Hazan Yapraklarındaki Baharın Aşk-İ

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Bunun adı ne?

Evet sözlerimin en aciz halini yaşıyorum

Son durağım bu yaşadığım en son gibi, gidişi olmayan bir yolun sonunda ayaklarım

Soldu yüreğimde acılarımın toprak kokan kurumuş dallarında yeşeren gül de hayalinde gitti gölgen vurmuyor pencereme

Ne güzeldi halbuki; ilk tanıştığımız gün, nasılda gözlerindeki ışıltı yakmıştı beni serseme dönmüştüm

İlk defa tattığım duygu ve ilk tanıdığım kişiydin

İçimde kıpırtı olmuştu, yanaklarım ateş kor yanıyordu

Nasıl anlatılır ki? Anlatamıyorum

Kelimeler bulamıyorum tarifinde

Her kötü olay bile beni üzemiyordu baharın açan çiçekler gibi esintisinde cıvıl cıvıl binbir çiçek kokusunda sen vardın hep sen kokuyordu çevrem, evren herşeyde sen vardın

Her sabah beni karşılayışın etrafımda sürekli dönüp ilgilenmen

Ne kadar mutluyumdum heyecan buydu demek

Bunun adı neydi?

Yanımda hissetmem seni bir elinin bir ömür elimin üstünde olacağını düşünmek hayalden öteydi belki benim için

Neden sorularını hep soruyorum kendime süresiz saatlerimde ve seni içime mızrakla kazımışken neden ayrıldık biz?

Biz seninle artık o güzllikleri neden devamını getiremedik

Neden bu kadar gözyaşı bizi ömrümüzde yaşadığımız o güzellikleri gözyaşalarımızla boğduk neden?

Konuştuğumuz en son dilimizden dökülen sözlerimiz bizi uzaklaştırmaya yettimi ikimizi sence?

Dahada yaklaştı yüreklerimiz özlediğini hissediyorum yağmur damları penceremin camına vuruşunda işte sevdiğimin göz uçlarından döküldü diyorum

Oan bende ağlıyorum

Ne olursa olsun belki biterken bile bağlandık biz birbirimize başlayacak güz ayazında bahar çiçekleri gibi açıyor giderken bile asilliği ile içimizde

Sensizlik bir kor kadar yakıcı şimdi içimden geçenlerinde artık yaşam kavgasında kırıntıların kıyılarıma vuruşu’nun sesiyle ayakta duruyorum

Kapımı çalanda yok olmasınıda beklemiyorum

Belki bir gün vakit tamam dediğimde mezarıma bir gül bırakırsın toprağıma bir damla su veya göz yaşından gelen bir damla pınar, beni mutlu etmeye yeter belki de

Yada yaşadıklarımızı anlat arasıra vakit bulursan uğra bırakma beni burada da yalnız

Neyse vakit geldi artık senin ellerinden uzaklaştı ellerim ama üzülme öteki tarafta beklicem ben seni

Bana sevmeyi öğrettiğin için, benim acılarla kavrulmuş yaşlı yüreğimde olduğun için sonsuz teşekkür ederim

nurcan altın 03/12/2010

Ayrılık her anın bitişinde karamsar duyguların kördüğüme gelişidir

Çözülmez belki, çözümüde zor değil, zamanlarda yinede çözülemez acııtr, incitir

Gölgesine vuran sevda’nın çöpe atılışıdır

Ölümden başka herşeye çare bulunur belki birgün

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hazan Yapraklarındaki Baharın Aşk-İ Bunun adı ne? Evet sözlerimin en aciz halini yaşıyorum Son durağım bu yaşadığım en son gibi, gidişi olmayan bir yolun sonunda ayaklarım Soldu yüreğimde acılarımın toprak kokan kurumuş dallarında yeşeren gül de hayalinde gitti gölgen vurmuyor pencereme Ne güzeldi halbuki; ilk tanıştığımız gün, nasılda gözlerindeki ışıltı yakmıştı beni serseme dönmüştüm İlk defa tattığım duygu ve ilk tanıdığım kişiydin İçimde kıpırtı olmuştu, yanaklarım ateş kor yanıyordu Nasıl anlatılır ki? Anlatamıyorum Kelimeler bulamıyorum tarifinde Her kötü olay bile beni üzemiyordu baharın açan çiçekler gibi esintisinde cıvıl cıvıl binbir çiçek kokusunda sen vardın hep sen kokuyordu çevrem, evren herşeyde sen vardın Her sabah beni karşılayışın etrafımda sürekli dönüp ilgilenmen Ne kadar mutluyumdum heyecan buydu demek Bunun adı neydi? Yanımda hissetmem seni bir elinin bir ömür elimin üstünde olacağını düşünmek hayalden öteydi belki benim için Neden sorularını hep soruyorum kendime süresiz saatlerimde ve seni içime mızrakla kazımışken neden ayrıldık biz? Biz seninle artık o güzllikleri neden devamını getiremedik Neden bu kadar gözyaşı bizi ömrümüzde yaşadığımız o güzellikleri gözyaşalarımızla boğduk neden? Konuştuğumuz en son dilimizden dökülen sözlerimiz bizi uzaklaştırmaya yettimi ikimizi sence? Dahada yaklaştı yüreklerimiz özlediğini hissediyorum yağmur damları penceremin camına vuruşunda işte sevdiğimin göz uçlarından döküldü diyorum Oan bende ağlıyorum Ne olursa olsun belki biterken bile bağlandık biz birbirimize başlayacak güz ayazında bahar çiçekleri gibi açıyor giderken bile asilliği ile içimizde Sensizlik bir kor kadar yakıcı şimdi içimden geçenlerinde artık yaşam kavgasında kırıntıların kıyılarıma vuruşu’nun sesiyle ayakta duruyorum Kapımı çalanda yok olmasınıda beklemiyorum Belki bir gün vakit tamam dediğimde mezarıma bir gül bırakırsın toprağıma bir damla su veya göz yaşından gelen bir damla pınar, beni mutlu etmeye yeter belki de Yada yaşadıklarımızı anlat arasıra vakit bulursan uğra bırakma beni burada da yalnız Neyse vakit geldi artık senin ellerinden uzaklaştı ellerim ama üzülme öteki tarafta beklicem ben seni Bana sevmeyi öğrettiğin için, benim acılarla kavrulmuş yaşlı yüreğimde olduğun için sonsuz teşekkür ederim nurcan altın 03/12/2010 Ayrılık her anın bitişinde karamsar duyguların kördüğüme gelişidir Çözülmez belki, çözümüde zor değil, zamanlarda yinede çözülemez acııtr, incitir Gölgesine vuran sevda’nın çöpe atılışıdır Ölümden başka herşeye çare bulunur belki birgün