Öğretmenlik Mesleğinde Bütün Mesele, Bir Gönüle Girmektir...

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-16-2012

Öğretmenlik Mesleğinde Bütün Mesele, Bir Gönüle Girmektir

Öğretmen, sadece öğreten değildir

Öğretmen, öğrencisinin yüreğine sevginin ve şefkatin damgasını vuran adamdır

Bu sebeple ben hep şunu derim: “Yüreğinde sevgi ve şefkat taşımayan bir insan, öğretmen olmayı asla düşünmesin

Çünkü o sevgisizliği ile hem kendisine zarar verir; hem de öğrencilerine… Sevgiyle yapılan öğretmenliğin tadına doyulmaz ama sevgisiz yapılanı da Çin işkencesinden beterdir

” Sevgisiz bir öğretmenin öğrencilerine verdiği zararı, kimse veremez

Zira öğretmenlik sevgi mesleğidir

Her meslek sevgiyle daha iyi yapılır ama öğretmenlik sevgisiz yapılamaz

Çünkü öğretmenlik, sevgiden ibaret bir meslektir

Öğretmen sevginin sözünü değil, özünü yaşar, yaşatır

Bu sebeple öğretmen; sevecen, şefkatli, nükteli, fıkralı, şen şakrak bir insan demektir

Girdiği yeri güneş gibi aydınlatan, aranan, beklenen, özlenen, gözlenen bir kimliğin sahibidir öğretmen

Öğretmen moral verir, destek verir, teselli verir; teşvik eder, yüreklendirir, hedef gösterir, ufuk genişletir

Bu yüzden, gelişi sevinç, gidişi hüzündür

Dersi bittiğinde üzülür öğrencileri, başladığında sevinirler…
Öğretmen, sevgi odağı olmak zorundadır

Çünkü bilir ki, kalbine giremediği öğrencinin, kafasına da giremez

Sevilen öğretmenler, daha iyi öğretirler

Öğretmenlikte başarılı olmanın yolu
Genç meslektaşlarım bana hep sorarlar: “Başarılı olabilmem için bana neler tavsiye edersiniz?”
Ben de, 35 yıllık öğretmenlik hayatımın sonucunu hep şöyle özetlerim:
“Mesleğinizde başarılı olabilmek için, kendinizi sevdirmeniz şarttır

Çünkü sizi seven öğrenciniz, dersinizi de sever; bu sevgiyle daha çok çalışır ve tabii ki başarılı olur

”
Üstelik sizi seven öğrenciniz, ahlakınızı da sever; size benzemek ister, davranışlarınızı örnek alır

Sizi seven, fikrinizi, zikrinizi sever ve tabii ki sevdiğini benimser ve ona benzemek ister

Böylece öğretmen, örnek olur

Sevilmeyen öğretmenin fikri ve inancı da sevilmez

Bu sebeple ben, eskimemeye çalışan bir öğretmen olarak, bütün meslektaşlarıma şu tavsiyemi tekrarlamak isterim: “Kendinizi sevdirin

Kimlik ve kişiliğinizi sevilecek bir hale getirin

Öğretmenlik mesleğinde bütün mesele, BİR GÖNÜLE GİRMEKTİR

”
Sadece öğrencilerini seven bir öğretmenin sevgisi gerçek olamaz

Öğretmen, herkesi, her şeyi seven bir yüreğin sahibi olmalıdır

Sevgisini varlığın bütününe gösteremeyen, gerçekten seviyor olabilir mi? Sevginin “aması”, “keşkesi”, “birazı” olmaz

Sevgi, ya vardır ya da yoktur

Bu hakiki sevgiyi yaşayarak yaşatacak olan öğretmendir

Sevgi öğretmenle pekiştirilir
Çocuk evde anne-babasından öğrendiği sevgiyi, okulda öğretmeniyle pekiştirir, bilinçli hale getirir ve toplumsal boyutlarını genişletir

