Sevgiye Yer Kalmadımı

Uzakdoğu'da bir Budist tapınağında geçmiş bir olayı anımsadımBu tapınak bilgeliğin gizlerini aramak için gelenleri kabul ediyordu ve burada geçerli olan incelik,anlatmak istediklerini konuşmadan açıklayabilmekti Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi Yabancı kapıda öylece durdu ve bekledi Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu, kapıda tokmak ya da çan, zil türünden ses çıkaran bir gereç yoktu Bir süre sonra kapı açıldı,içerdeki "bilgelik arayıcısı" kapıda duran yabancıya baktı Bir selamlaşmadan sonra sözsüz konuşmaları başladı
Gelen yabancı, tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu
İçerdeki bir süre kayboldu,sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve kabı yabancıya uzattı Bu "Yeni bir aracıyı kabul edemeyecek kadar doluyuz" demekti
Yabancı tapınağın bahçesine döndü,aldığı bir gül yaprağını dolu kabın içindeki suyun üzerine bıraktı Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı
İçerdeki Budist saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı
Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardır
Bu sevgiydi ve sevgiye her zaman yer bulunurdu

Nicedir hayatımızda sevgiye yer bulamadığımızı düşündüm Bize sevgiyi anlatan bir olayı haber yapamıyoruz Bize sevgiyi anlatan bir kişiyi dinlemiyoruz Bize sevgiyi anlatan bir duyguyu görmüyoruz Bize sevgiyi anlatan bir yazı yazmıyoruz, böyle bir yazıyı okumuyoruz
Bir Polanya filminde Nazi dönemi anlatılıyorduNazi komutanı güzel bir evi komutanlık merkezi yapmıştıEvin güzel sahibesi üst kata çıkmıştı ve az görünüyorduKomutan bu kadına âşık olduğunu anladı ve aralarında şöyle bir konuşma geçti:
- Madam, aşkımız beni zayıf düşürüyor
- Hayır komutan, sevginiz sizi insan yapıyor
İnsan ruhu da doğanın bir parçasıdır ve doğa gibi boşluk kabul etmez İçinde sevgiyi barındıramayan insan nefretle dolar ve insanlıktan uzaklaşır
Nefret etmeden birine kötülük yapamazsınız
Nefret etmeden birini öldüremezsiniz
Nefreti içinde barındırmak isteyen insan önce kendisinden nefret etmek zorundadır
İçinde nefreti yaşatan insan yüreğindeki sevgiyi kovmuştur Artık onu bulması çok zordur ve bunun ağır bedelini ödeyecektir
Sevgisizlik ağır bir yüktür ve insan bundan kurtulmak için çok kötü şeyler yapar

Acımak sevgi değildir, üstünlüğün kabulüdür
Hoşgörü sevgi değildir, istemediğine katlanmaktır
Bağımlılık sevgi değildir,gereksinmenin karşılanmasıdır
Sevgi, değer vermesini bilmektir
Sevgi,yaşama hakkını kabul etmektir
Sevgi, varolmaktan kıvanç duymaktır
Sevgi, birlikte olmaktan sevinç duymaktır
Sevgi, eşitliğin duyumsanmasıdır
Sevgi, bütün yapay ayrımların hayattan çıkarılmasıdır
Sevgi, bilinçtir
Sevgi, insan olmaktır
Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine parayı koyduk
Para için yaşıyoruz, para için eğitim görüyoruz, para için meslek ediniyoruz, para için çalışıyoruz, para için birbirimizi çiğniyoruz, para için birbirimizi aldatıyoruz, para için savaşıyoruz

Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine üstün olmayı koyduk
Üstün olmak için yaşıyoruz, üstün olmak için yarışıyoruz, üstün olmak için kendimizden başkasının aşağı olmasına çalışıyoruz
Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve nefreti içimize çağırdık
Birbirimizden nefret ediyoruz nefretle yaşıyoruz, nefretle çalışıyoruz, nefretle dövüşüyoruz, nefretle öldürüyoruz
Para, üstün olmak ve nefret etmek hayatımızı dolduruyor
Hayatımız da savaşlarla, dünyayı yağmalamakla, birbirimizi boğazlamakla geçiyor
Sevginiz olmadıktan sonra daha çok paranız olsa, daha üstün olsanız, daha çok toprağınız, eviniz arabanız, malınız olsa ne olur?

Sevginiz yok ve hiç bir şeyiniz yok
Belki de yeniden öğrenmemiz gereken budur

hoş kalın