Nereden Geldiğini Unutma

Nereden Geldiğini Unutma - Yaşam Hikayeleri
Bir zamanlar Ayaz adli bir köle varmış Taktir bu ya, köle bir gün Sultan Mahmud'un kölesi olmuş

Sultan, köleyi taşıdığı asil karakteri sebebiyle çok sevmiş

Derken Sultan’ın öylesine itimadını kazanmış ki, bütün sultanlığın haznedârı tayin edilmiş ve en kıymetli ve zarif mücevherler, taslar ona emanet edilir olmuş


Bu gelişmeyi gören saraylılar ise durumdan pek rahatsız olmuşlar


Hasetleri ve kibirleri yüzünden, sözüm ona basit bir köleye böyle bir mevki verilmesini ve kendi rütbelerine çıkarılmasını bir türlü hazmedememişler

Bu duygular içinde, özelikle Sultan yakınlardaysa ondan gün geçtikçe daha çok şikayet etmeye başlamışlar ve asil ruhlu kölenin itibarini zedelemek için ellerinden geleni yapmışlar


Bir gün Sultanin huzurunda bir saraylının bir diğer saraylıya şöyle dediği duyulmuş:


"Köle Ayaz’ın sık sık hazineye gittiğini biliyor musun?

Aslında her gün gidiyor;

hatta izinli günlerinde bile gidip orada saatlerce kalıyor

Onun mücevherlerimizi çaldığından adim gibi eminim"


Sultan kulaklarına inanamamış


"İşin aslını kendi gözlerimle görmeliyim" demiş


Böylece o da hazine dairesine gidip Ayaz’ı gözlemek istemiş Duvara küçük bir delik yaptırıp, içinde olanları seyretmeye hazırlanmış

Ayaz hazine dairesine bir daha ki sefer geldiğinde Sultan dışarıda beklemeye koyulmuş Kölenin sessizce içeri girdiğini, kapıyı kapattığını ve sandığa gittiğini görmüş



Köle Ayaz, sandığın önünde diz çökmüş, kapağı usulca kaldırmış ve içinden bir şey çıkarmış Orada sakladığı küçük bir bohçaymış bu Bohçayı öpmüş alnına koymuş ve sonrada açmış

İçinden çıkan köleyken giydiği yırtık pırtık bir elbise! İste köle Ayaz, saraylı giysilerini çıkarmış bu elbiseyi giymiş ve sonra aynanın karsısına geçmiş


Kendi kendine:


"Daha önceleri bu elbiseyi giydiğin zamanlar kim olduğunu hatırlıyor musun? diye sormuş

"Bir Hiçtin sen


Hepsi, hepsi satılacak bir köleydin ve Allah, Sultanin eliyle sana rahmetinden belki de hiç hak etmediğin nimetler lütfetti

İste Ayaz, simdi buradasın, ama asla nereden geldiğini unutma!

Çünkü mal mülk insanin hafızasını uçurur, unutuluşlara sürükler

Simdi sen de, nimetçe senden aşağı olanlara kibirle bakma ve daima hatırla Ayaz, hatırla!


Sandığı kapatmış, kilitlemiş ve sessizce kapıya doğru yürümüş

Hazine dairesinden çıkarken birden Sultanla yüz yüze gelmiş

Sultan gözlerini Ayaz’ın yüzüne dikmiş dururken, yanaklarından aşağı yaslar süzülüyormuş ve boğazı öyle düğümlenmiş ki, konuşmakta güçlük çekmiş


"Bugüne kadar mücevherlerimin hazinedârıydın, ama simdi Kalbimin hazinedârısın

Bana benim de önünde bir hiç olduğum kendi Sultanimin huzurunda nasıl davranmam gerektiğini ders verdin"