07-11-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Tek Başına Yalnızlık Bir Yankıdır

Dinleyin dilersiniz o çıldırtan sessizliği yalnızlığınızda, ya da boşverin gitsin Gönlünüzce güzellikler, size hep eşlik etsin Bakmayın siz bana Bir yangının külüyüm ben! Bir aşıkın sarhoşuyum!
Geçici karanlıkların, müebbet hapsindeyim
Yüreğimin yandığı yerde,
küllerimle şiirler yazdım sana
Toz olup dağıldı adına yanan her harf/hece/kelime/ben! Oysa ilk kez yola çıkmıştık sana varabilmek, anlatmaya çalışmak için
Çok, çok zormuş bir hayat çıkarmak yokluğunun hükümranlığında Gözlerim dargın yaşanan her ana Şimdi sürgün sen misin ayazlara mahkum odalarda? Yoksa ben miyim bu koca şehir, bu sesi susmaz insanlar, bu senden yoksun soluğumla
Geçmez sandığım günler bir bir geçerken, yaşanmaz sandığım ömür tükeniyor bir hayalin izinde Sabaha varmayan gece, geceye varmayan sabah olmadı, evet Lakin; bundan öte birşey benim aydınlığım Benim aydınlığım sen, gecem sürgünlüğüm sensizliğe
İçimde bu boylu boyunca büyüttüğüm senli düşlerken, canımın yüreğime çaresi yok!
Bana eşlik eden tek şey, düş korkuluğu siluetim Bir de yankılanan Sensizliğim Yalnızlığım 
Sana yangınım için pişman değilim 
Bu yankı dinecek, yalnızlık da küsecek bir gün  İşte bunun düş}ündeyim
Peki düş}ünde miyim?
|
|
|