Bu yüzden hele de ilköğretim seviyesinde öğretmenlerin sevgisiz olmak gibi bir lüksleri yoktur

Öğretmenin en önemli kazancı da öğrencilerinin kalpleridir

O minik, o saf ve o masum kalplerde olmak kadar tatlı bir manevi kazanç yoktur

Meslektaşlarım böylesine bir muhteşem kazanca nasıl ve hangi çabayla ulaşacaklar? Bu kazanca giden yol çok kısa ve çok kolaydır:
Sevin, sevileceksiniz

Eğitim veremediğiniz öğrenciye öğretim de veremezsiniz

Eğitim ise asla sevgisiz olmaz

Eğitim, insa
nın ahlaki güzelliklerle donatılmasıdır

Zorla güzellik olmayacağına göre, eğitim sevgisiz olmaz demektir

Eğitim insanı onarma mesleğidir

&THORN;air, “Al bir insanı, çöz çöz çocuk olsun” der

Ben de diyorum ki, “Al bir çocuğu, ör ör insan olsun

”İşte, saf ve masum bir çocuğu yaratılış çizgisi istikametinde öre öre insan yapacak olanlar, eğitimcilerdir

Anneler, babalar ve öğretmenler…Bu sebeple gönüle girme mesleğinde, öğretmenler sadece öğretmen olmamalıdırlar

Yaş, baş ve cinsiyetlerine göre, biraz anne, baba, ağabey, abla; biraz arkadaş, dost ve rehber olmayı da bilmelidirler

Osmanlı döneminde hocalar ruhlara ahlak ve fazilet damgasını silinmeyecek şekilde vururlardı

İşte bu sebeple o zamanlarda, insanlara, “Hangi okuldan mezunsun?” diye sorulmaz; “Hangi hocadan okudun?” diye sorulurdu

Ve öğrencilerin okuduğu hoca, hâllerinden, tavırlarından dolayı, tahmin edilebilirdi?“Bu öğrencinin hali tavrı, filan hocadan okuduğunu gösteriyor” derlerdi

Öğretmen öğrencilerini rüyasında görendir
Öğretmen eve gitmekten ziyade, okula gitmeyi seviyorsa, gerçekten ve yürekten öğretmen olmuş demektir

Öğretmen sadece sınıfta öğretmense, mesleğini eksik yapıyor demektir

Öğretmen öğrencilerini rüyasında görendir; öğrencilerinin de rüyasına girendir

Öğretmen, “Kaç çocuğunuz var?” deyince, önce kendi çocuklarını hatırlamayan, sınıfındakilerin sayısını söyleyendir

Ben, genellikle genç meslektaşlarıma sorarım:“Kaç çocuğunuz var?”“Hocam, henüz bekârım” cevabını verirlerse üzülürüm

İçimden, “Eyvah! Bu genç meslektaşım henüz mesleğini özümseyememiş” derim

Öğretmen, haliyle, tavrıyla, konuşmasıyla, kıyafetiyle her an ve her alanda örnek olandır

Çünkü bütün eğitimciler gibi, o da bilir ki, çocuklarımız bizim dediklerimizi yapmazlar; yaptıklarımızı yaparlar

Ben yarım asır sonra ilköğretim yıllarıma dönüp baktığımda, daima seven ve şefkat gösteren hocalarımı hatırladığımı görüyorum

Ama onların neyi, nasıl anlattıkları hiç hatırımda değil

Bütün öğretmenlerimize sevgi dolu bir yürekle sınıfa girmelerini; gövdeleri çıksa bile gönülleriyle hep sınıfta kalmalarını tavsiye ederim

Çünkü bu meslek gönül mesleği, sevgi ve şefkat mesleği; bu meslek Peygamber mesleği…Kutu……
Öğrencilerimi sadece çok sevdim
Amerika’da bir profesör, sosyoloji sınıfındaki öğrencilerini şehrin kenar mahallelerine göndererek o bölgede yaşayan 200 çocuğun durumlarını araştırmalarını ve her bir çocuğun geleceği hakkında bir değerlendirme yapmalarını istedi

