Uzun Günün Kısa Romanı

Uzun Günün Kısa Romanı Hikayesi - Can Dündar Yazıları - Köşe Yazıları

Bu yazıda anlatılanların, gerçek kişi ve

olaylarla ilgisi yoktur



Salona girdiklerinde gerginlik havada asılı duruyordu


Uzun masanın ortasındaki beyaz çiçekler bile, ortamın elektriğini yumuşatamıyordu


Üniformalı bıyıksız erkeklerle, üniformasız bıyıklı erkekler karşı karşıya oturdu Birbirlerine zoraki gülümsediler


Bambaşka ailelerden, çok farklı eğitimlerden gelmişler, birbirlerine karşı doldurularak yetiştirilmişlerdi


Çantaları, birbirleri aleyhine dosyalarla doluydu


O masanın tarihini herkes biliyordu


İki iradenin buluşup karşı karşıya oturduğu, bazen birinin diğerini devirdiği masaydı bu…


Nadiren uzlaşma, çoğu zaman cenk meydanıydı


Zaman içinde üniformalıların koltuk sayısı azalmıştı; şimdi de hakimiyet sahaları daralıyordu


Acaba kolay çekilecekler miydi?






O sırada İstanbul’da…




İstanbul Adliyesi’ndeki masanın üzerinde “bir kağıt parçası” vardı


Saçları dökülmüş adam, koltukta oturan Albay’a “Bunu siz mi yazdınız” diye sordu


“Bu” dediği kağıtta, Ankara’daki masanın sivil tarafında oturanların nasıl yok edilecekleri yazılıydı


Ve kağıdın altında imzası bulunan adam, salondaki üniformalıların karargahında çalışıyordu






Ankara’da komplo



“Bu kağıt parçası bizde hazırlanmamış Bize karşı kurulan bir komplonun ürünü” dedi üniformalıların başı…


Siviller, inanmayan gözlerle dinlediler Onlara göre asıl


üniformalılar içinde kendilerine karşı komplo kuranlar vardı


Üniformalılar, bunları yakalayıp yargılamıyordu “Öyleyse biz


yargılayalım” diye düşünmüşler ve bir geceyarısı hamlesi ile darbeci üniformalıları sivillerin yargılamasına kapı aralamışlardı


Baş üniformalı, “Bu, Anayasa’ya aykırı Bize danışmadınız” diye itiraz etti


Başköşedeki sivil, “Siz darbede beni içeri alırken bana danışmış mıydınız” diye geçirdi içinden…






Yine İstanbul’da…




Albay, 6 saatlik sorguya rağmen yorgun değildi Psikolojik harp eğitimi almıştı; bunlar ona dokunmazdı


Ankara’nın kendisini sivillerin elinde bırakmayacağını düşünüyordu


Daha birkaç gün önce askeri savcı tarafından suçsuz bulunmamış mıydı? Ne cüretle şimdi bir sivil tarafından sorgulanıyordu?


“Örgüt üyeliğinden tutuklanmanızı isteyeceğim” dedi saçları dökülmüş adam…


“Ben askerim Beni tutuklayamazsınız” dedi Albay…


Oysa işler, önceki gece değişmişti






Terleme sırası




Ankara’daki toplantının 7 saatinde içeri giren bir asker, baş üniformalıya bir mesaj iletti:


“Tutuklama istemiyle mahkemeye sevk ediyorlar Arzederim” yazılıydı


Üniformalı, “Nasıl olur? Ne yapmaya çalışıyor bunlar” dedi içinden; belli etmedi


Az sonra bir sivil görevli, aynı haberi karşı sıranın başındakine iletti Bıyıklı adam notu okuyunca içinden, “Asıl komplocu kimmiş, şimdi çıkacak ortaya” dedi


Yıllar önce onun koltuğunda oturan hocasını terletenleri terletiyor olmanın keyfiyle gülümsedi






Devam edecek…




En uzun günün sonunda Ankara’da kırmızı plakalı siyah arabalardakiler “darbeci askerleri siviller mi yargılasın, askerler mi” tartışmasını bitiremeden tarihi köşkün kapısından çıkarken aynı saatlerde “darbeci örgütün üyesi” olmaktan tutuklanan Albay, İstanbul’da sivil bir minibüsün arka koltuğunda cezaevine doğru gidiyordu


Toplantıdan eve dönen askerler “Türkiye elden gidiyor” diye düşündü


Toplantıdan eve dönen siviller “Türkiye normalleşiyor” diye düşündü


O gün, Türkiye’nin savaş yıllarındaki kadar küçüldüğü açıklandı



Can Dündar