Asil Eksiklik Eksik Oldugumuzu Düşünmekti

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti

asil eksiklik,careyi baskasinda aramakti

hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor

insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu olamiyor

once yalnizdik

9 ay boyunca karanlik bir yerde disari cikmayi bekledik ve dunyaya aglayarak
geldik

pisman gibiydik

ya da mecburen gelmis gibi

biraz buyudukten sonra, kendimizi bildigimiz anda, icimizi kemiren,
kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik:
bir yerde bir eksik var

korktuk

"bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize

cevabi yapistirdik:
demek ki sahip olmadigimiz bir seyler var

o yuzden eksiklik hissediyoruz

"
peki, neye sahip olmamiz gerekiyor?

cocukken,"yasimiz kucuk" diye dusunduk

her istedigimizi yapamiyoruz

kurallar, yasaklar var

buyuyunce her sey yoluna girecek

buyudukce bir sey degismedi

yine huzursuzduk

icimizden bir ses ayni sozcukleri fisildiyordu:
"bir eksik var

"
kafamiz karisti

nasil kurtulacagiz bu igrenc duygudan? nasil gececek bu?
aklimiza yeni cevaplar geldi: okulu bitirince gececek

ise girince gececek

para kazaninca gececek

tatile gidince gececek

okulu bitirdik

diploma aldik

ise girdik

kartvizit aldik

calistik

para kazandik

tasindik

araba aldik

calistik

eve yeni esyalar aldik

tatile gittik

dans ettik

terfi ettik

kartviziti degistirdik

daha cok calistik

daha cok para kazandik

calistik

gecmedi

"bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada duruyordu

bu sefer de "sevgilimiz olunca gececek" dedik

"yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz

" beklemeye basladik

derken, biri cikti karsimiza

asik olduk

ve aninda baska biri olduk

daha guclu, daha guzel, daha akilli biri

hesap cuzdanlari,
kartvizitler,hatta ilaclar bile boyle hissetmemizi saglamamisti

sevgilimizin gozlerinde, daha once bize verilmemis kadar buyuk sevgi ve
hayranlik gorduk

sevgilimizin gozlerinde tanri' yi gorduk

isigi gorduk

"tunelin ucundaki isik bu olmali" diye dusunduk "kurtulduk

"
sonra bir gun, daha dun bize deli gibi asik olan insan cekip gidiverdi

ya da artik eskisi gibi sevmedigini soyledi

ya da baska birine asik oldugunu soyledi

ya da daha kotusu, baska birine asik oldu ama soylemedi

telefonu acmamasindan, elimizi tutmamasindan, sevismemesine bahane bulmak
zorunda kalmamak icin biz uyuduktan sonra yataga gelmesinden anladik, bir
terslik oldugunu

belki de sevmekten vazgecen veya terk eden sevgilimiz degildi, bizdik

fark etmez

sonucta ask bitti

simdi her yer bombos

simdi tekrar yalniziz

basladigimiz yere donduk

yillarca ugrastik, eksigin ne oldugunu bulamadik

halbuki her seyi denedik, her yere baktik

oyle mi?

bakmadigimiz bir yer kaldi

icimize bakmadik

eksik parcayi disarda aradik ama icimizde sakli olabilecegini akil etmedik

birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye ugrastik ama kendimizi sevmedik

sasiracak bir sey yok, tabi ki sevmedik

kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk?

canimiz yanmasin diye duvarlarin ardina saklanir miydik?

kendimizi bos sanip doldurmaya ugrasir miydik?

terk edilmekten korkar miydik?

asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti

asil eksiklik, careyi baskasinda aramakti

hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor

insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu olamiyor

herkes beni sevsin" diye ugrasinca kimse gercekten sevmiyor, herkes
sevgisine sart koyuyor, sinir koyuyor

oysa "kendime duydugum sevgi bana yeter" diye dusununce, kendimizi oldugumuz
gibi kabullenince yarim tamamlaniyor

her sey bir oluyor

iste o zaman perde aralaniyor

aci diniyor

iste o zaman baska 'bir' iyle bir
araya gelerek, hesabin kitabin,
korkunun kayginin
hüküm sürdügü sahte bir sevgi yerine, gercek bir sevgi yaratilabiliyor

