|
Prof. Dr. Sinsi
|
Mavi Gülüşlü Kız 2 Umuda Sesleniş
Mavi Gülüşlü Kız 2 Umuda Sesleniş hikayesi - Serdar özdemir yazıları
Bulunduğu şehir onu boğar oldu
Dayanamıyordu artık,nereye baksa o vardı,kalbi acıyordu , yüreğindeki yara daha da derinleşiyordu
Dayanılmaz acılar çekiyor ve kaybettiği sevgilinin izleri heryana bulaşmıştı
Uyuyamıyor,gözleri artık uykusuzluğu kaldıramıyordu
Birçok defa birlikte yürüdükleri sokak artık darlaşmaya başlamış,her yürüdüğünde acısını birkez
daha yaşıyor ,yaşadıkça ölüyordu
Dışarıda kalabalık bir dünya ,ama o kendini yalnız hissediyordu ,sanki tüm insanlık yok olmuş ve yanlız bırakılmıştı
Benliği,yüreği,düşünceleri,hayalleri ve bedeni işgal edilmiş durumdaydı ,bulunduğu oda ona mezar gibi geliyordu
Ve bir karar aldı buraları bırakıp gitmek ! evet gidecekti buralardan daha fazla dayanamazdı
Hava kararmıştı,aldığı kararı annesine söylemek zorundaydı,ama nasıl?
Annesi akşam yemeği için onu çağırdı
–Oğlum aşağı gel yemek hazır
–Tamam anne Hemen geliyorum
Masaya oturdu düşünceliydi ! Annesinin ne yemek yaptığını dair bilmiyordu
Halbuki yemekte çok seçici idi,sevmediği yemekler evde yapılsaydı kıyameti koparırdı ve ogün yemek yemezdi
Ama yaşadığı derin acı yüzünden tüm duygularını kaybetmiş,hayatı umursamıyordu artık
Başını kaldırdı annesinin yılların verdiği yorgunluk,yaşam karmaşası içinde geçirdiği bunca yıla rağmen hala dimdikti
Oda hayat arkadaşını yıllar önce yitirmişti,yaşamın ona sunduğu yol uzun ve yorucuydu
Hem annelik hemde babalık yapıyordu tek başına kadın hali ile bana bakmıştı ve beni zor koşullara rağmen okutmuştu
Bazı geceler annemin sessiz ağlayışına tanık olurdum,gözlerinde yaş sesizce bir durgun su gibi akıyordu ama biliyordum annemin yüreği deli bir nehir,patlamaya hazır bir volkan gibiydi
Çok canı yanıyordu haykırsa onunla birlikte gökte haykırırdı
Annemin canını fazla acıtmıyacak bir şekilde davranmam lazımdı,yapacağım her hata onu derinden üzerdi,çünkü yaşamda tek tutanağı bendim
Ben ise güçsüzdüm umudu yitirmiş,yaşama kör bakmış biriydim ! Benim bu halim onuda çok üzüyordu
Günlerce odamdan çıkmamam,birşeyler yememem ve bazı günler yüreğimin çığlıklarını tutamayıp dışa vurmam onu çok üzüyordu
Nezaman konuşmaya çalışsa benimle ben hep kaçıyordum aynen gerçek yaşamdan kaçtığım gibi
Kendimi toparladım derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım
‘’Anne ben artık büyüdümBenimde yaşamımla ilgili yeni kararlar almam lazım,yani kendi yolumu çizmem lazımBurda bulunmam senin içinde benim içinde doğru değilBuralardan gitme kararı aldım,kendimi toparlıyana kadar gelmiyeceğim’’
Annesi yaklaşık on dakika boyunca hiçbirşey söylemediHep oğlunun gözlerinin içine baktı
Oğlunun acı çektiğini iyi biliyordu,oda memnun değildi bu durumdan ve bu durum onu hayli üzüyordu
Oğlu annesinden çıkacak kelimere odaklanmıştı,acaba ne diyecek,kararı ne olacak!
