Gidişinin Ayak Sesinde Kaldı Bahar

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Gidişinin Ayak Sesinde Kaldı Bahar - Uğur Demiröz

Bahar’ın ılık, is ve toza karışmış gün doğumu; bu ses ile yankılandı

-Asiii

diye haykırdı ıslak dudaklarının arasından çıkan yorgun kelimelerle ve atını topukladı

Yağmur hiç durmamıştı

o anı düşündü

savaş bitmiş ve kaleye yorgun argın dönmüşlerdi

Atından hemen yere atlayıp ilk önce ona Asi kadınına koşmuştu

Yoktu

gitmişti

onu üzmüştü kaleden ayrılmadan önce, gözlerini yaşlı bırakmıştı sevdiği kadının

lakin ölmemeye azmetmiş ve bitkin halde af dilemek için dönmüştü

Keşkelere sığınmadan yorgun atına bindiği gibi yollara düşmüştü

Belki yakalarım kendisini, diz çöker af dilerim yaptığım hata sebebiyle

Islak bedeni yorgun kalbi ile atının eyerine sımsıkı yapışmış halde ilerliyordu

Etrafta yankılanan çamurlu atın ıslak nal sesi dışında hiç bir ses yoktu

yağmurdan aşınmış çukurlar atın yürümesini zorlaştırıyordu

Atını durdurdu ve yere indi

üzerindeki zırhlarını çıkardı çamura bıraktı

bir pusuya düşecekmiş, öldürülecekmiş boştu onun için

kafasında sadece Asi vardı

Adına yakışan inatçı yapısı vardı

kalbi ise tersine ılık, soylu, sevgi dolu, ölümüne seven bir kalbin Asi kadını

Kahverengi gözlerini bir kez daha görebilmek ve onu hissetmenin doyumsuzluğunda kaybolabilmek istiyordu

Atının üzerine sıçrayarak hızla bindi şimdi daha hafif bir süvari olmuştu böylece ona yetişebilirdi belki

-Hadi oğlum götür beni Asi gözlere

Zaman gök gürültülerinden kaçar gibi akmış gözü yaşlı çamurlara bırakmıştı gün aydınlığını

Ümitsizlik sarmıştı etrafını sinsi bir düşman gibi ve ilk defa korkuyu içinde hissetti

Çamurun balçığına saplanan kalbini artık oradan çıkartmak istemiyordu belki diyordu onun bedenide bu balçığın sinesine saklanmıştır orada kalır hiç değilse aşkım

Yoktu

atını devamlı bir oraya bir buraya koşturuyor ve haykırıyordu

-Asiiii

Sonunda bir uçurumun yanına geldi sislerin ardına saklanmış içine düşeceği gamzelerin yamacı; tüm gücü ile içinden geçenleri haykırdı belki sesinin yankısında sarardı kelimeleri onu yakaladığı andaki tenini

ey yar;

gidişinin ayak sesinde kaldı bahar,

bekleyişler,

hazansı bir rüzgarı solur şimdi,

ve saçlarının yağmur kokusu,

ellerimin en kuytusuna yağar,

yalnızlığına gebe bir kadın olur gece,

sancısı zifrin kasıklarında değil kalbimde başlar

ve zaman ,

her sabah,

gözlerine sen çekilmiş bir günü avuçlar

ruhumun en sen noktasını kemiriyor sensizlik

ömrüm kendine bir yer bul şimdi,

göğü yarin gözlerinden çatılmış olsun

içine sığamadığım bu koca dünya

varlığımın en bensiz yerinden yırtılsın

Uğur Demiröz

Şiir: Yasemin Ekşi

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Gidişinin Ayak Sesinde Kaldı Bahar Gidişinin Ayak Sesinde Kaldı Bahar - Uğur Demiröz Bahar’ın ılık, is ve toza karışmış gün doğumu; bu ses ile yankılandı -Asiii diye haykırdı ıslak dudaklarının arasından çıkan yorgun kelimelerle ve atını topukladı Yağmur hiç durmamıştıo anı düşündüsavaş bitmiş ve kaleye yorgun argın dönmüşlerdiAtından hemen yere atlayıp ilk önce ona Asi kadınına koşmuştu Yoktugitmiştionu üzmüştü kaleden ayrılmadan önce, gözlerini yaşlı bırakmıştı sevdiği kadınınlakin ölmemeye azmetmiş ve bitkin halde af dilemek için dönmüştü Keşkelere sığınmadan yorgun atına bindiği gibi yollara düşmüştüBelki yakalarım kendisini, diz çöker af dilerim yaptığım hata sebebiyle Islak bedeni yorgun kalbi ile atının eyerine sımsıkı yapışmış halde ilerliyordu Etrafta yankılanan çamurlu atın ıslak nal sesi dışında hiç bir ses yoktuyağmurdan aşınmış çukurlar atın yürümesini zorlaştırıyordu Atını durdurdu ve yere indiüzerindeki zırhlarını çıkardı çamura bıraktıbir pusuya düşecekmiş, öldürülecekmiş boştu onun içinkafasında sadece Asi vardı Adına yakışan inatçı yapısı vardıkalbi ise tersine ılık, soylu, sevgi dolu, ölümüne seven bir kalbin Asi kadını Kahverengi gözlerini bir kez daha görebilmek ve onu hissetmenin doyumsuzluğunda kaybolabilmek istiyordu Atının üzerine sıçrayarak hızla bindi şimdi daha hafif bir süvari olmuştu böylece ona yetişebilirdi belki -Hadi oğlum götür beni Asi gözlere Zaman gök gürültülerinden kaçar gibi akmış gözü yaşlı çamurlara bırakmıştı gün aydınlığını Ümitsizlik sarmıştı etrafını sinsi bir düşman gibi ve ilk defa korkuyu içinde hissetti Çamurun balçığına saplanan kalbini artık oradan çıkartmak istemiyordu belki diyordu onun bedenide bu balçığın sinesine saklanmıştır orada kalır hiç değilse aşkım Yoktuatını devamlı bir oraya bir buraya koşturuyor ve haykırıyordu -Asiiii Sonunda bir uçurumun yanına geldi sislerin ardına saklanmış içine düşeceği gamzelerin yamacı; tüm gücü ile içinden geçenleri haykırdı belki sesinin yankısında sarardı kelimeleri onu yakaladığı andaki tenini ey yar; gidişinin ayak sesinde kaldı bahar, bekleyişler, hazansı bir rüzgarı solur şimdi, ve saçlarının yağmur kokusu, ellerimin en kuytusuna yağar, yalnızlığına gebe bir kadın olur gece, sancısı zifrin kasıklarında değil kalbimde başlar ve zaman , her sabah, gözlerine sen çekilmiş bir günü avuçlar ruhumun en sen noktasını kemiriyor sensizlik ömrüm kendine bir yer bul şimdi, göğü yarin gözlerinden çatılmış olsun içine sığamadığım bu koca dünya varlığımın en bensiz yerinden yırtılsın Uğur Demiröz Şiir: Yasemin Ekşi