Araştırmasını tamamlayan öğrencilerin hemen hepsi hazırladıkları raporlarında bu çocukların gel
ecekte hiçbir şanslarının olmadığını belirttiler

Bundan tam yirmi beş yıl sonra bir başka sosyoloji profesörü tesadüfen bu çalışmayı buldu ve öğrencilerinden bu projeyi sürdürmelerini ve aynı çocuklara ne olduğunu araştırmalarını istedi

Öğrenciler, o bölgeden taşınan ya da ölen 20 çocuk dışındaki 180 çocuktan 176'sının olağanüstü bir başarı gösterip, avukat, doktor ya da işadamı olduklarını ortaya çıkardılar

Profesör çok etkilenmişti ve bu konuyu izlemeye karar verdi

Birer yetişkin olan o çocukların hepsi o bölgede yaşadıkları için, her biriyle buluşma şansı oldu

- O koşullarda nasıl bu kadar başarılı oldunuz? sorusuna verilen cevap hep aynıydı:
- Mahalle okulunda bir öğretmenimiz vardı

Onun sayesinde

Profesör, bu öğretmeni çok merak etmişti

Hayatta olduğunu öğrendiği yaşlı öğretmenin izini bulması zor olmadı

Kendisini ziyaret etmek için evine kadar gitti

Karşısında yılların yüzüne eklediği kırışıklıklara rağmen hâlâ dinç duran yaşlı bir kadın buldu

Merakla yaşlı kadına bu çocukları kenar mahallelerden kurtarıp, başarılı birer yetişkin olmalarını sağlamak için kullandığı sihirli formülün ne olduğunu sordu

Yaşlı öğretmenin gözleri parladı ve dudaklarının kenarında bir gülümseme belirdi:
- Çok basit, dedi