Ve nihayet annesi konuştu
‘’Tamam oğlum,ama yabancı yerlere bırakmam seni o yüzden seni teyzenin yanına göndereceğim’’
Bir an durdu kendi kendine’’teyzemi’’
Teyze’sini tam unutmuştu yıllarca görmemiş,nasıl biri değişmişmi bilmiyordu
Biraz düşündü aslında onun içinde uygundu ve annesinin bu teklifini kabul etti
Hazırlığını yapmak için tekrar yanlızlığını paylaştığı sessiz duvarların ve hergece ağlayışlarına tanık olan odasına gitti
Odasında loş ışık hakimdi duvarında büyük bir boy resim vardı,oda yitirdiği sevgiliye aitti
Her gece o resme bakıp hatıraları anımsıyor,yüreği acıyordu
Kendisi resmi çekmişti o resimi çekmek için herhangi bir zahmete girmemiş doğal olanı görüp düğmeye basmıştı
Ama şimdi o yok,sadece resimleri ve anıları vardı
Saldalye’ye oturdu saldalye tam dışarıya bakan pencerenin yanındaydı dışarıda yağmur çiseliyordu gökyüzü kara bulutlarla kaplıydı korku veriyordu yeryüzüne
Bu havalarda yitirdiği sevgiliyle birlikte çok dolaştılar ilk öptüğü an geldi aklına
Dışarı çıkmışlardı hava güzeldi ama birden kara bulutlar gökyüzünü esir almış ve gök kızgınlığını kara bulutlara gürlüyerek gösterdi ve dayanamayıp ağladı
Etrafta sığınacak ne bir bina ne bir kulübe vardı,gök içindeki nefreti kusuyordu adeta
Ve bu durumda kendilerini yağmura teslim ettiler,sırılsıklam olmuşlardı
Birden göz göze geldiler gözlerdeki bakış,aşkın ve umudun bakışıydı
İkisinin ıslak bedeni bir mıktanız gibi birbirine çekilde,o anda tatlı ve heyecanlı bir sıcakık hisettiler
Gözler yanaştıkça ıslak dudaklar yağmura inat iki kalbi birleştiriyordu
Artık ne bardaktan boşalırcasına yağan yağmur nede bedenlerinin ıslaklığı umurlarında değildi
İlk öpüşleriydi,kendilerine geldiklerinde ateşli bakışların yerine utangaç bakışlar bırakır, hala dudağında tatlı bir yara varmış gibi hissediyordu
Yatağına uzandı gözlerini derin ve karanlık uykuya kapadı
Sabah erken uyandı,annesi valizini hazırlamış,onu götürecek araba bile gelmişti
Son hazırlıklarını yapıp annesi ile birlikte evden dışarı çıktılar
Annesi onu oğlunu süzdü,gözlerine baktı ve ağlamaklı bir hal ile konuştu
‘’Oğlum kendine çok dikkat et,artık kendine gel yaşamını sadece birine bağlama
Beni düşün ben senin için varım,sende benim içn var ol!teyzeni üzme,selamlarımı ilet’’
Oğlu annesine uzun ve sıkıca sarıldı,sanki bir daha görmüyecek gibi,ve annesine
‘’Anne sen merak etme,benim burda ayrılmam daha iyi olacak,seni artık üzmüyeceğim,kendine dikkat et,ben hergün seni arıyacağım’’Dedi
Arabaya bindi ve bilinmez bir yolculuğa doğru yola çıktı ,ağaçlar ve elektirik direkleri sanki araba ile yarışıyorlardı
Uzun bir aradan sonra ilk defa ayrılıyorduAma bu ayrılış farklıydı,belki hiç eve dönmüyecekti,annesini,arkadaşlarını hiç görmüyecekti
Uzun bir yolculuktan sonra,küçük bir kasabaya geldilerYaşamı boyunca hiç buraya gelmemişti
Hep teyzesi gelirdi onlara,teyzesi nekadar ısrar etse o bulunduğu yeri bırakamıyordu
Şuan durum onun için çok farklıydı,geride bırakacak hiçbirşeyi kalmamıştı
Yaşamından çok sevdiği yüreğine,kalbine hakim olanı yitirmişti,buda onun bir yokoluştu
Buraya gelişi annesinin istediği üzerineydi,o bulunduğu yeri çevresini,arkadaşlarını,ailesini ve solduğu havayı bırakıp gitmek istiyordu
Şuan durum çok farklıydı,hiç istemediği bir yerdeydi,yaşamının nasıl geçeceği mechuldu
