Kapısız Aksamlar

kırık bekleyişler sonrası
yazılmamış bir şiir açıyor
çatlamış dudaklarda

gözyaşları asilliğe bürünüp
akamazken pınarlarına,
üşümüş özlemlere yetmiyor
birleşen ellerin sıcaklığı

kızaran renklerin gölgesinde
döl tutmamış bir kelebeğin
asılıyor kanatlarına kadın

iki yüreğin rahminde saklı çocuk,
dar bir zaman aralığında
gönderilmeden gidiyor
kapısız akşamlara

zamanı unutup
zamansız aşkları
içmekmiş yaşamak