Annelere Babalara Anne Ve Baba Olacaklara

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Sen de dedem gibi ölecek misin, anneanne?" sözleri hasta odasında

yoğun sessizlik yaşanmasına neden olmuştu

Geçirdiği ameliyatlardan sonra pek

toparlayamamış yaşlı bayan hastamızı ilkokula yeni başlamış torunu ve kızı

ziyarete gelmişti

Küçük çocukları hasta ziyaretine kabul etmememiz

başlangıçta sorun yaratmış, kısa süreli ziyaret için izin koparmışlardı

Hasta odasında ana kız konuşup dertleşirken torun araya girip sormuştu o

can sıkıcı soruyu

Kafamı eğip elimdeki dosya ile ilgileniyormuş gibi

yaptım

Hastamız torununu yatağın kenarına oturttu

Ellerini tutarak "Şimdi değil, iyileşip eve döneceğim, merak etme

Hemen ölmeyeceğim

Ama erveya geç hepimiz öleceğiz" dedi

Torun yanıttan pek tatmin olmuş gibi değildi

- Ama bu haksızlık, anneanne

Ölünce onları bir daha göremiyoruz

Dedemi

çok özledim ben

-Merak etme, insanlar ölünce görünmez olular ama hepten yok olmazlar

Torun bir süre ananesinin boynundaki kolye ile oynayarak düşündü

Sonra "Peki

insanlar ne oluyor, ölünce" diye sordu

Anneanne önce bana sonra kızına

baktı

Torununun saçını okşayarak;

-Bir şekilde aramızda oluyorlar, ölenler

Kimi bir renk,kimi tat veya

koku kimi de dokunuş olup geri geliyorlar

Mesela rahmetli annemin yaptığı

puf böreğini hiç unutmadım

Nerede o kokuyu veya tadı bulsam annemin orada

yanımda olduğunu bilirim

Dedeni ise saçlarımdaki dokunuş ile hatırlarım

Nerede bir rüzgar saçlarımı okşasa dedenin yanımda olduğunu düşünür,

sevinirim

-Peki sen ölünce ne olup geleceksin, anneanne?

-Onu sen bileceksin

Beni nasıl hatırlamak istersen o şekilde geleceğim yanına

Ziyaret kısa sürmüştü

Onlar odadan çıktıktan sonra hastamız

torununu çok özlemiş

olduğunu belirterek ziyarete engel olmadığımız için teşekkür etti

-Bu küçük torunumu büyüğünden daha çok seviyorum, doktor bey

-Torunlarınız arasında ayırım yapmamanız gerekmez mi?

-Haklısınız ama böyle olmasında biraz kızımın da kabahati var

İlk

çocuğunu çabuk büyütmeye çabaladı

Kendince başardı da

Ama hepimizden

uzak soğuk, ağır biri oldu çıktı, büyük torunum

Şimdi hepimiz yakınıyoruz

ama iş işten geçti

-Neden böyle oldu?

-Ne yazık ki, kızım da diğerleri gibi zamane

annelerinden oldu

Çocuğunu

en iyi şartlarda, en iyi okullarda en iyi eğitim ile yetiştireceğim diye

tutturdu

Çocuğun almadığı ders kalmadı neredeyse

Bale, piyano, tenis,

yüzme dersleri yetmedi kolejlerde okuttu

Onunla birlikte ders çalışıp

sınavlara birlikte girdi sanki

Şimdi adı sanı duyulmuş kolejlerden

birinde okuyor

Ama hepimizden uzaklaştı

Derslerinden başka oyun bilmeyen

soğuk ağır biri oldu

Bir süre sustu, soluklandı

Elimi tutup yatağında doğruldu

Yastıklarını düzelttim

-Zamane anneleri böyle oluyor, işte

Çocuk yetiştirmeyi

yemek yapmak

sanıyorlar

Parayı bastırıp en donanımlı mutfakta en iyi malzemeleri

kullanırsa yemeğin mükemmel olacağını hayal ediyor, ortaya çıkan yemeğe

bakıp neden lezzetli olmadığını soruyor, kabahati mutfakta veya malzemede

arıyorlar

Kendilerine hiç kabahat bulmuyorlar

Halbuki elinin emeği,

sabrı, özeni olmadıkça lezzeti yakalayamazsın

Hele bir sarma sarsınlar da

göreyim ben onları

Bu kez de "o kadar emek verdim, kimseye yedirtmem"

diye tutturur bunlar

Sanki analarından böyle gördüler

Hayat kolaylaşıp

hızlandıkça her şeyin aynı kolaylıkla yapılacağını sanıyor bu zamane

anneleri

Çocuklarını da çabuk büyütmeye uğraşıyorlar

Onları hızlı

yaşlandırdıklarının farkında bile değiller

-Yani?