Oda bilmiyordu,kafasında oluşan ve cevap aramayı bekleyen sorular vardıAma o soruları çözmek yerine daha karmaşık bir labirent gibi karanlık dünyasında dönüp dolanıyordu ve dolanış mantıklı düşünmesini engelliyor,onu sonsuz uçurumlara atıyordu
Arabada inerken teyzeni onu karşıladıTeyzesi orta yaşlarda,solgun yüzlü,kilolu bir kadındı
Onun yanına yaklaştı iyice bir süzerek
‘’Oğlum nekadar büyük olmuş ,koca bir adam olmuşsun ama çok zayıfsın sen’’
‘’Teyze merhaba evet büyümüşüm sende çok değişmişsin’’
Onu karşılıyan sadece teyzesi değildi ,teyzesinin 2 kızı ve birde küçük bir oğlu vardı daha 5 yaşında idi
Kızlarını biliyordu ama hiç görmemişti kızlardan birinin yaşı onun la aynıydı,diğerin yaşı ise 15 di
Onlarla merhaba laşırken,onunla yaşıt olan teyzesinin kızı çok alımlı,güzel ve kırsal kesim yaşamında olduğu için bakımsızdı
‘’Merhaba kuzen nasılsın iyimisim ? ’’
‘’Merhaba iyiyim teşekkürler,sizler nasılsınız iyimisiniz’’
‘’Teşekkürler bende iyiyim’’
Teyzesinin kızı onun bu durumunu biliyordu ,annesinden duymuştu ve buraya gelirken onu tembihlemişti,ona belli etmiyecekti
Ama kız kuzenini böyle hayal etmiyordu,bu kadarını beklemiyordu,ondan ilk görüştü hoşlanmıştı
Ama durumun farklı olduğunu,bundan dolayı yapacağı bir hata acı çekmesine neden olabilirdi
Teyzesi en büyük kızına
‘’Kızım kuzenini odasına götür,yol yorgunudur,ona yemek hazırlayın,odasına geçsin dinlensin’’
‘’Buyur gidelim’’Dedi kız
Valiz’ini aldı yavaş hareketlerle yürüdüler,kız sürekli onu süzüyordu adımlarına bakıyordu, düştüğü durumu bildiği için çok dikkatli davranıyorduKız onunla sohbet etmek için annesini sordu
‘’Eee teyzem nasıl? İyimi’’
‘’İyi teşekkürler’’Diyip kısa bir cevap vererek konuyu kapattı
Odaya girmişlerdi kuzeni
‘’Bu senin yatağın,herhangi bir ihtiyacın varsa söyle açmısın sana birşeyler getireyim’’
‘’Yok teşekürler aç değilim biraz dinlenmek ve uyumak istiyorum’’
‘’Tamam sonra görüşürüz’’
Diyip odadan çıktı…
Odayı iyice bir süzdü,etrafa baktı,duvarda bazı tablolar asılıydı ,bu tablolardan bir tanesi ilgisini çekti
Bu taploda bir kadın vardı denize uzanmış sağ kolunu kaldırmış ve sağ konunun parmaklarında kanatlarını açmış uçan bir martı vardıTabloda gökyüzü hafif bulutlu ve yeşillere bürünmüş küçük bir ada gözüküyorduBu tablo giden bir sevgilinin öyküsünü resmelemişti
Tabloya uzun uzun baktı ve birden gözlerinde yaş akmaya başladı,bu tablo sanki giden sevgiliyi anlatıyordu,bu bir tesadüf olamazdı
Aşkı aramıyordu,unutmak istiyor ama unutamıyordu,aradığı tek şey yanlızlıktı ve sevgiliye ait ne varsa yakıp yıkmak ve bir daha anılara dalmamaktı
Yatağa uzandı,derin bir nefes çekerek,nefesini yanlız odada sessizliğe bıraktı
Çok yorgundu,gözlerini karanlığa bıraktı ve derin bir okyanusta kendini derin sulara attı
Odanın kapısı çalındı,biri onu çağrıyordu
‘’Kuzen akşam yemeği hazır seni bekliyoruz’’
Bu söz bir kaç defa tekrarlandı ve gözlerini karanlıklardan o ses ile açtı
Sersemleşmişti zar zor algılıyabiliyordu sesi
‘’Tamam kuzen geliyorum’’diyebildi sadece
Yavaş hareketlerle yataktan kalktı,dışarıdaki musluk ile yüzünü yıkadı,başını gökyüzüne kaldırdı yıldırlar parlak bir şehri anımsatıyorduHava çok güzeldi,yazın ortasıydı,şarkı söyleyen cırcır böcekleri susmak bilmiyordu
Teyzesinin sesini duydu
‘’Hadi oğlum yemek hazır seni bekliyoruz’’
‘’Tamam geldim teyze’’
Odaya girdi tüm aile yemek masasına oturmuş onu bekliyorlardı ! ‘’Çok özür dilerim beklettim sizi’’
