Bulutlara Sordum Seni

Bulutlara sordum seniYüzleri gölgelendi Birdenbire gözyaşlarını dökmeye başladılarToprakla buluşan her damla sendeki bahar kokusunu yaydı, her yana Sevda selleri, özlem gölleri oluştuYine nerede olduğunu söylemediler
Rüzgarlara sordum seni Rüzgarın sakin, tatlı fısıltısı çığlığa dönüştüÇıldıran rüzgar dünyaya kuşbakışı bakarak, her yerde seni aramaya başladıHem kendini, hem geçtiği yerleri yıktı ama boşunaSevda rüzgarlarının gönül bahçelerimde yaptığı yıkıma ulaşamadı
Irmaklara sordum seni Sularının her damlasıyla tek tek konuştum ''O bizden saf O bizden tatlı Sen söyle Nerede o sevda kumaşından örülmüş, ipek kanatlı melek?'' dediler
Ormanlara sordum seniBütün ağaçların yaprakları çırpınmaya başladılarÇamlar başlarını önlerine eğdi Selvilerin uçları yerlere değdiAkasyalar çiçeklerini döktü Sonsuz hüzünlere büründü, orman Sonra da silkindi, hepsi de yapraklarını yerlere serdiler Gelirsen, yapraktan halılar üzerinde yürüyesin diye Pınarların gözlerinden saf, berrak gözyaşları akmaya başladı Akan sular ormana senin adını yazdılar Anladım ki, onlar seni görmemiş Senin özleminle ağlamaktalar
Parklarda, bahçelerde açmış güllere sordum, adını Hepsi de utançtan kızararak, başlarını yavaşça önlerine eğdiler Sonra da, ''Biz bütün güzelliğimizi ondan çalmıştık'' dediler
Bahtıma sordum, seni Kurşuni rengi büsbütün karardı bana sonbahar yellerinin estiği gönül bahçelerimi gösterdi Sonra da ekledi ''Artık bu solan bahçede bülbüllere yer yok''
Çünkü, senin aradığın o nazlı dilber yok
Anladım
Sen benden saklanıyor, yaralı gönlümün, kanayan kalbimin derdine çare olmuyorsun Ben her zaman seni aramaktayımSen de birgün beni aramıyor, sormuyorsun Bilmelisin ki, özlemin çekilmez bir acı
''Ayrılık ateşten bir ok''
Kara sevda ateşten gömlek Onu ancak giyen bilir Seni seven, seni bekleyen bilir
Özlemin bitirdi beni
Ne zaman geleceksin?
Söyle
Neredesin sen?

Mehmet Nacar