Bir Hikaye Son Buluyordu Yüreğimde

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Bir Hikaye Son Buluyordu Yüreğimde Hikayesi - Yürek Hikayeleri - Gül Şehri - Aysel Bahram Yazıları

On altı yaşında bir genç kız, aşık olmuştu

Umutları, hayalleri sevdiğine kavuşmak ve bir ömür mutlu olmak istiyordu

Onu, ilk gördüğünde ısınmıştı yüreği, kaçamak bakışlarla süzmüştü

O da karşılık veriyordu bu bakışlara

Acaba seviyor muydu onu

Onun yüreği de çarpıyor muydu yerinden çıkarmışçasına?

Kaç hafta ümitle bekledi, fakat beklediği o güzel haber gelmemişti bir türlü…

Ümitlerin kırıldığı bir anda gelen mektup; yeni ufuklar açıyordu yüreğinde

’’Seni seviyorum küçüğüm

Gülüm’’ diyordu

O gün onun için ne kadar güzel bir gündü

Seviyordu

Sevilmek, sevdiği tarafından ne güzeldi…Mutluluktan uçuyordu adeta

Bundan sonra günleri hep güzel olacaktı

Artık emindi, mutluydu

İçi içine sığmıyordu

Ne çok sevmişti onu

Kimselere açmıyordu sırrını bozulur, yıkılır hayalleri diye çok korkuyordu

Bir yılı aşkın bir zaman böyle güzel geçip gitmişti günler

Mutluydu

Her gün beklenen yollar her gece gözetlenen karşı kaldırım aşina olmuştu onun gözlerine

Kaldırımlar yer tuttu yüreğinde yollar yer tuttu

Sevdiği oturmuştu o kaldırımlarda, o yollarda yürümüştü

Mecnunun, Leylasınınnın köpeğini sevdiği gibi sevmişti yolları kaldırımları

Gelinliklere bakıyordu artık, karar verilmişti

Düğünler kurulacaktı

Baharın son günleri yaşanıyordu

Yaz kendini hissettiriyordu

O gün de hava çok sıcaktı

,Evde oturmuş arkadaşıyla sohbet ediyordu

Arkadaşı onun için çok değerliydi

Hiç bir zaman kardeşlerinden ayırmamıştı onu

Yine de söylememişti âşık olduğunu ona

Ama nasılsa çok yakın bir zamanda öğrenecekti

Belki sitem ederdi, kızardı söylemedi diye

Kıyamaz affederdi sonrasında

Sıkıntılı görünüyordu arkadaşı, gözlerini kaçırarak gözlerinden, âşık olduğundan bahsetmeye başlamıştı

Gözleri dolu, dolu anlatıyordu sevgisini

Terk edilişini anlatırken ‘’bunu bana neden yaptı’’ diyordu

Nasıl tanıştıklarını, neler yaptıklarını anlatırken ağlıyordu

Arkadaşıyla aynı apartmanda oturuyorlardı

Böylesine acı çektiğini bilmiyordu

O kadar mutluydu ki gözü başka bir şey görmemiş arkadaşının derdini anlayamamıştı

Arkadaşı anlatmaya devam ediyordu

Sevdiğinin kim olduğunu ne iş yaptığını anlatıyordu

O artık duymuyordu

Sözler havada kalıyor kulaklarında tek bir söz yankılanıyordu

‘’Sevdiğime, sevdiğim diyordu

Nasıl, Allah’ım bu nasıl olur?

Her şey yalandan ibaret bir rüyamıydı? Yok, böyle bir şey olamazdı

Bir kâbus görüyor olmalıyım’’diyordu

Yalan

Kocaman bir yalan… İçinde kocaman bir boşluk oluşmuş, bütün bendeni aklı, duyguları uyuşmuştu

Bütün her şey yıkılmış bitmişti

Bir daha sevmeyecekti… Kimseyi almayacaktı yüreğine…

O yaz sonu gelin oluyordu

Beyazlar ne güzel yakışmıştı ona

Aynadan kendisine bakarak gülümsedi

Bu gelinliği bir başkası için giyeceğini söyleseler inanmazdı

Her şey tamamdı artık salona gidebilirlerdi

Arkadaşı yanına gelerek kulağına bir şeyler fısıldadı

‘’Hakkını helal et

Affet… O seni seviyordu

Biliyordum

Ama…’’

Gerisini dinlemek istemiyordu

Ellerini kulaklarına kapattı

Her şey karamıştı

Hiç bir şey duymuyordu

Bir tek o mektup ve içinde yazılanlar vardı gözlerinin önünde ’’NE OLUR BENİ DİNLE

ALLAH AŞKINA SON BİR KEZ KONUŞALIM

SON BİR KEZ KONUŞALIM…’’

Konuşmamıştı

Arkadaşının anlattıklarından sonra kalbi kırılmış, Umutları yıkılmıştı

İnandığı güvendiği, sevdiği onu aldatmıştı

Neden konuşsundu, neden?