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Asil Eksiklik Eksik Oldugumuzu Düşünmekti asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti asil eksiklik,careyi baskasinda aramakti hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu olamiyor once yalnizdik 9 ay boyunca karanlik bir yerde disari cikmayi bekledik ve dunyaya aglayarak geldik pisman gibiydik ya da mecburen gelmis gibi biraz buyudukten sonra, kendimizi bildigimiz anda, icimizi kemiren, kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik: bir yerde bir eksik var korktuk "bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize cevabi yapistirdik: demek ki sahip olmadigimiz bir seyler varo yuzden eksiklik hissediyoruz" peki, neye sahip olmamiz gerekiyor? cocukken,"yasimiz kucuk" diye dusunduk her istedigimizi yapamiyoruz kurallar, yasaklar var buyuyunce her sey yoluna girecek buyudukce bir sey degismedi yine huzursuzduk icimizden bir ses ayni sozcukleri fisildiyordu: "bir eksik var" kafamiz karisti nasil kurtulacagiz bu igrenc duygudan? nasil gececek bu? aklimiza yeni cevaplar geldi: okulu bitirince gececek ise girince gececek para kazaninca gececek tatile gidince gececek okulu bitirdik diploma aldik ise girdik kartvizit aldik calistik para kazandik tasindik araba aldik calistik eve yeni esyalar aldik tatile gittik dans ettik terfi ettik kartviziti degistirdik daha cok calistik daha cok para kazandikcalistikcalistik gecmedi "bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada duruyordu bu sefer de "sevgilimiz olunca gececek" dedik "yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz" beklemeye basladik derken, biri cikti karsimiza asik olduk ve aninda baska biri olduk daha guclu, daha guzel, daha akilli biri hesap cuzdanlari, kartvizitler,hatta ilaclar bile boyle hissetmemizi saglamamisti sevgilimizin gozlerinde, daha once bize verilmemis kadar buyuk sevgi ve hayranlik gorduk sevgilimizin gozlerinde tanri' yi gorduk isigi gorduk "tunelin ucundaki isik bu olmali" diye dusunduk "kurtulduk" sonra bir gun, daha dun bize deli gibi asik olan insan cekip gidiverdi ya da artik eskisi gibi sevmedigini soyledi ya da baska birine asik oldugunu soyledi ya da daha kotusu, baska birine asik oldu ama soylemedi telefonu acmamasindan, elimizi tutmamasindan, sevismemesine bahane bulmak zorunda kalmamak icin biz uyuduktan sonra yataga gelmesinden anladik, bir terslik oldugunu belki de sevmekten vazgecen veya terk eden sevgilimiz degildi, bizdik fark etmez sonucta ask bitti simdi her yer bombos simdi tekrar yalniziz basladigimiz yere donduk yillarca ugrastik, eksigin ne oldugunu bulamadik halbuki her seyi denedik, her yere baktik oyle mi? bakmadigimiz bir yer kaldi icimize bakmadik eksik parcayi disarda aradik ama icimizde sakli olabilecegini akil etmedik birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye ugrastik ama kendimizi sevmedik sasiracak bir sey yok, tabi ki sevmedik kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk? canimiz yanmasin diye duvarlarin ardina saklanir miydik? kendimizi bos sanip doldurmaya ugrasir miydik? terk edilmekten korkar miydik? asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti asil eksiklik, careyi baskasinda aramakti hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu olamiyor herkes beni sevsin" diye ugrasinca kimse gercekten sevmiyor, herkes sevgisine sart koyuyor, sinir koyuyor oysa "kendime duydugum sevgi bana yeter" diye dusununce, kendimizi oldugumuz gibi kabullenince yarim tamamlaniyor her sey bir oluyor iste o zaman perde aralaniyor aci diniyor iste o zaman baska 'bir' iyle bir araya gelerek, hesabin kitabin, korkunun kayginin hüküm sürdügü sahte bir sevgi yerine, gercek bir sevgi yaratilabiliyor