Sana Dair

ben bu ağlayan adamı tanıyor muyum yoksa yada benim bir parçam mısın sen hiç bir yerde görmediğim bir soru daha soruyorum kendime sonra elimi tutuşturuyorum bunun ertesinde şimdio güzel manzaraya baktığımız an geliyor gözümün önüne ne sen dayanmıştın hayata ne de ben o cümleyi duyduğumuzda hafif bir sıcaklık vardı ansızın hayata gözlerimi yumduğum
sessizce uykulara daldığım ne yandım dedim ne kahroldum suskun gidişimde ardımda bir gölge değil bir senden ibaret ışık vardı maden ölüyorsun dedin, ben de geliyorum seninle bu şehir sensiz de yaşanmaz diyerek işte beni bir ağlama tuttu böyle ansızın o gidişte
bir gün bu şehirde yalnız kalırsan bil ki yalnız kalmayacaksınben olacağım uzun bir yoldan döndüğüm o karanlık akşamda birden soğuk çöktü yüreğim dışında her yere gözümden buzlar düştü yere kırıklar halinde o son cümleyi duyduğumda şimdi yine karşımdasın, öyle, yalnız bir adam gibi bir ağaç gibi yeşiline küsmüş ama iklimine inat baharı yaşar gibi şimdi seni sulamak vakti benim için gözümün yaşı yeter bilirim, dahasını sen de istemezsin, benim gibi

10:45 10 KASIM 2005

"bunu sana yazmadım, bunu bana sen yazdırdın yine içim ağlarken ve ben üstüne üstlük bu kadar yalnızken şimdi bilmiyorum nerdesin, aslında gidip kapıya seni almak mümkün yine bir çay içimek için uzun bir yarışa girmek de elbette ama benim yarışacak gücüm yok şimdi seninle ama sana söz, adımı noktasına kadar yazmazsam yollara