Ne yaptın bile diyemedi o gün

Öylece baktı uzun bir süre arkadaşının yüzüne

Sadece;’’Neden şimdi, neden şimdi söylüyorsun?’’diyebildi

‘’Git ona’’

Artık daha fazla kaldıramadı omuzları o ağır yükü, ayaklarımın altından kayıp gidiyordu zemin

Git ona

Ne kolay söylenmiş bir sözdü

’’GİT ONA’’

Gidemezdi bilmiyor muydu? Böyle bir günde bunu bütün sevdiklerine nasıl yapar ve hayallerini yıkardı… Yapmadı… Yapamadı…

Hiç ağlamamıştı, ne o gün ne daha sonra

O unutmayı zihninin bir köşesine hapsetmeyi seçmişti her şeyi

Nasip böyleymiş diyordu

Kapandı sanılan yara açılıp tekrar gün yüzüne çıkmış kanamıştı… Kopartmışlardı bağlanan kabuğunu…

‘’Acıtmışlardı yeniden yıllar sonra, üstelik çok daha acı veren, çok daha derin bir yara… ’’ diyerek ekliyordu;

‘’Tekrar yaşadım o kötü günleri

Hapsettiğim acılar gün yüzüne çıktı bir, bir… İlk defa o yaşananlar için gözyaşı döktüm

İçimde zehir misali, bıçak misali saklanan ne varsa akıp gidiyor, yaram kapanıyordu

Akan her damla ile akıp gidiyordu… Bitiyordu… Artık bitiyor, açılmamak üzere kapanıyordu, yenisine bırakarak yerini…

Ve bir hikâye son buluyordu yüreğimde

’’