Ben o çocukları çok sevdim

Vehbi Vakkasoğlu

07-16-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Öğretmenlik Mesleğinde Bütün Mesele, Bir Gönüle Girmektir... Öğretmenlik Mesleğinde Bütün Mesele, Bir Gönüle Girmektir Öğretmen, sadece öğreten değildir Öğretmen, öğrencisinin yüreğine sevginin ve şefkatin damgasını vuran adamdır Bu sebeple ben hep şunu derim: “Yüreğinde sevgi ve şefkat taşımayan bir insan, öğretmen olmayı asla düşünmesin Çünkü o sevgisizliği ile hem kendisine zarar verir; hem de öğrencilerine… Sevgiyle yapılan öğretmenliğin tadına doyulmaz ama sevgisiz yapılanı da Çin işkencesinden beterdir” Sevgisiz bir öğretmenin öğrencilerine verdiği zararı, kimse veremez Zira öğretmenlik sevgi mesleğidir Her meslek sevgiyle daha iyi yapılır ama öğretmenlik sevgisiz yapılamaz Çünkü öğretmenlik, sevgiden ibaret bir meslektir Öğretmen sevginin sözünü değil, özünü yaşar, yaşatır Bu sebeple öğretmen; sevecen, şefkatli, nükteli, fıkralı, şen şakrak bir insan demektir Girdiği yeri güneş gibi aydınlatan, aranan, beklenen, özlenen, gözlenen bir kimliğin sahibidir öğretmen Öğretmen moral verir, destek verir, teselli verir; teşvik eder, yüreklendirir, hedef gösterir, ufuk genişletir Bu yüzden, gelişi sevinç, gidişi hüzündür Dersi bittiğinde üzülür öğrencileri, başladığında sevinirler… Öğretmen, sevgi odağı olmak zorundadır Çünkü bilir ki, kalbine giremediği öğrencinin, kafasına da giremez Sevilen öğretmenler, daha iyi öğretirler Öğretmenlikte başarılı olmanın yolu Genç meslektaşlarım bana hep sorarlar: “Başarılı olabilmem için bana neler tavsiye edersiniz?” Ben de, 35 yıllık öğretmenlik hayatımın sonucunu hep şöyle özetlerim: “Mesleğinizde başarılı olabilmek için, kendinizi sevdirmeniz şarttır Çünkü sizi seven öğrenciniz, dersinizi de sever; bu sevgiyle daha çok çalışır ve tabii ki başarılı olur” Üstelik sizi seven öğrenciniz, ahlakınızı da sever; size benzemek ister, davranışlarınızı örnek alır Sizi seven, fikrinizi, zikrinizi sever ve tabii ki sevdiğini benimser ve ona benzemek ister Böylece öğretmen, örnek olur Sevilmeyen öğretmenin fikri ve inancı da sevilmez Bu sebeple ben, eskimemeye çalışan bir öğretmen olarak, bütün meslektaşlarıma şu tavsiyemi tekrarlamak isterim: “Kendinizi sevdirin Kimlik ve kişiliğinizi sevilecek bir hale getirin Öğretmenlik mesleğinde bütün mesele, BİR GÖNÜLE GİRMEKTİR” Sadece öğrencilerini seven bir öğretmenin sevgisi gerçek olamaz Öğretmen, herkesi, her şeyi seven bir yüreğin sahibi olmalıdır Sevgisini varlığın bütününe gösteremeyen, gerçekten seviyor olabilir mi? Sevginin “aması”, “keşkesi”, “birazı” olmaz Sevgi, ya vardır ya da yoktur Bu hakiki sevgiyi yaşayarak yaşatacak olan öğretmendir Sevgi öğretmenle pekiştirilir Çocuk evde anne-babasından öğrendiği sevgiyi, okulda öğretmeniyle pekiştirir, bilinçli hale getirir ve toplumsal boyutlarını genişletir Bu yüzden hele de ilköğretim seviyesinde öğretmenlerin sevgisiz olmak gibi bir lüksleri yoktur Öğretmenin en önemli kazancı da öğrencilerinin kalpleridir O minik, o saf ve o masum kalplerde olmak kadar tatlı bir manevi kazanç yoktur Meslektaşlarım böylesine bir muhteşem kazanca nasıl ve hangi çabayla ulaşacaklar? Bu kazanca giden yol çok kısa ve çok kolaydır: Sevin, sevileceksiniz Eğitim veremediğiniz öğrenciye öğretim de veremezsiniz Eğitim ise asla sevgisiz olmaz Eğitim, insa nın ahlaki güzelliklerle donatılmasıdır Zorla güzellik olmayacağına göre, eğitim sevgisiz olmaz demektirEğitim insanı onarma mesleğidir &THORN;air, “Al bir insanı, çöz çöz çocuk olsun” derBen de diyorum ki, “Al bir çocuğu, ör ör