Hüznümü Aldatacağım Yeniden Çocuk Olacağım

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

En mutlu olduğumu sandığım zamanlarda bile içimde bir dert ki sorma

İnsanlar nasıl bu kadar içten, nasıl bu kadar samimi gülüyor gibiler anlamıyorum

Gerçi çoğu için gülmek kolay ama hangi birinin yanakları ıslandı ki benim kadar

Üzüldükçe anlıyorum

Aslında daha çok üzüldükçe daha iyi anlıyorum

Mutlu olmak için hayat okulunda acıve hüznün; öğrencisi olmak gerekiyor

Mutluluğun kapısından aşka türlü geçemiyorsun çünkü

Eğer bu okuldan mezun olmamışsan, gerçek mutluluk kim o ? demeye bile yanaşmıyor kapıya

Ne onu kandırabiliyorsun ne de kendini

İşte böyle olmazsa olmaz bir öğreti oluveriyor hüzün ve acı
Derken günlerden bir gün yalnızlıkla tanışıyorsun

Hüznün en güzel, en kalabalık yerinde, acını zirvesinde

Mutluluktandır diye düşündüğün aslında sebepsiz olan tebessümlerin kayboluyor aniden Yokdiyorsun içinden, böyle olmazİşte zaten bundan sonra başlıyor sahtecilik Anlamsızca gülmeye başlıyorsun artık

Mutlu olmak için bir anlam arıyorsun kendince ama bulamıyorsun

Çünkü hüzün, acı ve yalnızlığın en güzel yerinesin, tam ortasında

Dert çekerek geldiğin kadar bir yol kaldı önünde sadece

Geç de olsa öğrendim tüm bunları

Yüzümde ki gerçek gülüşü ne zaman yakalarım, ne zaman gerçek mutluluktan bir parça çalarım bilmiyorum ama bu kadar acıdan sonra çok sürmez sanırım bana uğraması

Ve bildiğim bir şey var ; O gün gelip çattığında yani kapımı gerçek mutluluk ;ilk kezçaldığında buyur edeceğim ve kapıyı üstüne kilitleyeceğim!
Yaşanılan onca yalnızlığa inat gülerek selamlayacağım mutluluğun bedelini

Güler yüzlü bir insanın gerçek gülüşüyle hem de

Öyle alaycı tebessümle de değil hani

Sonra mutluluğun da en güzel yeri gelecek ; yani en başı

Orada durup şöyle bir ardıma bakacağım

İşte ;Güleryüzlü bir insandan en güzel şarkıyı orada okuyacağım

Ve yeniden çocuk olacağım

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hüznümü Aldatacağım Yeniden Çocuk Olacağım En mutlu olduğumu sandığım zamanlarda bile içimde bir dert ki sormaİnsanlar nasıl bu kadar içten, nasıl bu kadar samimi gülüyor gibiler anlamıyorumGerçi çoğu için gülmek kolay ama hangi birinin yanakları ıslandı ki benim kadar Üzüldükçe anlıyorumAslında daha çok üzüldükçe daha iyi anlıyorumMutlu olmak için hayat okulunda acıve hüznün; öğrencisi olmak gerekiyorMutluluğun kapısından aşka türlü geçemiyorsun çünküEğer bu okuldan mezun olmamışsan, gerçek mutluluk kim o ? demeye bile yanaşmıyor kapıyaNe onu kandırabiliyorsun ne de kendiniİşte böyle olmazsa olmaz bir öğreti oluveriyor hüzün ve acı Derken günlerden bir gün yalnızlıkla tanışıyorsunHüznün en güzel, en kalabalık yerinde, acını zirvesindeMutluluktandır diye düşündüğün aslında sebepsiz olan tebessümlerin kayboluyor aniden Yokdiyorsun içinden, böyle olmazİşte zaten bundan sonra başlıyor sahtecilik Anlamsızca gülmeye başlıyorsun artıkMutlu olmak için bir anlam arıyorsun kendince ama bulamıyorsunÇünkü hüzün, acı ve yalnızlığın en güzel yerinesin, tam ortasındaDert çekerek geldiğin kadar bir yol kaldı önünde sadece Geç de olsa öğrendim tüm bunlarıYüzümde ki gerçek gülüşü ne zaman yakalarım, ne zaman gerçek mutluluktan bir parça çalarım bilmiyorum ama bu kadar acıdan sonra çok sürmez sanırım bana uğramasıVe bildiğim bir şey var ; O gün gelip çattığında yani kapımı gerçek mutluluk ;ilk kezçaldığında buyur edeceğim ve kapıyı üstüne kilitleyeceğim! Yaşanılan onca yalnızlığa inat gülerek selamlayacağım mutluluğun bedeliniGüler yüzlü bir insanın gerçek gülüşüyle hem deÖyle alaycı tebessümle de değil haniSonra mutluluğun da en güzel yeri gelecek ; yani en başıOrada durup şöyle bir ardıma bakacağımİşte ;Güleryüzlü bir insandan en güzel şarkıyı orada okuyacağım Ve yeniden çocuk olacağım