Kör Kuyuda Olsak Bile...

KÖR KUYUDA OLMAK

>>Günlerden bir gün, köylerden birinde, adamın birinin eşeği, kuyunun
>>birine düşmüş Niye düşer, nasıl düşer sormayın Eşek bu, düşmüş
>>iste Belki kor bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıştı
>>Belki, üzerine de toprak dökülmüştü Zamanla tahta çürüdü,
>>zayıfladı, toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin ağırlığını
>>çekemedi ve "güüm!"
>>Hayvancık saatlerce acı içinde kıvrandı, bağırdı kendi dilinde
>>Ayıptır söylemesi, anırdı yani Sesini duyan sahibi gelip baktı ki
>>durum kotu
>>Zavallı eşeği kuyunun dibinde melül mahzun bakınıyor Üstelik
>>yaralanmış
>>Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden
>>adamcağız köylüleri yardıma çağırdı "Ne yapsak, ne etsek, nasıl
>>çıkarsak?" soruları havada kaldı
>>Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalışmaya deymez Tek çare,
>>kuyuyu toprakla örtmek
>>Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attılar
>>Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları, her seferinde silkinerek
>>dibe doktu
>>Ayaklarının altına aldýığı toprak sayesinde her an biraz daha
>>yükseldi ve sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu Köylüler ağzı açık
>>bakakaldı



Yasam, bazen bizim de üzerimize abanır (hatta çoğu zaman)
Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur
Bunlarla baş etmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil, düşünüp
silkinmek ve kurtulmak, aydınlığa adım atmaktır


*KÖR KUYUDA OLSAK BİLE!***