Hoyrat Sevdam

Benim duvarlarım pembeye çalmaz sevgili!
Dudaklarımdan hiç yapay tohumlara bulanmış süslü kelimeler çıkmadı
Yüzüne haykıdıysam bu sevdanın adını;
"Varlığımsın, yoluna baş koyduğumsun" dedim
Sana her gelişimde çıkınımda ya sevdanın ateşi oldu, ya bir kavga sebebi
Benim ağıtlarım hiçbir kavalda ses bulmaz sevgili!
Ben ağıdımı senin ikliminde yakmışım, senden başkası duymamıştır
Seni bulduğum zemheri dağının doruğunda, henüz açmamış her bir tomurcuğun kulağına kendi adımı okudum
İçini ısıtan her öpücüğünde, sen diken diken açıverdin çiçeğim
Benim ağıtlarım ellerime batan dikenlerineydi, sesim yalnız sesin kulaklarınaydı
Yıkılışımı da senden başkası görmezdi sevgili
Benim senden başka korkum olamaz sevgili!
Sen yüzünü ayrılığa döndüğünde, başıma sevdam yıkılır ve yığılırım toprağa
Yaşanmış değildir bendeki ölüm nöbetleri
Cesur, umursamaz bir benlikten çıkar;
aciz, korkak, yüreğinde kalmanın pazarlığını yapan bir benliğe dönüşürüm
Ben gözlerine bakınca sen bana ışığımsın derdin hep
Bilemedin sevgili çiçeğim, o ışık senin gözlerinden aksedendi gözlerime Asıl sen benim ışığımsın be sevgili
Asıl ben korkarmışım karanlığından
Benim sevdam daha doğarken hoyratmış be sevgili!
Şimdi sen itiraz yağmurlarında boğuyorsun beni
Ellerim seni tutunca incitiyorsa eğer, kaybetmek istemeyişindendir
Sen sevdam olunca benliğimde olmuşsun Y
akalandığım bütün çöl fırtınalarında senin gözlerini de yakmışım
Düştüğüm her zindanda seni de sürüklemişim kör kuyulara
Sevdam beni her yakışında sen de yanmışsın ey kadersiz sevgili
Bir özür borcum mu var? Bu sevdanın kabalığı bağışla sevgili
Ve sevgili; kalemimden çıkan her şeyin senin için olduğunu biliyorken sevdamız kvıılcımlanırsa,
o güzel gözlerin buğulanırsa,
senden nefret edemem diyebilirsen içinden, hoyrat da olsa bu sevdanın hatrına beni de bağışla sevgili
Seni seviyorum yüreğimin devrimi