Deniz Gezmiş

Deniz Gezmiş


Düşünceler bile gözaltındaydı

Her kitap sakıncalı, her öğrenci şüpheliydi Sol anahtarı bile yasaklıydı, notaların içinde bir halt karıştırmasın diye

Dünyadaki en ucuz ve en ağır emekçiler bizdeydi Maden işçileri, dokumacı işçiler

Sömürüye karşı özgürlüğün savaşçısı olmak, Deniz Gezmiş gibilerine nasip olmuştu

Onu yalnız bırakmak da işçilere nasip oldu



Deniz Gezmiş, sofradaki yeri öküzlerden sonra gelen kadınlar için vardı

Analar, babalar, çocuklar için vardı

Sırtında işçiliğin yeşil parkası

Saçlarında rüzgarın deli hırkası

Ölümden birkaç kez terhis olmuş bir hayat askeri

Ayakları zincirliyken başı göklerdeydi de, güneşi zaptedecek yürek bile vardı onda

Aydınlık düşlerini, karanlık gerçeklerin yerine koyamadı

Doyamadı gençliğinin hayrına bile



Şimdi futbolu din bellemiş gençliğin, Deniz Gezmiş'i anlamasına imkan yok

Dün Deniz Gezmiş'i yolda bırakan işçilerin, işçi düşmanlarına oy vermesinin bir açıklaması varsa da, kendilerine kalsın

Onlar televizyon dizilerindeki soytarıları kahraman belleyerek, duvarlarını süslesinler



Haramileri, hayali ihracatçıları ve insanları otel odalarında diri diri yakanları bile özel kanunlarla koruyanlar, Deniz Gezmiş ve arkadaşlarını astılar

Zor büyüttüğümüz insanlarımızın kolay öldürülmesine izin verdik

Tıpkı, bugünkü ihanet palazlanmasına izin verdiğimiz gibi

Tıpkı "Muteber ailelere" geçit verdiğimiz gibi



"Demokrasilerde rejim sadece halkın korumasındadır" deyip, birbirlerini koruyan politika dünyasında, nice masum insanı bizler astırdık

Darağaçlarında asılan o fidanların yaşamalarına izin verilseydi, onlar da bizim çocuklarımızın harika ders kitapları olurdu

Ama ne yazık ki, darağaçları meyve vermiyor!


Hakkı Yalçın