Geçmişin Kaleminden

SEN Hiç bir insanı unutmak, bir insandan vazgeçmek, Bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı?


Hani ölmüş gibi, hani uzatsan da elini tutamayacagını bilmek gibi


Her an kapından içeri gülümseyerek girecegini bekleyip ama aslında hiç gelmeyecegini bilmen gibi


Ne zor şey degil mi ölmedigini bilmek, Ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması artık o insanın sana,Ne kadar katlanılmaz bir gerçek degil mi, sen hala bu kadar sevgili iken?


Özlemek, sadece özlemek


Çok kötü degil mi?



Ne kadar eritir insanı fark etmeden Sen de biliyorsun degil mi bunları?


Bir sinema koltugunda sen de iki kişi gibi oturdun mu hiç? Hiç iki kişi gibi zevk aldın mı bir konserden yalnız başına Güzel bir cafe keşfettiginde, Güzel bir film seyrettiginde, Güzel bir şarkı dinlediginde, güzellikleri oranında eksik kaldıklarını hissettin mi, Paylaşamadıgın için onunla Hiç iki kişilik beyninle yarım insan oldun mu? Baktıgında aynada yüzünün yarısını gördügün oldu mu hiç? Sana hayatındaki en büyük yoksunlugu yaşatandan nefret edemedigin oldu mu hiç?


Hayatta inandıgın bütün degerleri alt üst eden birisin ?


alıntı