Seni Sende Sana Rağmen Yaşıyordum Ben

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Seni, sende, sana rağmen yaşıyordum ben

Hep sen, benimle tamamlanmış eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken, ben sende yeni boşluklar yaşıyordum

Daha çoğunu isterken sen, bense yarımlarında kayboluyordum

Kaç kez vazgeç dedi bu yürek, kaç kez yolun kenarındaki ormana girip yok olmak istedi

Yaşadığım neydi? Senin varlığını bilmek bile yeterken bana,sende kendimi yok hissetmek, "yok" olduğumdan başka ne düsündürebilirdi ki bana?

Oysa düşünsene, ne coşku doluydu yüreklerimiz başlarken yeni bir hayata

Gecelerimizi de, gündüzlerimizi de adamaya hazırdık birbirimize, koşulsuz,içten ve sımsıcak duygularımızla

Yaşadığımız her an unutulmaz, doyumsuz ve vazgeçilmez olacaktı

Sen bir sonbahar rüzgarında savrulmuş bir gül yaprağı bense taç olacaktım sana

Şimdilerde, kim savruluyor ve kim onu sarmaya çalışıyor karıştırıyorum artık

Ben bu uykuları, böyle uykuları unutalı çok olmuştu

Acı uykusu, hüzün uykusu, korku uykusu

Bir gece birinin, diğer gece bir başkasının sonsuzluğunda kayboluyorum

Ne garip ki kendimi kuşatma altındaki bir ordunun komutanı gibi görüyorum bu günlerde

Ne çok askerim var bana ihanet eden

Düşmanla savaşmak değil, bu arkadan vuruşlar beni kahreden

Bir beyaz bayrak ve teslimiyet şu anda görünen

Ama çok sürmez esaretim biliyorum, içimdeki bu yenilginin acısı sürse de yıllarca,bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme

Şimdi gitmek zamanı belki, geride yasanmış ya da yarım kalmış anları bırakarak

Sen de tüm ürkekliğinle, tüm hatalarınla, tüm eksiklerinle, tüm haklı gördüğün yanlarınla başbaşasın şimdi

Hep bir seyler tamamlanacak değil ya, bu da böyle yarım kalsın

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Seni Sende Sana Rağmen Yaşıyordum Ben Seni, sende, sana rağmen yaşıyordum ben Hep sen, benimle tamamlanmış eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken, ben sende yeni boşluklar yaşıyordum Daha çoğunu isterken sen, bense yarımlarında kayboluyordum Kaç kez vazgeç dedi bu yürek, kaç kez yolun kenarındaki ormana girip yok olmak istedi Yaşadığım neydi? Senin varlığını bilmek bile yeterken bana,sende kendimi yok hissetmek, "yok" olduğumdan başka ne düsündürebilirdi ki bana? Oysa düşünsene, ne coşku doluydu yüreklerimiz başlarken yeni bir hayata Gecelerimizi de, gündüzlerimizi de adamaya hazırdık birbirimize, koşulsuz,içten ve sımsıcak duygularımızla Yaşadığımız her an unutulmaz, doyumsuz ve vazgeçilmez olacaktı Sen bir sonbahar rüzgarında savrulmuş bir gül yaprağı bense taç olacaktım sana Şimdilerde, kim savruluyor ve kim onu sarmaya çalışıyor karıştırıyorum artık Ben bu uykuları, böyle uykuları unutalı çok olmuştu Acı uykusu, hüzün uykusu, korku uykusu Bir gece birinin, diğer gece bir başkasının sonsuzluğunda kayboluyorum Ne garip ki kendimi kuşatma altındaki bir ordunun komutanı gibi görüyorum bu günlerde Ne çok askerim var bana ihanet eden Düşmanla savaşmak değil, bu arkadan vuruşlar beni kahreden Bir beyaz bayrak ve teslimiyet şu anda görünen Ama çok sürmez esaretim biliyorum, içimdeki bu yenilginin acısı sürse de yıllarca,bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme Şimdi gitmek zamanı belki, geride yasanmış ya da yarım kalmış anları bırakarak Sen de tüm ürkekliğinle, tüm hatalarınla, tüm eksiklerinle, tüm haklı gördüğün yanlarınla başbaşasın şimdi Hep bir seyler tamamlanacak değil ya, bu da böyle yarım kalsın