Ölüm Kapıyı Çaldığında

Pamuk ipliğine bağlı yaşamlar sürüyoruz


Bir gün tepemize 9 kg ağırlığında bir cam tuğlanın düşmeyeceğini kim taahhüt edebiliyor?

Ya da iyi geceler öpücüğünden sonra uyanabileceğinin garantisini taşıyan var mı aranızda?


Kapıyı çarpıp gitmek kolayPeki ya "akşama telafi ederiz nasılsa" derken, akşamı görebileceğinin anlaşmasını yapan yukarısıyla?



Tüyler ürpertici belki

Ama öyle?

Ölümün ne zaman geleceğine dair duyumu olan hiç kimse yokYok

Hepimiz için cevabı aynı, ortak bir tek gerçek varO da bu işte




Ölüm dediğin insanoğlu için ansızzamansız


Beni tanıyanlar biliyorlarGeçtiğimiz ay can arkadaşlarımdan birinin annesi 4kat balkonunda çamaşır ipini keserken dengesini kaybedip bir anda balkondan düşüyorSonra elektrik tellerine takılıyorTeller kopup boğazına dolanıyorVe elinde bıçakla birlikte yere düşüyorAzrail'in onu götürmek üzere tüm çabalarına rağmen bir ay yaşam mücadelesi verdi canım teyzem


Hastaneden taburcu ettiklerinde sadece burnundan mama ile beslenecek şekilde uyku halindeydiAma olsun! Yeterdi?


Başına gelmeyen bilmez Bir nefestir o evimizin içindeNefesi eksik olmamalıdır yaşantımızdanVarsın uykuda olsunAma ol-sun!


Maalesef 33 gününde kaybettik teyzemiziDün yaniYorgun bedeni dayanamadı daha fazla

Yaklaşık 9 senedir tanıdığım arkadaşımın,canım kardeşimin nasıl çöktüğünü anlatamayacak kadar kötüyüm şu an


Haberi alır almaz ne kadar eşimiz dostumuz varsa haber vermek,can kardeşime destek için gelmelerini sağlamak istedi içim


Tamamİsterse milyonlarca kişi olsundu yanında yine eksikliğini dolduramayacaktı annesininBiliyorumAma böyle zamanlarda insanın omzunda ne kadar fazla el olursa o kadar çabuk toparlanırdı insanBunu da biliyorum


Gitme vakti gelmişti


Gün batmaya hazırlanıyordu İzmir'deSabahtan başlayan fırtınayla karışık yağmur bile çekilmişti köşesineCami avlusunda taziye dileklerini ileten insanlar vardıDoğa suskungözleri yaşlı


Arkadaşım, anneciğinin başucundan bir an olun ayrılmadıYanına gidip ona sarıldığımda duvarda asılı beyaz tahtaya ilişti gözümMeftanın adı doğum yeridoğum yılıArdımızda kalan 3 satır yazı sadeceHani kartvizitler? Yok işte!? Halbuki o kartvizitler uğruna çiğnenmiyor muyuz çoğu zaman? Ya da çiğnemiyor mu insanlar birbirini


Küçük kareler halinde onu gördüğüm anlar geçti gözümün önündenKirpiklerimde biriken yaşları görmesin diye arkadaşım, cami dışına attım kendimiO sırada ezan okunmaya başladıSon ezanıydı bu teyzemizin bizlerin arasında tınısına tanık olduğuHafifçe tülbenti uçuştu rüzgardaVe hafifçe yüreğimize dokundu sanki tanrının melekleriEl salladı gibi geldi bize


Sonra can arkadaşımın eşi geldi yanımaCanım kadar sevdiğim bir diğer kardeşimDedi ki: 'Güçlü olabilirdim ama O'nu (eşinden bahsediyor) böyle görmeye dayanamıyorum Ceyda" Ve tutamadı gözyaşlarını yaslandı yüreğime


Ben onlara destek olmalıyım telaşesinde bastırmaya çalışırken duygularımı,

Bu kez kendi hayatım geçiyordu gözlerimin önünden


Cenaze namazı kılındı

Araçlara bindik sessizceKabristana geldik


Bulut buluttu gökyüzüBelki de o yüzden buğuluydu her yanBiraz geride durmayı seçtim diğerlerindenGözlerim bir gün hepimizin gireceği toprağa kilitlendiBeyaz cüppeli bir imamBizi son yolculuğumuzda uğurlayacak kadar seven tanışlarımız


Diğer yanda yeni istirahatgahımızkomşularımız ve toprağın ötesinde bizi bekleyen yaşam


Başka her şey yalandı


Hani belki birgün biz de şu çamaşır ipini hallettikten sonra kahve içmeye gideceğizdir arkadaşımıza? Belki torunumuza en sevdiğimiz oyuncağı vermek için sabırsızlanıyor olacağızdır? Belki birkaç dk öncesinde kalbini kırmış olabileceğimizi düşündüğümüz birine 'kusura bakma" diyeceğimiz gelecektir?Ya da uzun zamandır iş güçten aramaya fırsat bulamayan kızımıza oğlumuza telefon açacağızdır?


Bakkal'a borcumuzu verecektik ya da? Köpeğe yemeğini?

Eşimize en sevdiği yemeği yapacaktık


Mamasında gezmesinde değilim amaDüşününHerhangi birine sitem dolu bir telefon etmişte olabilirdik ipi kesmeden önce? Annemizi kırmış, arkadaşımıza yalan söylemiş,vicdanımız huzursuz kendimizle kavga ediyor olabilirdik?


Ve bunları düzeltmeyi ertelemiş olabilirdik zihnimizde


Oysa

Oysa hangimiz erteleyebiliyor kapının ardındaki azrail'in içeri girmesini?


Hiçbirimiz


O yüzden istiyorum ki bu hayatı kurallarına göre oynayalım

Bugün hala vaktimiz varken ertelemeyelimKalbini kırdıklarımız varsa şayet; zeytin dalı uzatalım


Eksilmeyeceğiz inanın


Ertelemeyelim eşimize, dostumuza 'seni seviyorum" demelerimizi


Topunu kestiğimiz bir çocuğu, sadece parkta oynayabileceğini söyleyerek mesela? yeni bir top hediye edip sevindirirelim?


HadiNe olur


3 sene 5 sene 10 sene ? ya da bugün, yarın biraz sonra?

Evet

Maalesef bir gün bu evcilik oyunu mutlaka bitecek

Bunu sıksık hatırlayınÖzellikle vicdanınız içeride gönül kapınızı tıklattıkça


Tabi ki insanızElbet hatalar yapacağızAma aslolan ders alıp telafi etmektir kırgınlıkları unutmayın


Yoksa yaşanılanlar değil aldığımız derslerdir bizi büyüten bu yalancı çerçevede


Ve unutmayın ne olur !


Bir gün selanız okunduğu vakit , belki de sizi son yolculuğunuza uğurlayan şu an içinizde ertelediğiniz O'ndan başkası olmayacak


Hala vaktiniz varken

Ne olur

Düşünün dediklerimi


Hepinize, son yolculuğunda, geride bıraktıklarına huzurla el sallayabileceği kadar 'dolu" ve güzel bir ömür diliyorum

Sevgiyle kalın


Ceyda Arslan