Masallar Bitti

Daha uyanmamalıydık masallardanNe zaman bitti o eşsiz ormanlar, yollar? ne zaman ayrıldı yolları şehzade ile ipek kızın? ve ne zaman vazgeçti yakışıklı prens yüzyıl uyuyan güzeli uyandırmaktan? Ne zaman yoruldu aladdin lambasını ovmaktan? iyilik perileri, sevimli cinler şimdi neredeler?

Daha uyanmamalıydıkMasallar hep o renkte ve aynı inandırıcılıkta kalmalıydı kalbimizdeBir şey oldu, bir yerlerdeBüyüdük mü küstük mü birşeylere ne; inanmaz olduk masallaraDinlemez olduk ve anlatmadık bir dahaBelki anlatılacak masalımız kalmadı, çabuk yordu hayat biziOysa ne güzeldi küllerinden yeniden doğan Anka kuşu, Kaf dağının ardındaki o gizemli ülke, lal bir oba uşağı ile güzeller güzeli bey kızının başkaldıran sevdası


Nasıl özlüyoruz geçmişiNeden özler ki insan? Hele birde mutsuz bir çocuksanızÇocuktuk çünküİnanıyordukKöprüler geçmemiş, aldatmamış, aldatılmamış, bedeller ödememiş, ayrılık ve hasret mektupları okumamıştıkVe dizlerimizi kanatmamıştı henüz hayatİnanıyorduk, duruyduk, saftık, çocuktuk


Şimdi anlatacak bir masalımız bile yok, bir köşesine sığınacak


İclal Aydın