Ophelian Ve Peri Kızının Aşkı 2

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Ophelian Ve Peri Kızının Aşkı 2 - Uğur Demiröz

Kızgın güneş tüm yakıcılığı ile çölün kızgın kumlarını ateşe çeviriyordu

Alabildiğine geniş çölde ıssızlık ve sessizlik hüküm sürüyordu

Suların serap olup gürül gürül aktığı tepelerden bir ayak izi kumları aşağıya doğru yuvarlamaya başlamıştı

Uzun boylu,kumral tenli,ela gözlü bitkin bir delikanlı, bilinmeze yolculuk eden cesur genç Ophelian idi bu

Dudakları kurumuş ve çatlamıştı

Belli ki çölde kaybolmuş çaresizce bir oraya bir buraya gidiyordu

Elindeki deri tulumu bir şeyler içecekmiş gibi ağzına götürdü

Dudaklarını nemlendirecek bir damla su geldi;ıslatamadı,akamadı

Ellerinin arasından kaydı düştü kum denizine deri tulum

Kafasını kaldırdı güneş hala gitmemeye inat yukarılardaydı

Önüne baktı çaresizlik, ardına baktı geçmiş günleri düşündü yine çaresizlik

Ardındaki ülkesini düşündü

Ülkeleri cennet yapanın insanlar olduğunu anlamıştı artık

Ne güzel düşlere doğru uyanmıştı o ülkenin topraklarında

Büyüyene kadar ne çok sevmişti ülkesini ve insanlarını

İnsan hep kendisi gibi zannedermiş tüm insanları,sen iyi isen onlarda iyidir sen kötü isen başkaları da kötüdür

Kötülere iyi olduğunu ispatlamanın güçlüğünü yaşamış ve pes etmişti

Yaşam bir yol değilmiydi ki adımını attığın yerde yaşayacağın

Çekmek mi yoksa kaçmak mıydı bilememiş sonra kaçmak değil bulmak diye koymuştu adını kendini ülke dışına atarken

Yaşanacak kızgın güneş ise,olması gerekene çare yoktur

Lakin yürüyebildiği yere kadar yürümeli idi beden son nefese kadar

Güneşe baktı Ophelian ve haykırdı…

-Seni seviyorum güneş beni eritsen de;çünkü sen bana sevgini alabildiğince veriyorsun ama ben belki bu kadar sevgiye layık değilim ki şikayetteyim…Lütfen beni alıştırarak sev ki bende seni bir o kadar seveyim

Beni ziyan edersen seni benim gibi seven bu ıssız çölde kimse kalmayacak

Dizleri üstüne çöktü ve yüzünü kapattı;artık bir adım daha atamayacağını anladı

Yine de içindeki o his sanki son burada değil diyordu

Bu his güç verdi ona,zorlanarak ayağa kalktı

Pes etmemeliyim son beni böyle yakalamamalı,gerçek sonumu bulabilmeliyim

Yürümeye başladı ta ki ayağı takılıp yuvarlanana kadar

Yuvarlandı,yuvarlandı başını bir şeye çarpıp bir çukurun içine düştü

Aradan ne kadar zaman geçmişti hatırlayamadı

Gözlerini açtığında gökyüzündeki pırıl pırıl yıldızlarla karşılaştı Ophelian

Uğur Demiröz

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ophelian Ve Peri Kızının Aşkı 2 Ophelian Ve Peri Kızının Aşkı 2 - Uğur Demiröz Kızgın güneş tüm yakıcılığı ile çölün kızgın kumlarını ateşe çeviriyorduAlabildiğine geniş çölde ıssızlık ve sessizlik hüküm sürüyorduSuların serap olup gürül gürül aktığı tepelerden bir ayak izi kumları aşağıya doğru yuvarlamaya başlamıştı Uzun boylu,kumral tenli,ela gözlü bitkin bir delikanlı, bilinmeze yolculuk eden cesur genç Ophelian idi buDudakları kurumuş ve çatlamıştıBelli ki çölde kaybolmuş çaresizce bir oraya bir buraya gidiyorduElindeki deri tulumu bir şeyler içecekmiş gibi ağzına götürdüDudaklarını nemlendirecek bir damla su geldi;ıslatamadı,akamadıEllerinin arasından kaydı düştü kum denizine deri tulum Kafasını kaldırdı güneş hala gitmemeye inat yukarılardaydıÖnüne baktı çaresizlik, ardına baktı geçmiş günleri düşündü yine çaresizlik Ardındaki ülkesini düşündüÜlkeleri cennet yapanın insanlar olduğunu anlamıştı artık Ne güzel düşlere doğru uyanmıştı o ülkenin topraklarındaBüyüyene kadar ne çok sevmişti ülkesini ve insanlarınıİnsan hep kendisi gibi zannedermiş tüm insanları,sen iyi isen onlarda iyidir sen kötü isen başkaları da kötüdür Kötülere iyi olduğunu ispatlamanın güçlüğünü yaşamış ve pes etmişti Yaşam bir yol değilmiydi ki adımını attığın yerde yaşayacağınÇekmek mi yoksa kaçmak mıydı bilememiş sonra kaçmak değil bulmak diye koymuştu adını kendini ülke dışına atarken Yaşanacak kızgın güneş ise,olması gerekene çare yokturLakin yürüyebildiği yere kadar yürümeli idi beden son nefese kadar Güneşe baktı Ophelian ve haykırdı… -Seni seviyorum güneş beni eritsen de;çünkü sen bana sevgini alabildiğince veriyorsun ama ben belki bu kadar sevgiye layık değilim ki şikayetteyim…Lütfen beni alıştırarak sev ki bende seni bir o kadar seveyimBeni ziyan edersen seni benim gibi seven bu ıssız çölde kimse kalmayacak Dizleri üstüne çöktü ve yüzünü kapattı;artık bir adım daha atamayacağını anladıYine de içindeki o his sanki son burada değil diyorduBu his güç verdi ona,zorlanarak ayağa kalktıPes etmemeliyim son beni böyle yakalamamalı,gerçek sonumu bulabilmeliyim Yürümeye başladı ta ki ayağı takılıp yuvarlanana kadarYuvarlandı,yuvarlandı başını bir şeye çarpıp bir çukurun içine düştü Aradan ne kadar zaman geçmişti hatırlayamadıGözlerini açtığında gökyüzündeki pırıl pırıl yıldızlarla karşılaştı Ophelian Uğur Demiröz