Babalar Ve Oğulları

“Babamız bize karşı daima mesafeli davranırdı İnanır mısınız babamın beni ve kardeşlerimi öptüğünü hiç hatırlamıyorum Aramıza sürekli mesafe koyardı Ama zaman zaman da bizimle şakalaştığı olurdu


Babamın beni öpmemesi, içimde hep üzüntü kaynağı olmuştur Tabii bunu biraz egoistçe düşünüyorum, sonra da diyorum ki; ‘Kardeşlerimi öptü mü ki?’


Babam çok prensip sahibi idi İşte o prensiplerinin içerisinde bunlar da vardı Aslında bizleri deli gibi seviyordu Bunu, 5 kardeş çok iyi hissediyorduk Ama bazen hissetmek yeterli olmuyor; gönül, bu hissedilenleri görmek de istiyordu Ne çare ki babamızın, duygularını belli etmeyen bir tabiatı vardı


(…) Babam çok zengin oldu Bu, dillere destan bir zenginlik… Sonra ne yaptı bilir misiniz? Genç yaşta iken, servetinin çok büyük kısmını bizlere bölüştürdü Bu, evlat sevgisi değil de nedir?”


Kadir Has


Hulusi Turgut, Kadir Has Vakfı Kültür Yayınları, 2002




“İlişkilerimiz kendi babasıyla olan ilişkilerden farklıydı Bugün kendi çocuklarımızla olan ilişkiden de çok farklıydı Bir küçük örnek vermek gerekirse, biz babamıza ‘Siz’ diye hitap ederdik Bunun adına ‘Pederşahi’ mi dersiniz, nasıl nitelendirirsiniz bilmiyorum ama Nejat Bey, otoriter bir baba figürü idi mutlaka; o tartışılmaz”


Bülent Eczacıbaşı


“Bir Yaşam İksiri”, Can Dündar, İş Bankası Yayınları, 2003




“Babam devamlı gergin, sinirli, hırçın bir adamdı Şeker hastalığı vardı, öfkesi kontrolden çıktığında evde veya dışarıda çok kırıcı olabilirdi Sonra hemen pişmanlık duyardı Hiçbir zaman ve hiçbir kimseye ‘Özür dilerim’, ‘Kusura bakma’ demeyi bilmezdi Ama başka yollardan gönül almak için çalışırdı


Güneş doğmadan kalkar, evden çıkardı; onu görmezdik bile…


Annem der ki, ‘Baban öyle işinin mecnunuydu ki, varsa yoksa çalışmayı düşünürdü Oğlum oldu, çocuğu kucağıma alayım, seveyim, elinden tutup gezdireyim… Bunlarla hiç işi olmadı’

Babamdan çekinirdik Kolay yaklaşamazdık Ama bizden hoşnutluğunu sezerdik Ben annemi babamdan çok sevmişimdir”


Sakıp Sabancı


“Hayatım”, Doğan Kitap, İst, 2004