Teyzesinin kocasıda yemek masasındaydı iri yarı gövdesi ile halen dimdikti onu en son teyzesi ile birlikte gördümüştü daha küçükken oda hiç değişmemişti tek değişen oydu
‘’Gel oğlum,maşallah koskocaman adam olmuşsun seni görmüyeli yıllar oldu durumun nasıl iyimisin,annen nasıl oda iyimi’’
‘’Teşekkürler iyiyim,annemde iyi sağolun’’
Masaya geçti ona ayırılan sandalyeye oturdu
Açtı ama canı birşey istemiyordu,ayıp olmaması için yemesi lazımdı zorlukla midesine diziliyordu lokmalar
Teyzesinin kızı ise gözaltında ona bakıyordu içindeki volkanı dindirmeye çalışıyordu
‘’Ben yemeğimi yedim,size afiyet olsun biraz dışarı çıkıp hava almak istiyorum’’
‘’Tamam oğlum sanada afiyet olsun’’
Dışarıda güzel bir hava vardı dışardaki saldalyeye oturdu,gökyüzünü izledi biraz canı o anda sigara içmek istedi,cebindeki sigarayı çıkardı ve içmeye başladı her içişinde öksürüyordu,bir türlü alışamamıştı sigaraya,her içişinde yüreği çıkacak gibi oluyordu
Sigaraya başlıyalı 1 yıl olmuştu
Biraz dolaşmak sitedi,saldalyeden kalktı yürüdü,karanlık heryere hakim olmuştu,ama ay ışığıyla karanlığı kesiyor etrafı aydınlatıyordu ay ile karanlığın savaşını ay kazanmıştı bu gece
Sanki biri onu çağırıyordu,dönüp arkasına baktıği yer geldiği yerdi
Karanlık ormanı esir almıştı,ayışığı ormanı koruyamıyordu,karanlıkla girdiği savaşı bu sefer kaybetmiştiKaranlık zafer sarhoşluğuna girip korkunç yüzünü ağaçlara vurmuş,ağaçlar bir canavara dönüşmüştüler
Tekrar yoluna devam etti,ama içinde korku,kaygı ,endişe ve şüphe vardı
Hava sıcaklığını yitirmiş,karanlık geceye yavaş yavaş hakim olmaya çalışıyordu
Gökyüzü çoktan karanlığa teslim,karanlığın hırçın bulutları gökyüzünü bir perde gibi kaplamış gürlüyordu
Sonunda ormandan çıkmıştıAma karanlık geceye hala hakimdi
Kendisi bir türlü karanlığa alışmamıştı aksine onu ürkütüyor ve korkutuyorduOnu bu durumunda sadece yitirdiği sevgilisi kurtarıyordu
Ama onun gidişi karanlıktı ve halen bile karanlık gidişlere hakimdi
Yavaş adımlarla yürüyorken,birden duraksadı,karşısında iki çift göz belirlendi
İkiside ürktü ve bir adım geriye gittilerBiraz durduktan sonra seslendi
‘’Kimsin’’
‘’Benim’’Sesinden anlamıştı bu teyzesinin kızıydıBiraz rahat nefes alarak yaklaştı
Teyzesinin kızının gözlerine baktı ilk defa bukadar yakında bakıyordu
Bu gözler ona tanıdık gelmişti ona güven ve huzur vermişti
Gökyüzü karanlığın şiddetine dayanamayıp öfkesini kustu
Yağmur adeta barbaktan boşalırcasına yağıyordu
Kız ‘’Herkes seni arıyor nerelerdesin’’
‘’Ben biraz hava alayım dedim ama kayıp oldum,ormanın içine girmişim yolumu bulamadım’’
Karşılıklı bu sözlerden sonra ikiside sustu
Yağmur ş,iddetini yitirmemiş ikiside sırılsıklam olmuştu
Kız hafiften bir gülümseme yaptıOda bu gülümseye,gülüşü ile karşılık verdi
O sevgilinin gidişi ile hiç gülmemişti,giden sevgili onun gülüşünüde almıştı
Kızın bu gülüşü giden sevgiliyi anımsatıyorduKıza iyice yaklaştı,yağmur halen yağıyordu ıslak olan bedenler bu yakınlaşma ile birleşiyordu
Dudağı kızın dudakları ile birleşti,neyaptığını bilmiyordu,kızda ona karşı koyamıyor ona cevap olarak yüreğini veriyordu
İki dudak birbirini bırakınca kendilerine geldiler gözler hiç ayrılamıyordu
Kıza’’Senin gülüşün yitirdiğim sevgiliyi anımsatıyor,onu sende görüyor ve hisediyorum’’
Ve kızın elini tutup umud yüklü yarınlara yürüdüler…
Serdar ÖZDEMİR…
16 Şubat 2011/Çarşamba
Saat: 10:31
|