Çığlık

Yırtınırcasına atarsın ya bazen duyulmaz ötelerden,
Tanıdık bir yüz ararsın ya gelecekten belki de maziden,

Zamansız ve mekansız bir anda ummadığın gönüllerden,
Vurgun yemişsindir artık çare bulamazsın bir yerlerden,

At atabildiğin kadar 'çığlığını' ses gelmez beklenen yerden,
Olmuşsundur artık sende çaresizlikten sürünenlerden!