-Çocuk bu, yetiştiği ortamdaki insanlara anne babasına benzeyecek elbet

Çocuk onlara benzemeye başladıkça anneler kendi beğenmediği yönlerini

çocuklarında görüp kızıyor, nerede hata yaptıklarını bulmaya çabalıyorlar

İkinci çocukta ise o ilk heves kalmıyor da öyle kurtarıyor onlar

kendilerini

Boğazı kurumuştu

Bir yudum su içip eskiden ailelerin ilk

çocuklarının ağabey ve

abla ağırlığı ile yetiştirildiğini ilk çocukların aileyi iyi yansıtma

görevi olduğu için daha değerli olduğunu ama artık devrin değiştiğini

ailelerin kendilerini değil de hayallerini çocuklarına yüklediğini ilk

çocuktan sonra gelenlerin ise daha özgür olgunlaşıp aileye daha çok

benzediğini anlattı

Birkaç gün sonra hastamızın baş ucunda suluboya bir resim vardı

Mavi gökyüzünde sapsarı güneş ve bir de uçurtma uçuran kız çocuğu vardı, resimde

Hastamız resim ile ilgilendiğimi görünce okumakta olduğu gazetesinden kafasını kaldırıp;

-Torunum benim için yapmış bu resmi, doktor bey

Resimdeki kız

kendisiymiş

Karar vermiş, ben ölünce resimdeki gökyüzünün mavisi

olacakmışım, onun için

Gökyüzüne her baktığında benim yanında olduğumu

bilecekmiş, böylelikle

Bu sımsıcak güneş ise dedesiymiş

Gözleri dolmuştu

Birkaç damla yaş süzüldü gözlerinden

"Torunumun

gözünde gökyüzünün mavisi olacakmışım, dedesi de hepimizi ısıtan güneş

Daha neolsun?" dedi

Öğle arasında bahçeye çıktım

Yağan yağmurun ardından

masmavi gökyüzünde açan güneş, sıcaklığını iyice hissettiriyor, ağaçlar

sonbahara hazırlanıyordu

Mehmet Uhri

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Annelere Babalara Anne Ve Baba Olacaklara Sen de dedem gibi ölecek misin, anneanne?" sözleri hasta odasında yoğun sessizlik yaşanmasına neden olmuştu Geçirdiği ameliyatlardan sonra pek toparlayamamış yaşlı bayan hastamızı ilkokula yeni başlamış torunu ve kızı ziyarete gelmişti Küçük çocukları hasta ziyaretine kabul etmememiz başlangıçta sorun yaratmış, kısa süreli ziyaret için izin koparmışlardı Hasta odasında ana kız konuşup dertleşirken torun araya girip sormuştu o can sıkıcı soruyu Kafamı eğip elimdeki dosya ile ilgileniyormuş gibi yaptım Hastamız torununu yatağın kenarına oturttu Ellerini tutarak "Şimdi değil, iyileşip eve döneceğim, merak etme Hemen ölmeyeceğim Ama erveya geç hepimiz öleceğiz" dedi Torun yanıttan pek tatmin olmuş gibi değildi - Ama bu haksızlık, anneanne Ölünce onları bir daha göremiyoruz Dedemi çok özledim ben -Merak etme, insanlar ölünce görünmez olular ama hepten yok olmazlar Torun bir süre ananesinin boynundaki kolye ile oynayarak düşündü Sonra "Peki insanlar ne oluyor, ölünce" diye sordu Anneanne önce bana sonra kızına baktı Torununun saçını okşayarak; -Bir şekilde aramızda oluyorlar, ölenler Kimi bir renk,kimi tat veya koku kimi de dokunuş olup geri geliyorlar Mesela rahmetli annemin yaptığı puf böreğini hiç unutmadım Nerede o kokuyu veya tadı bulsam annemin orada yanımda olduğunu bilirim Dedeni ise saçlarımdaki dokunuş ile hatırlarım Nerede bir rüzgar saçlarımı okşasa dedenin yanımda olduğunu düşünür, sevinirim -Peki sen ölünce ne olup geleceksin, anneanne? -Onu sen bileceksin Beni nasıl hatırlamak istersen o şekilde geleceğim yanına Ziyaret kısa sürmüştü Onlar odadan çıktıktan sonra