07-11-2012
|
#1
|
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Parmaklarımın Ucunda Kaybediyorum Seni
Aralıksız batan sözcüklerinin,an be an yüzünü ölüme çevirdiği yerden yazıyorum sana
DİNLEME !
Ne bundan önce söylediklerimi, ne de bundan sonra söyleyeceklerimi
Bu defa dinleme!
Attığım her adımda bir parça daha yıkılan duvarların altında kalmaktan, ayıramadığın dakikaların geceler boyunca sinirini taşımaktan yoruldu ruhum
Ben çabuk yoruldum
Hiç bir masalın kahramanı olamayacak kadar uykum var Sesinden esirgediğin yüreğin gibisin Varlığının bir anlamı olsun derken, sen en çok da anlamsızlığa yakıştın nedense Oysa bu değildi sana dair başlattığım yolculuğun sonu Böyle olmamalıydı
Adresimi de sil adımlarından;sanırım bundan böyle evde olmayacağım
Nefesimle çoğalacakken, nefesimi tıkadın sen! Geçen her günde, soyunurken tüm kelimelerim yavaş yavaş sana, sen, durdurak tanımadan yeni bir kıyafetle çıktın karşıma
Parmak uçlarımda kaybediyorum sıcaklığını Yazdıkça uzaklaşıyorum sesinden, teninden ve bakışlarından
Seni unutmak istiyor kalbim çok acıyorSusuyorum,ağlamıyorum sensizliğe alışıyorum artık kan yaşları akıtıyorum
hava kararmaya başlayınca, daha çok arıyorum sanki seni soğuktan mı korkum, karanlıktan mı, sensizlikten mi, yalnızlıktan mı, nöbetlerimden mi, çaresizlğimden mi _?
bil(m)iyorumkahırdan
artık hissetmiyorum unutmaya başladım; kokunu, sevdiğin şeyleri, söylediğin şarkayı, bana bakışını, sevişini, sarılışını
yaşadık mı sahi seninle ?
gülüyordum galiba sen yüzüme çok yakıştığını söylüyordun gülmenin ben gülünce sen gülüyordun sen gülünce denizler duruluyordu gözlerinde şimdi fırtına var
gülmek bana yakışmıyor (mu) !!
edebiyatı seviyor(d)um sana olan aşkımı yüreğimden sonra en iyi o anlatıyordu ben de hep yazıyordum bak yine yazıyorm
küstüm,
gel(me) artık
aşk acı çekmekse
sev(me) artık
kara gecelerde ben bulurum yoldaş kendime,
kork(ma)
Alıntı
|
|
|
|