Bahar Gelme Üstüme

Bahar, yalvarırım çek git işine!

Salma üstüme çiçeklerini,

aklımı çelme!

Her sabah çimenlerin çiyden ürpererek uyanıyor bahçemde; sonra güneşle oynaşıp tütsülenmiş gibi buğulanıyor


Ne zaman sokağa çıksam badem ağaçları salkım saçak çiçek

Kavaklar kıpır kıpır, ıslık ıslığa meltem

Kırda dayanılmaz bir kekik kokusu, toprakta türlü çeşit börtü böcek

Yapma bunu bana bahar,

Böyle üstüme gelme!



Zaten damarlarıma zor zaptediyorum kanımı

Çoktan cemreler düşmüş beynime, yüreğime

Kalbimin buzları erimiş

Göğüs kafesimde ne idüğü belirsiz bir kıpırtıyla geziyorum nicedir

Bir de sen çıldırtma beni

Krizdeyim ben tembelliğin sırası değil, uyamam sana

Al git serçelerini sabahlarımdan, çağlalarına, kokularına hakim ol

Meltemlerine söyle, deli gibi ıslık çalıp sokağa çağırmasınlar beni

Bulutların üşüşmesin başıma

Girme kanıma benim

yoldan çıkarma!



Sen ki en cilvelisisin mevsimlerin,

afrodizyakların en etkilisi,

Sevdanın suç ortağısın

Kıyma bana!

Biliyorum çünkü, yine kandırıp yeşillendireceksin aşka; gövdemi azdırıp sonra birden çekip gideceksin

Tam kanım kaynamışken sana, toplayıp allarını morlarını, beni bir kuraklığın ortasında terk edeceksin

O iple çektiğim ışığın, dayanılmaz olacak o zaman

Ne o delişmen sabahlar kalacak, ne günaha çağıran çapkın eteklerin

uçuştuğu günbatımları

Tembel kuşların şakımaktan bitap, ebruli çiçeklerin kokmaktan

Buselerin nemi kuruyacak çöl rüzgarlarında

Yeşerttiğin çiçekler, yürekler solacak; damar damar çatlayacak ruhumuz

Hayat, bir ezik otlar diyarına dönüşecek yeniden yüreğim viraneye

Her bahar sarhoşluğu gibi, geçecek bu sonuncusu da

Ebedi bahar, bir başka bahara kalacak



İyisi mi, hiç azdırma ruhumu bahar

İş açma başıma

Git işine!

Yoldan çıkarma beni!


Can Dündar