Uykuya Özlem

UYKUYA ÖZLEM

hiçbir derinlikteki uyku,
hassas bir beyni,
düşünce suçu işlemekten alıkoyamaz
ölüm müstesna-

-hangi kırgınlık veya yorgunluk kırarsa kırsın onu
yine de kan damlar ucundan kalemin
yol olur o damlalar, dönüşür kıpkızıl kelimelere-

bu acı; hayattır, öyle bir hayat ki; -tamamen gerçektir-
bir zerrecik arabesk nüans taşımaz

bir garip vicdan azabı gibidir yaşamak;
ne kovsan gider, ne kalsa kabul edebilirsin
ölü beden gibi toprağa serilse-gömülse
ruh olup göklere uçsa insan
sanki yine de bırakmayacak gibi onu
birak kendini boşluğa der
çırpınma ki batmayasın
boğulmayasın gözyaşı selinde

yaşamak sözcüğünden olumlu bir anlam çıkarılacaksa eğer
huzur dolu bir uykuya benzer denebilir
ancak; bu ne tuhaf bir yataktır ki
bedenini kabul etse bile insanın
ruhunu ve vicdanını kovar acımasızca

ben şimdi, derin bir uykunun zirvesinde
bir dağ başında
gürül gürül akan bir ırmağın kenarında
yemyeşil çimenler üstünde
yatıp uyumak isterdim, ancak;
dağ beni atar tepesinden
ırmak çekip boğmak ister

uyku içinde uyku beklerken
kâbus içinde kâbus bulursa insan
gözlerini kapatması için
kim ikna edebilir onu