07-11-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Kırmızı Ayrılık
Ne karanlık böyle koyu olmalı ne ayrılık bukadar kırmızı
Gidişinin rüzgarıyla savrulan ruhum yokluğunun pençesinde şimdi Buruşturduğun aşkım ellerimde kaldı sanki değersiz bir kağıt parçası gibi Anlıyorum yavaş yavaş neden karanlık koyu neden ayrılık kırmızı Bir perde gibi indi gözüme sensizliğin gölgesi
Yıkılan kalbimin bir umudu vardı hala Ama sonsuz bir bekleyişten ibaretti Yani umut bile umutsuzdu benimle birlikte Tek kelime edemiyorum,biliyorum zaten konuşmamam gerek 
Giderken seni izleyip,yanlızca susmam gerek  Ellerimden kayıp gitmeni bir seyirci gibi izlemem gerek 
Sence tek gereksiz olan şey ise kalmak  Git zaten bana bir elvedayı çok görenin arkasından dur diyemem 
Aslında gitmesen daha iyi olur Hatta gitmesen en güzeli 
Kalbimi,seni seven,senden olan bir şeye hiç acımadan çiğneyerek nasıl gittin anlamıyorum Sensizlik kor oldu düştü bağrıma Hani biraz ağlasaydın giderken,üzülseydin halime belki gözyaşların dindirirdi sızımı Arkanda bıraktığın biraz duman,biraz da kül Bir parçada ayrılık kaldı enkazımdan Rengi kıpkırmızı tıpkı sensiz gecelerimin koyusu gibi  Çok denedim kurtulmayı,bu toz dumandan kurtulup yeniden hayata başlamayı  Yokluğun tuttu beni hiç bırakmamacasına Kimsesizliğin kıyısındayım,sınırları sen belirlemişşin,dudaklarında mühürlemiş sanki Tek bir adım atsam başaracağım ama izin vermiyor hem sensizlik,hem kimsesizlik 
Gittin gideli saatler geçti ama hala üşümem geçmedi Bu terkedeşin gerçekliğini bastırmıyor sen varmışsın gibi davranmamın sahteliği Sen hayatımdın Hayattan koptum senden kopamadım yinede  Zorları oynuyordun giderken,ama seviyorum dediğindeki amatörlüğün yoktu bu sefer üstünde Bu gidiş gerçekten gerçekti
Vazgeçmek kolaydı senin için Çünkü vazgeçemem diyenler için kolaydı vazgeçmek Sensiz yaşamam diyenler için kolaydı birinin yada bir
aşkın hayatına son vermek Durup düşünmek bile zor geliyor,ne zaman aklımı kullanmayı denesem hep gidişini hissediyorum her yanımda Ömrüm senin derken yalan söylememiştim Ben sana verdiğim hiçbirşeyi geri bile istemezken,sen benim herşeyimi sormadan ve ben ne olduğunu anlamadan benden alıp gittin Bana geri kalan içi boş bir beden ve yıpranmış,ufalanmış bir kalp oldu 
Ayrılığın kırmızıydı,benim arkandan bakışımda alabildiğine kahverengi  Gidişin kötüde olsa bembeyazdı,gözyaşlarım masmavi   
Yokluğunda emanet koyu karanlığım,doğmayacak ışığım,
senle geçirdiğim hiç bitmeyen sensizlik umudum kaldı 
Kucağım hep sana açık,yüzüm gittiğin yere dönük olacak  
|
|
|