Ayşe Hanımın İsyanı

’ Zamanında çok güzel bir genç kızdım ben Aslında çocukluğumda bile çok güzeldim Herkes beni sevmek, kucağına almak, öpmek için can atardı Yanaklarımı insanlardan sakınacağım diye canım çıkardı


Özellikle okulda, her zaman popüler oldum Erkek arkadaşlar ne kadar nazik davranırlardı bana Benimle konuşmak, şakalaşmak için sıraya girerlerdi Kimi saçlarımın kıvrımlarını, kimi gözlerimin rengini, kimisi de bacaklarımın kusursuz olduğunu öve öve bitiremezlerdi


Daha lise sıralarında, kaç kişiden arkadaşlık teklifi aldığımı sayamıyorum bile Tatillerde, iş yerlerinde çalıştığım insanların bana yakın davranışları , hiç biri aklımdan çıkmıyor


Terk ettiğim erkeklerden kimi hayatına küstü, kimisi de intihara kalkıştı


Sokağa çıktığımda beni görüp de dönüp bakmayan, hayranlığını gizleyemeyen, arkalarına dönüp dönüp öyle bakan, hatta lâf atan insanlara gülüp geçtim hep Hatta ilk gördüğü günde evlenme teklifi edenler bile oldu Kimisi nişanlısını, kimisi de eşini bırakmaya kalkıştı benim için


Ben bir türlü seçim yapamadım, hayranlarım ve taliplilerimin arasından Nasıl olsa, zamanı geldiğinde birini seçerim deyip, okumayı ve kariyer yapmayı seçtim


İyi bir üniversitede tıp eğitimi görüp doktor oldum Daha da ileri gidip mesleğimde uzmanlaştım Nice insanların tedavilerine katkıda bulundum Çok dualar aldım


Uzmanlıktı, kariyerdi derken evlenmeyi falan unutmuşum Geçenlerde emekli oldum Evde tek başıma oturmaya başlayınca bir eksiklik hissetmeye başladım Bir hayat arkadaşı mutlaka olmalıymış insanın


Şimdi sık sık sokağa çıkıp, insanların yine bana hayran hayran bakmalarını bekliyorum Doğrusunu isterseniz ; bana lâf atmalarını bile özlemişim Oysa, hiç kimse ilgilenmiyor artık benimle Ne saçımın kıvrımları, gözlerimin rengi, ne de bacaklarım ; artık kimsenin umurunda değil galiba


Ey insanlar ; ben size ne kötülük ettim ? Niçin beni artık görmezden geliyorsunuz ? Saçlarım beyazlamışsa, gözlerimin rengi solmuşsa, bacaklarım buruşmuşsa ; suç benim mi ?


Eskiden gençtim ama hiç bir şey değildim Sadece göz zevkinize hitap ediyordum Oysa doktor olduktan sonra, nicelerinizin dertlerine çare oldum Ne kadar faydam oldu sizlere Kiminizin çocuğunu, kiminizin annesini-babasını,eşini, yakınını tedavi ettim


Asıl şimdi övmelisiniz beni Gördüğünüzde şimdi hayranlığınızı açığa vurmalısınız Şimdi lâf atmalısınız bana Varlığımı şimdi fark etmelisiniz


Ve asıl şimdi, benimle arkadaş olmak, evlenmek için can atmalısınız


Ey, insana insan olduğu için değer veren insanlar ; neredesiniz ? Şimdi size öyle çok ihtiyacım var ki ! ’


( UzDrAyşe’ler)


Fikret Tezal