Silindi kelimeler, söylendi sözler

Karardı dünya karardı gözler

Ne kaldı geriye ne kaldı senden

Yitik bir sevda ve kırık kalpler

Aysel Bahram

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bir Hikaye Son Buluyordu Yüreğimde Bir Hikaye Son Buluyordu Yüreğimde Hikayesi - Yürek Hikayeleri - Gül Şehri - Aysel Bahram Yazıları On altı yaşında bir genç kız, aşık olmuştuUmutları, hayalleri sevdiğine kavuşmak ve bir ömür mutlu olmak istiyordu Onu, ilk gördüğünde ısınmıştı yüreği, kaçamak bakışlarla süzmüştü O da karşılık veriyordu bu bakışlara Acaba seviyor muydu onu Onun yüreği de çarpıyor muydu yerinden çıkarmışçasına? Kaç hafta ümitle bekledi, fakat beklediği o güzel haber gelmemişti bir türlü… Ümitlerin kırıldığı bir anda gelen mektup; yeni ufuklar açıyordu yüreğinde’’Seni seviyorum küçüğüm Gülüm’’ diyordu O gün onun için ne kadar güzel bir gündü Seviyordu Sevilmek, sevdiği tarafından ne güzeldi…Mutluluktan uçuyordu adeta Bundan sonra günleri hep güzel olacaktı Artık emindi, mutluydu İçi içine sığmıyordu Ne çok sevmişti onu Kimselere açmıyordu sırrını bozulur, yıkılır hayalleri diye çok korkuyordu Bir yılı aşkın bir zaman böyle güzel geçip gitmişti günler Mutluydu Her gün beklenen yollar her gece gözetlenen karşı kaldırım aşina olmuştu onun gözlerine Kaldırımlar yer tuttu yüreğinde yollar yer tuttu Sevdiği oturmuştu o kaldırımlarda, o yollarda yürümüştü Mecnunun, Leylasınınnın köpeğini sevdiği gibi sevmişti yolları kaldırımları Gelinliklere bakıyordu artık, karar verilmişti Düğünler kurulacaktı Baharın son günleri yaşanıyordu Yaz kendini hissettiriyordu O gün de hava çok sıcaktı,Evde oturmuş arkadaşıyla sohbet ediyordu Arkadaşı onun için çok değerliydi Hiç bir zaman kardeşlerinden ayırmamıştı onu Yine de söylememişti âşık olduğunu ona Ama nasılsa çok yakın bir zamanda öğrenecekti Belki sitem ederdi, kızardı söylemedi diye Kıyamaz affederdi sonrasında Sıkıntılı görünüyordu arkadaşı, gözlerini kaçırarak gözlerinden, âşık olduğundan bahsetmeye başlamıştı Gözleri dolu, dolu anlatıyordu sevgisini Terk edilişini anlatırken ‘’bunu bana neden yaptı’’ diyordu Nasıl tanıştıklarını, neler yaptıklarını anlatırken ağlıyordu Arkadaşıyla aynı apartmanda oturuyorlardı Böylesine acı çektiğini bilmiyordu O kadar mutluydu ki gözü başka bir şey görmemiş arkadaşının derdini anlayamamıştı Arkadaşı anlatmaya devam ediyordu Sevdiğinin kim olduğunu ne iş yaptığını anlatıyordu O artık duymuyordu Sözler havada kalıyor kulaklarında tek bir söz yankılanıyordu ‘’Sevdiğime, sevdiğim diyordu Nasıl, Allah’ım bu nasıl olur? Her şey yalandan ibaret bir rüyamıydı? Yok, böyle bir şey olamazdı Bir kâbus görüyor olmalıyım’’diyordu Yalan Kocaman bir yalan… İçinde kocaman bir boşluk oluşmuş, bütün bendeni aklı, duyguları uyuşmuştu Bütün her şey yıkılmış bitmişti Bir daha sevmeyecekti… Kimseyi almayacaktı yüreğine… O yaz sonu gelin oluyordu Beyazlar ne güzel yakışmıştı ona Aynadan kendisine bakarak gülümsedi Bu gelinliği bir başkası için giyeceğini söyleseler inanmazdı Her şey tamamdı artık salona gidebilirlerdi Arkadaşı yanına gelerek kulağına bir şeyler fısıldadı ‘’Hakkını helal et Affet… O seni seviyordu Biliyordum Ama…’’ Gerisini dinlemek istemiyordu Ellerini kulaklarına kapattı Her şey karamıştı Hiç bir şey duymuyordu Bir tek o mektup ve içinde yazılanlar vardı gözlerinin önünde ’’NE OLUR BENİ DİNLE ALLAH AŞKINA SON BİR KEZ KONUŞALIM SON BİR KEZ KONUŞALIM…’’ Konuşmamıştı Arkadaşının anlattıklarından sonra kalbi kırılmış, Umutları yıkılmıştı İnandığı güvendiği, sevdiği onu aldatmıştı Neden konuşsundu, neden? Ne yaptın bile diyemedi o gün Öylece baktı uzun bir süre arkadaşının yüzüne Sadece;’’Neden şimdi, neden şimdi söylüyorsun?’’diyebildi ‘’Git ona’’ Artık daha fazla kaldıramadı omuzları o ağır yükü, ayaklarımın altından kayıp gidiyordu zemin Git ona Ne kolay söylenmiş bir sözdü ’’GİT ONA’’ Gidemezdi bilmiyor muydu? Böyle bir günde bunu bütün sevdiklerine nasıl yapar ve hayallerini yıkardı… Yapmadı… Yapamadı… Hiç ağlamamıştı, ne o gün ne daha sonra O unutmayı zihninin bir köşesine hapsetmeyi seçmişti her şeyi Nasip böyleymiş diyordu Kapandı sanılan yara açılıp tekrar gün yüzüne çıkmış kanamıştı… Kopartmışlardı bağlanan kabuğunu… ‘’Acıtmışlardı yeniden yıllar sonra, üstelik çok daha acı veren, çok daha derin bir yara… ’’ diyerek ekliyordu; ‘’Tekrar yaşadım o kötü günleri Hapsettiğim acılar gün yüzüne çıktı bir, bir… İlk defa o yaşananlar için gözyaşı döktüm İçimde zehir misali, bıçak misali saklanan ne varsa akıp gidiyor, yaram kapanıyordu Akan her damla ile akıp gidiyordu… Bitiyordu… Artık bitiyor, açılmamak üzere kapanıyordu, yenisine bırakarak yerini… Ve bir hikâye son buluyordu yüreğimde’’ Silindi kelimeler, söylendi sözler Karardı dünya karardı gözler Ne kaldı geriye ne kaldı senden Yitik bir sevda ve kırık kalpler Aysel Bahram