07-11-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Ben İki Kişilik Yaşıyorum Sen Bilmiyorsun
Ben iki kişilik yaşıyorum, sen bilmiyorsun 
İki kişilik uyuyorum, iki kişilik uyanıyorum  İki kişilik hazırlıyorum kahvaltıyı 
Gözlerimi kapatıp, ellerimi yüzünde gezdirmek, önce ellerime ezberletmek seni 
Seninle seyretmek yıldızları 
Seninle aramak düşlerimdeki o uzak, keşfedilmemiş yeri 
Pembe mercan kayalıklarını,kırmızı balıkları, sarı yosunların sardığı cam şeffaflığındaki deniz taşlarını, denizkızlarını 
Bir ucu bendeki gökkuşağının, diğer ucundaki o hazineyi 
Yüreğinde bir avuç toprak bulabilmek oralardan  Mucizelerinle silerken belleğimden korkularımı, yepyeni düşler kurmak seninle  Seninle yıkmak bütün duvarları 
Seninle açmak buz gibi demir kapıları  Güçsüz, savunmasız ve alabildiğince çocuk olmak seninle 
Sen konuşurken dinlemek saatlerce ve öpücükten virgüller kondurmak, yarım nefeslik duraklar vermek kelimelerinin arasına 
Derin uykulardayken seyretmek seni ve yüzünde gördüğüm o çocuk masumuyetine yüzümü sürmek  Seninle beklemek göçmen kuşları 
Geldiklerinde seninle sevinmek ve seninle hüzünlenmek giderlerken 
Seninle kaybolmak bilmediğimiz bir şehirde 
Güzel bir kış şarkısını yeniden söylemek seninle 
Bütün tik-tak lardan uzak, dünya zamanının çok ötesinde bilinmeyen zamanları keşfetmek seninle 
Vücut dilinin kurduğu her cümlenin tek öznesi ve sebebi olmak  Hayatın an lardan ibaret olduğunu unutmadan  
Ben iki kişilik yaşıyorum, sen bilmiyorsun 
Alıntı 
|
|
|