediyorum!
neyi?
kendimi mi?
beni benden önce terk etmiş seni mi?
hiç uğranmamış sokakların kalkmayan tozlarını mı?
tam da orada ölüyorum sevgilim
ilk kez geçtiğim o yolda
gökten düşen tek bir kurşunla ölüyorum
ve kefensiz gömülüyorum kalbine
sınır dışı hayallerim