Artık Çok Geç

Çünkü her şeyi kötülüyor ama hiçbir kötülükten sorumlu olmadığımıza inanıyoruz


Her yerde, her şeyde suç görüyoruz; haksız da değiliz hani; suç yayılıyor, büyüyor, kocaman bir leke gibi dünyamızı kaplıyor Ama suçu hep başkalarının üzerine atıyoruz


Artık çok geç


Çünkü bizim hayata yaklaşımımız Amerikan filmlerindeki seri katillerin ağlamaklı itiraflarını andırıyor! Bütün münasebetsizliklerimizin, bütün densizliklerimizin, bütün gündelik hayat "cinayetlerimizin sorumluları baştan belli Ezbere sayıyoruz: "Annem beni sevmiyordu", "Babam beni hiç anlamadı", "Patronum pis herifin tekiydi" vesaire


Daha beteri de var!


Yanlış bir şey yaparken o kadar rahatız ki; çünkü "herkes yapıyor!"


Artık çok geç


Çünkü sorarsan, herkes mağdur


Çünkü sorarsan, herkes haklı


Herkes kurban, en güçlüler bile


Ve herkes bu saçma ortak paydada birbirini anlıyor, birbiriyle anlaşıyor


Artık çok geç


Çünkü sevgimiz rastlantı tanımıyor


Sevgimiz ille de ikna edici bir neden, varlığını anlamlı kılacak bir güzellik arıyor kendine


Ve ne yazık ki her sevme çabamız, sevmediklerimizin altını daha çok çiziyor


Artık çok geç


Çünkü yalnız kalmaktan, yalnız hareket etmekten korkuyoruz



Çünkü tek başımıza otobüse binip askere gitmekten, tuttuğumuz takımın maçını açık tribünün en ıssız köşesinde izlemekten, tanıdık doktorlara ve akrabalara haber vermeden bir hastane kuyruğunda beklemekten çok ama çok korkuyoruz


Artık çok geç


Çünkü hâlâ inat ve ısrarla "iyi bir toplum" a inananlarımız varsa da bu toplumda "iyi bir insan" olarak yaşanabileceğine inananlanmız gitgide azalıyor


Çünkü inanmak olgunlaştırmıyor artık bizi


Tersine, inandıkça daha çocuk, daha köktenci, daha yıkıcı oluyoruz


Çünkü kendi gemimizi kurtarmak için başka gemilerin batması gerektiğini sanıyoruz


Artık çok geç


Neden ?


Çünkü kaybetmek istemiyoruz Hiç kimse kaybetmeyi göze alamıyor


İşin garibi, herkes kazanmak istediğinden midir ne, hep birlikte kaybediyoruz


Artık çok geç


Çünkü çok kalabalığız ve bir türlü anlamıyoruz: Herkese yetecek kadar zafer yok bu dünyada


Yanılıyor muyum?


Hâlâ vakit var mı ? Umutsuzluğa düşmek için neden yok mu ?


Öyleyse bir şeyler yapalım


Ne mi ?


Mesela yalnız kalalım



"Birlik ve beraberlik" içinde dünyayı linçe kalkışmaktansa, öfkemizi dinlemeyi; keskin sirkenin her zaman küpüne zarar verdiğini yeniden öğrenmeyi deneyelim


Mesela dünyayı ve birbirimizi sevelim ama dünyaya ve birbirimize sırnaşıp yaltaklanmayalım


Mesela sevilmek için sevmeyelim; sevilme arzumuzun duygularımızı köreltmesine izin vermeyelim


Mesela kalabalık ayinlerin güvenli sarhoşluğuna kapılmaktansa "aşk şarabı" ndan içip uçurum kıyısında dans edelim


Mesela kimseyi tehdit etmeden cesur olduğumuzu göstermenin bir yolunu bulalım


Zor değil mi, çok zor


Ama yapalım bunu


Vakit iyice geç olmadan




Haşmet Babaoğlu