Eylül Dokunuşları

Eylül Dokunuşları - Yaşamdan Hikayeler - Öykü - Işın Ergüney
Gönlüm sevda denizine yelken açmıştı o EylüldeSimsiyah gözleri öyle anlamlı öyle içten bakıyordu kiSaçlarını omuzlarına bırakmış,her sallantıda uçuşmasına izin veriyorduYüzünde hiç eksik olmayan bir gülümseme vardı Genelde mahzun bakışları vardı


O sabah Eylül sanki daha hüzünlüydü O ilk görüşte çarpıldığım kız deniz kenarında bir sandalyeye oturmuş gözleri ufukta bir şeyleri tarıyor gibiydiUsulca yanına doğru gittim ve ürkek bir kuşu sever gibi hafifçe omuzuna dokundum Başını çevirip bana baktığında her şeye rağmen güldüğünü gördüm

"Eylül dokunuşları"dedi usulcaÖnce anlamamıştım ne demek istediğiniSonra usulca elimi omuzundan çekerken o söz yüreğime işledi


"Eylül dokunuşları"


Zorlada olsa biraz sohbet edebilmiştik Gözlerinin arkalarında sakladığı bir şeyler olmalıydıO gün gizemini ortaya çıkaramamıştım Yanından ayrıldığımda içimden hep aynı şeyi tekrarladığımı farkettim "Eylül dokunuşları"


O gece düşümde bayan gizemle ufukların ötesinde buluştuk Eylül tamamen sarmıştı bedenlerimizi Saçları leylak kokuyordu Teni ipeksiydi Eylül dokunuşları ürpertiyordu onuSonra başını usulca göğsüme yasladı Kalbinin atışlarını duyuyordumHiç konuşmuyordu ama duygularını öyle iyi anlıyordum kiMinik bir kedi yavrusu gibi sokuldukça sokuluyordu yüreğimeUyandığımda onun gülümsemesini yüzümde buldum O sabaha çok mutlu bir başlangıç yapmıştım


Duşumu alıp sahile doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım Onu yine o sandalyede bulacağımı biliyordum Deniz kenarına ulaştığımda onu göremedim Bir taşın üzerine oturup beklemeye başladım Sabah rüzgarı Eylül gibi dokunuyordu İçimde hafif bir ürperti, eksik olmayan bir telaş vardıSaatlerce bekledim ama gelmediİçim sıkılmıştı Sonra kumsala doğru yürümeye başladım Biraz ilerde kumdan yapılmış bir kale gördüm Kapısına bir plaket asılmıştı "Eylül kalesi" diye yazıyordu Kalenin kapısı açık bırakılmıştı Ardından gözüm avluya takıldı Gizemli kız avlunun ortasında sırtüstü yatıyorduOnu oluşturan kum tanelerini usul usul okşadım Sonra onu kaybetmenin korkusuyla tamamını avuçladım ve cebine doldurmaya başladım Her iki cebimde onla dolmuştu Sanki onu daha çok hissedebiliyordum Sonra yine dalgın dalgın yürümeye başladım Kaldırıma çıktığımda cebimden doğru onun kaldırım taşlarına doğru süzüldüğünü farkettim Bir süre sonra tamamen gitmişti benden


O gece düşüm sessizdi Hayal meyal seçtiğim yüz onundu galibaO içimi yakan gülüşü nedense yoktu Ellerim boşluğa uzanmış ona dokunmaya çalışıyordum ama ne ettimse başaramadım Gittikçe uzaklaştı ve ardından geldiği gibi sessizce yok oldu Bu kez uyandığımda yüzümde terler oluşmuştu İçimde derin bir sıkıntı vardıAceleyle giyinip sahile doğru koşmaya başladım Rüzgar Eylül kalesini yıkmıştı Kalenin olduğu yerde sadece adının yazıldığı tabela kalmıştı Tabelayı onun anısına saklamak istedim Dikkatle baktığımda rimelle yazılmış bir yazıyı farketmiştim


"Eylül dokunuşlarıKeşke hiç olmasaydı!" diye yazıyordu Ne zaman gelmişti tekrar buraya diye düşünürken arkamdan birisinin yaklaştığını hissettim Gelene doğru döndüğümde tüm ihtişamıyla onu gördüm Saçları yine omuzlarına yayılmıştı Güneş ışınları saçlarının aralarında saklanıyordu sanki Öyle zarif bir yürüyüşü vardı kiHemen ona doğru koşmaya başladım ve yaklaştığımda sıkı sıkı sardım bedenini Öylesine titriyordu ki bedeniKorkup ellerimi çektim üstünden Hala titremeye devam ediyordu


"Dün sabah yoktun" dedim

Cevap vermediSadece gözlerini gözlerime dikmiş öylece bakıyordu İçime doğru yoğun bir akıntı vardı sanki Tarif edemediğim bir mutluluk ve ne olduğunu anlamadığım hisler fırtınasına tutulmuştum

"Adınızı öğrenebilirmiyim" diye sordum


Bir gül goncasını andıran dudaklarından dökülen tek kelime beni şaşkına çevirmişti

"Eylül"

Adıyla öylesine özdeşleşmiştikiSanki gözlerinden yağmur damlıyordu Yüzü al al olmuştu Elimi uzatıp elini tutmak istediğimde bir an geri çekildiYinede ısrarla elini avuçlarımın arasına aldım Başını önüne eğdi hemen Hafifçe okşadım ellerini


"Eylül dokunuşları" diye usulca kulağına seslendim


"Bir rüyayım ben" dediSonra dudaklarını dudaklarıma değdirdiİçim alev alev olmuştu

"Senle hazan olmaya hazırım" dedim

"Olmaz" dedi

"Ben sadece bir düşüm"

"Ama bana dokunuyorsun,sen, duyuyor ve hissedebiliyorum"

"Ben Eylülüm, bu çok doğal"dedi


O yıldan sonra her eylülde o sahile gittim Onunla saatlerce başbaşa sohbetler ettik Etrafımızda yüzlerce insan vardı ama hiçbiri bizi göremiyordu


Ben ve Eylül

Bir de "Eylül dokunuşları" vardı



Işın Ergüney