insan olsun”İşte, saf ve masum bir çocuğu yaratılış çizgisi istikametinde öre öre insan yapacak olanlar, eğitimcilerdir Anneler, babalar ve öğretmenler…Bu sebeple gönüle girme mesleğinde, öğretmenler sadece öğretmen olmamalıdırlar Yaş, baş ve cinsiyetlerine göre, biraz anne, baba, ağabey, abla; biraz arkadaş, dost ve rehber olmayı da bilmelidirlerOsmanlı döneminde hocalar ruhlara ahlak ve fazilet damgasını silinmeyecek şekilde vururlardı İşte bu sebeple o zamanlarda, insanlara, “Hangi okuldan mezunsun?” diye sorulmaz; “Hangi hocadan okudun?” diye sorulurduVe öğrencilerin okuduğu hoca, hâllerinden, tavırlarından dolayı, tahmin edilebilirdi?“Bu öğrencinin hali tavrı, filan hocadan okuduğunu gösteriyor” derlerdi Öğretmen öğrencilerini rüyasında görendir Öğretmen eve gitmekten ziyade, okula gitmeyi seviyorsa, gerçekten ve yürekten öğretmen olmuş demektirÖğretmen sadece sınıfta öğretmense, mesleğini eksik yapıyor demektirÖğretmen öğrencilerini rüyasında görendir; öğrencilerinin de rüyasına girendir Öğretmen, “Kaç çocuğunuz var?” deyince, önce kendi çocuklarını hatırlamayan, sınıfındakilerin sayısını söyleyendirBen, genellikle genç meslektaşlarıma sorarım:“Kaç çocuğunuz var?”“Hocam, henüz bekârım” cevabını verirlerse üzülürümİçimden, “Eyvah! Bu genç meslektaşım henüz mesleğini özümseyememiş” derimÖğretmen, haliyle, tavrıyla, konuşmasıyla, kıyafetiyle her an ve her alanda örnek olandır Çünkü bütün eğitimciler gibi, o da bilir ki, çocuklarımız bizim dediklerimizi yapmazlar; yaptıklarımızı yaparlarBen yarım asır sonra ilköğretim yıllarıma dönüp baktığımda, daima seven ve şefkat gösteren hocalarımı hatırladığımı görüyorum Ama onların neyi, nasıl anlattıkları hiç hatırımda değilBütün öğretmenlerimize sevgi dolu bir yürekle sınıfa girmelerini; gövdeleri çıksa bile gönülleriyle hep sınıfta kalmalarını tavsiye ederimÇünkü bu meslek gönül mesleği, sevgi ve şefkat mesleği; bu meslek Peygamber mesleği…Kutu…… Öğrencilerimi sadece çok sevdim Amerika’da bir profesör, sosyoloji sınıfındaki öğrencilerini şehrin kenar mahallelerine göndererek o bölgede yaşayan 200 çocuğun durumlarını araştırmalarını ve her bir çocuğun geleceği hakkında bir değerlendirme yapmalarını istedi Araştırmasını tamamlayan öğrencilerin hemen hepsi hazırladıkları raporlarında bu çocukların gel ecekte hiçbir şanslarının olmadığını belirttiler Bundan tam yirmi beş yıl sonra bir başka sosyoloji profesörü tesadüfen bu çalışmayı buldu ve öğrencilerinden bu projeyi sürdürmelerini ve aynı çocuklara ne olduğunu araştırmalarını istedi Öğrenciler, o bölgeden taşınan ya da ölen 20 çocuk dışındaki 180 çocuktan 176'sının olağanüstü bir başarı gösterip, avukat, doktor ya da işadamı olduklarını ortaya çıkardılar Profesör çok etkilenmişti ve bu konuyu izlemeye karar verdi Birer yetişkin olan o çocukların hepsi o bölgede yaşadıkları için, her biriyle buluşma şansı oldu - O koşullarda nasıl bu kadar başarılı oldunuz? sorusuna verilen cevap hep aynıydı: - Mahalle okulunda bir öğretmenimiz vardı Onun sayesinde Profesör, bu öğretmeni çok merak etmişti Hayatta olduğunu öğrendiği yaşlı öğretmenin izini bulması zor olmadı Kendisini ziyaret etmek için evine kadar gitti Karşısında yılların yüzüne eklediği kırışıklıklara rağmen hâlâ dinç duran yaşlı bir kadın buldu Merakla yaşlı kadına bu çocukları kenar mahallelerden kurtarıp, başarılı birer yetişkin olmalarını sağlamak için kullandığı sihirli formülün ne olduğunu sordu Yaşlı öğretmenin gözleri parladı ve dudaklarının kenarında bir gülümseme belirdi: - Çok basit, dedi Ben o çocukları çok sevdim Vehbi Vakkasoğlu