Affetmek Bir Seçimdir

Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek

Başkalarını affettiğimizde biz özgürleşiriz



Nefret yaşamdan zevk almamızı insanların güzel yanlarını görmemizi engeller

Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir



Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı Nefret dolu bir yaşam mutsuz bir yaşamdır



Affetmek insanı derinleştirir

Affetmek için insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir



Çünkü affetmek bir seçimdir

Kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir

Affetmek bir süreçtir Birdenbire affedişler bile bir sürecin ürünüdür

Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır Yani koşullu affetme yoktur



Diğer insanın da sizi affetmesini değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin



Affetmek bir seçimdir



Amacı sizin rahatlamanızdır sizin özgürleşmenizdir

Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da ölmüş olması sizin affetme sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır



O acılar sizin acılarınız

Affetmek kolay değildir



Fakat özgürleşmek için gereklidir

Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır Oysa affetmek geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak yaşamımızı kontrolü altında tutmasına son vermek demektir



Affetmek o kişiyi sevmek değil

Affetmek o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil

Affetmek o kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil

Affetmek o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil

Affetmek o kişiyi kucaklamak değil

Affetmek o kişiyi suçsuz bulmak değil

Affetmek o kişiyi hakli bulmak değil

Affetmek o kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil



Affetmek kırgınlığın kızgınlığın nefretin hapishanesinden özgürlüğe çıkmaktır

Affetmek artık acıyı hissetmemektir Yapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mümkün değildir

"Duygusal unutma" affetmenin diğer adıdır

alıntı