Çocuğun Gelişiminde Babanın Önemi

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-23-2012

"Babalı büyüyen çocuklardan değilim

Bu yüzden, bir çocuğun babasını kaybettiği o dramatik an hakkında doğru dürüst ve şahsi kanaatim yok

Nasıl olabilir ki? 6 yaşımdaydım

O günlerde hiç de mutat olmayan bir sıklıkla mezarlık ziyaretleri oluyordu

Başta annem, halam ve komşu kadınlardan oluşan bir hanım heyetiyle girdiğimiz kabristanda, yazılı kısmının bir tülbentle sıkı sıkıya sarılıp gizlendiği, kaba saba bir çam tahtasının dikili olduğu mezar etrafında toplanıyorduk ve kadınlar ağlıyordu

Henüz okula gitmiyordum ama üzerinde bir şeyler yazılı o çam tahtasını niçin tülbent sararak kapattıklarına bir türlü mana verememiştim

Başında ağlayıp durdukları mezar ise belli ki bir komşumuza aitti ve onun için çok üzülüyorlardı

Peki, ama babam neredeydi? Cevabı basitti: Yine çalışmak için Almanya’ya gitmişti

Sivas semalarında ne zaman bir uçak sesi duysam, ‘Teyyare, babama selam söyle!’ diye bağırıyordum

Acaba ne zaman gelecekti? Neredeyse Kemalettin Tuğcu hikâyelerinden alınmışa benzeyen bir yetim çocuk hikâyesi gibi

Babam genç ölmüş, 41 yaşında

Ben 41’ime girdiğimde bu yaşın ölmek için ne kadar erken olduğunu hatırlamıştım

Yattığı yer nur olsun…”

çok duygulandım aynı şeyi 5 yaşında yaşadım evet babam da tam 41 yaşındaydı ve ben şu an 41 yaşındayım ne erken bir yaş ölmek için

baba hayatımın en büyük eksiği

kız veya erkek çocuk için farkı yok o güveni o sıcaklığı o idolü kaybetmek çok zor asla asla asla kimsenin yerini dolduramayacağı bir eksik bana göre anneyi kaybetmekten daha öte bir duygu

baba herşey demek

bu duygu yaşamadan anlaşılmaz

babalarını beğenmeyen onlara küfür eden onları aşağılayıp değersizleştiren evlatlar; aldığınız her tür değer toplumumuzda babanız sayesinde aldığınız her tür güven babanız sayesinde geleceğiniz babanız sayesinde

07-23-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Çocuğun Gelişiminde Babanın Önemi "Babalı büyüyen çocuklardan değilim Bu yüzden, bir çocuğun babasını kaybettiği o dramatik an hakkında doğru dürüst ve şahsi kanaatim yok Nasıl olabilir ki? 6 yaşımdaydım O günlerde hiç de mutat olmayan bir sıklıkla mezarlık ziyaretleri oluyordu Başta annem, halam ve komşu kadınlardan oluşan bir hanım heyetiyle girdiğimiz kabristanda, yazılı kısmının bir tülbentle sıkı sıkıya sarılıp gizlendiği, kaba saba bir çam tahtasının dikili olduğu mezar etrafında toplanıyorduk ve kadınlar ağlıyordu Henüz okula gitmiyordum ama üzerinde bir şeyler yazılı o çam tahtasını niçin tülbent sararak kapattıklarına bir türlü mana verememiştim Başında ağlayıp durdukları mezar ise belli ki bir komşumuza aitti ve onun için çok üzülüyorlardı Peki, ama babam neredeydi? Cevabı basitti: Yine çalışmak için Almanya’ya gitmişti Sivas semalarında ne zaman bir uçak sesi duysam, ‘Teyyare, babama selam söyle!’ diye bağırıyordum Acaba ne zaman gelecekti? Neredeyse Kemalettin Tuğcu hikâyelerinden alınmışa benzeyen bir yetim çocuk hikâyesi gibi Babam genç ölmüş, 41 yaşında Ben 41’ime girdiğimde bu yaşın ölmek için ne kadar erken olduğunu hatırlamıştım Yattığı yer nur olsun…” çok duygulandım aynı şeyi 5 yaşında yaşadım evet babam da tam 41 yaşındaydı ve ben şu an 41 yaşındayım ne erken bir yaş ölmek için baba hayatımın en büyük eksiği kız veya erkek çocuk için farkı yok o güveni o sıcaklığı o idolü kaybetmek çok zor asla asla asla kimsenin yerini dolduramayacağı bir eksik bana göre anneyi kaybetmekten daha öte bir duygu baba herşey demekbu duygu yaşamadan anlaşılmaz babalarını beğenmeyen onlara küfür eden onları aşağılayıp değersizleştiren evlatlar; aldığınız her tür değer toplumumuzda babanız sayesinde aldığınız her tür güven babanız sayesinde geleceğiniz babanız sayesinde