Çocukluk İşte

Afyon ili, Çay ilçesi, Göcen Köyü

İyi dinleyin anlatacağım bu öyküyü

Yıl 1984Yaşım dokuzdu

Yer: İmam LOjmanının Avlusuydu

Naciye Abla İmamın eşiydi

Yayık yaymak o gün işiydi

Uzun uzun izledim onu,

Bekleyemedim yayığın sonunu

Sesleniverdim; Hey! Naciye Abla

O da dedi ''Ne diyon lan, Hayta!''

Dedim; Biraz yağ sürüver ekmeğe

Dedi ''daha çok var bitmeye''

Bekledim zaman geçmek bilmedi,

Beklerkende talan ettim vişneleri

Sonunda beklediğim an geldi,

Naciye Abla tereyağını vermedi

Vermedi ya! çok zoruma gitti,

Aklıma intikam fikri geldi

Eve gittim, aldım gazyağı bidonunu,

Kafaya koymuşum, yakacam Kuran Kursunu

Zannediyorum ki Kuran Kursu İmamın

Haberi yoktu, ne anamın, ne babamın

Çıktım Kuran Kursu'nun damına,

Döktüm gazyağını çelen kamışına

Çaldım kibriti, başladı yanmaya,

Şimdi kim gelecek, beni kurtarmaya

Çok şükür köylü geldi kurtardılar beni,

Kundakçı gibi hissettim kendimi

Yangını söndürdüler, sıra geldi bana

Sevinemedim bile kurtulduğuma

Önce Muhtar Emmi dövdü, sonra babam

Eli süpürgeli evde bekliyor anam

Velhasılıkelam, herkesten dayak yedim

Yaptığımın yanlış olduğunu, çok iyi öğrendim

Yaktı beni bi sürümlük taze yayık tereyağı,

Bir yayık yağını unutamam, birde o gün yediğim dayağı


KAPALIKAPILAR