hastamız torununu çok özlemiş olduğunu belirterek ziyarete engel olmadığımız için teşekkür etti -Bu küçük torunumu büyüğünden daha çok seviyorum, doktor bey -Torunlarınız arasında ayırım yapmamanız gerekmez mi? -Haklısınız ama böyle olmasında biraz kızımın da kabahati var İlk çocuğunu çabuk büyütmeye çabaladı Kendince başardı da Ama hepimizden uzak soğuk, ağır biri oldu çıktı, büyük torunum Şimdi hepimiz yakınıyoruz ama iş işten geçti -Neden böyle oldu? -Ne yazık ki, kızım da diğerleri gibi zamane annelerinden oldu Çocuğunu en iyi şartlarda, en iyi okullarda en iyi eğitim ile yetiştireceğim diye tutturdu Çocuğun almadığı ders kalmadı neredeyse Bale, piyano, tenis, yüzme dersleri yetmedi kolejlerde okuttu Onunla birlikte ders çalışıp sınavlara birlikte girdi sanki Şimdi adı sanı duyulmuş kolejlerden birinde okuyor Ama hepimizden uzaklaştı Derslerinden başka oyun bilmeyen soğuk ağır biri oldu Bir süre sustu, soluklandı Elimi tutup yatağında doğruldu Yastıklarını düzelttim -Zamane anneleri böyle oluyor, işte Çocuk yetiştirmeyi yemek yapmak sanıyorlar Parayı bastırıp en donanımlı mutfakta en iyi malzemeleri kullanırsa yemeğin mükemmel olacağını hayal ediyor, ortaya çıkan yemeğe bakıp neden lezzetli olmadığını soruyor, kabahati mutfakta veya malzemede arıyorlar Kendilerine hiç kabahat bulmuyorlar Halbuki elinin emeği, sabrı, özeni olmadıkça lezzeti yakalayamazsın Hele bir sarma sarsınlar da göreyim ben onları Bu kez de "o kadar emek verdim, kimseye yedirtmem" diye tutturur bunlar Sanki analarından böyle gördüler Hayat kolaylaşıp hızlandıkça her şeyin aynı kolaylıkla yapılacağını sanıyor bu zamane anneleri Çocuklarını da çabuk büyütmeye uğraşıyorlar Onları hızlı yaşlandırdıklarının farkında bile değiller -Yani? -Çocuk bu, yetiştiği ortamdaki insanlara anne babasına benzeyecek elbet Çocuk onlara benzemeye başladıkça anneler kendi beğenmediği yönlerini çocuklarında görüp kızıyor, nerede hata yaptıklarını bulmaya çabalıyorlar İkinci çocukta ise o ilk heves kalmıyor da öyle kurtarıyor onlar kendilerini Boğazı kurumuştu Bir yudum su içip eskiden ailelerin ilk çocuklarının ağabey ve abla ağırlığı ile yetiştirildiğini ilk çocukların aileyi iyi yansıtma görevi olduğu için daha değerli olduğunu ama artık devrin değiştiğini ailelerin kendilerini değil de hayallerini çocuklarına yüklediğini ilk çocuktan sonra gelenlerin ise daha özgür olgunlaşıp aileye daha çok benzediğini anlattı Birkaç gün sonra hastamızın baş ucunda suluboya bir resim vardı Mavi gökyüzünde sapsarı güneş ve bir de uçurtma uçuran kız çocuğu vardı, resimde Hastamız resim ile ilgilendiğimi görünce okumakta olduğu gazetesinden kafasını kaldırıp; -Torunum benim için yapmış bu resmi, doktor bey Resimdeki kız kendisiymiş Karar vermiş, ben ölünce resimdeki gökyüzünün mavisi olacakmışım, onun için Gökyüzüne her baktığında benim yanında olduğumu bilecekmiş, böylelikle Bu sımsıcak güneş ise dedesiymiş Gözleri dolmuştu Birkaç damla yaş süzüldü gözlerinden "Torunumun gözünde gökyüzünün mavisi olacakmışım, dedesi de hepimizi ısıtan güneş Daha neolsun?" dedi Öğle arasında bahçeye çıktım Yağan yağmurun ardından masmavi gökyüzünde açan güneş, sıcaklığını iyice hissettiriyor, ağaçlar sonbahara hazırlanıyordu Mehmet Uhri