Penceredeki Mutluluk

Penceredeki Mutluluk

Ayni kalp rahatsizligiyla ayni kaderi paylasan iki yasli adam ayni odayi da
paylasiyorlardi Tek fark biri cam kenarinda digeri ise duvar dibinde
yatiyordu

Cam kenarindaki yasli adam her gün camdan bakarak arkadasina
disarisini anlatirdi

- "Bugün deniz sakin, yine de hafif rüzgar var sanirim çünkü uzaktaki
teknenin yelkenleri
rüzgarla doluyor Park bu sabah sakin, iki salincak dolu iki salincak bos,
dünkü sevgililer yine geldi, ayni yere oturup konusmaya basladilar, elele
tutustular, ne kadarda yakisiyorlar birbirlerine
Erguvan agaçlari ne kadar
güzel açmis her yer mor bir renk almis, erik agaçlari da beyaz çiçekleriyle
onlara eslik ediyor Denizin üzerindeki martilar bugünkü yemeklerini
ariyorlar, ne güzelde daliyorlar suya"

Günler böyle geçip gidiyordu ta ki
cam kenarindaki yasli adam kalp krizi geçirene kadar, iste o anda duvar
kenarindaki adam dügmeye bassa kurtaracakti arkadasini ama seytana uydu,
bunca zamandir sadece dinleyebiliyordu, artik görebilirdi de, iste bunun
için dügmeye basmadi ve hemsireyi çagirmadi Ayni kaderi paylastigi kisiyi
ölüme gönderdi, ama o bunun hakli bir savunma oldugunu düsünüyordu

Ertesi gün hastabakicilar ölen yasli adamin yerine kendisini koymaya gelmislerdi
Hemen yataginin yerini degistirdiler, iste o günlerdir bakmak istedigi
manzarayi nihayet görecekti Basini kaldirdi ve pencereden bakti

"Simsiyah bir duvar"