Huylu Huyundan Vazgeçmez

rakiye Nickli Üyeden Alıntı

HUYLU , HUYUNDAN VAZGEÇMEZ

Bir bahar sabahı , yeşil bir kurbağa dere kıyısında sessiz sessiz güneşlenmektedir Çalılar arasından bir akrep görür Akrep , yalancı bir gülümsemeyle , kurbağaya :
-Günaydın , kurbağa kardeş ! der
Kurbağa , akrebin dostluğuna hiçbir zaman inanmadığı için cevap vermez , susar Akrep yapmacık bir tavırla yaltaklanmağa başlar :
-Ben , fena bir hayvan değilim kurbağa kardeş Beni yanlış tanıtmışlar Benim de bir yüreğim , dostluk duygularım var , inan bana Bir ricam olacak Ne olur , sırtına bindir de , beni şu derenin karşı kıyısına geçiriver Çok işim var Bana yapacağın bu iyiliği asla unutmayacağım …
Kurbağa :
-Sana nasıl güvenebilirim İyilik edersem , karşılığında kötülük görürüm … Hayır hayır , bunu yapamam …

Akrep yalvarmaya başlar İyilikten , dostluktan kardeşlikten söz eder Kurbağa , akrebin tatlı diline ve göz yaşlarına dayanamaz Sırtına alır Yüze yüze dereyi geçer Tam karşı kıyıya ayak basacağı sırada , akrebin akrepliği tutar ( Casss ) diye , kuyruğundaki zehirli iğneyi kurbağanın sırtına saplar

Zavallı kurbağa ( Ahh ! ) diye inler Akrebe seslenir ;
-Ne yaptın ? Hani iyiliğime karşı bana kötülük etmeyecektin ? Öyle konuşmuştun … Senin tatlı sözlerine inanmamam gerekirdi , bana nasıl kıyarsın ? …
Akrep fısıldar :
-Kusura bakma kurbağa kardeş ! Elimde değil , bu benim eski huyumdur Ne yapayım , vazgeçemiyorum …

Huylu , huyundan vazgeçmez , böylelerine güvenmemeli …


--------------------------------------------------------------------------


" Ben senin anlaman , bilmen ve öğrenmen için hikayeler söylüyorum Sen bu hikayelerden sonuca var , gerçekleri ara… "
Mevlana


Ne mutlu kıssalardan ibret çıkaranlara



Teşekkürler