Bodrum'a Taşınıyoruz (Kimse Güneşimizi Çalamaz Bizden)

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Bodrum'a Taşınıyoruz - Kimse Güneşimizi Çalamaz Bizden yaşam hikayesi -Hicran Aydın akçakaya yazıları

Sene 1974

Mini minnacık bir kız çocuğuyum henüz

Ponponlu uzun beyaz çoraplı, pilili eteği, annesinin çevresinde dolanıp duran minicik bir kız

O dönemler Muğla'da ikamet etmekteyiz

Hayal meyal hatırlıyorum, evimizi, bahçemizi, komşularımızı

Kocaman bir bahçede ikisi iki katlı, bizim oturduğumuz tek katlı, üç bina ve beş aile

Beş ayrı aile ama bir bahçede yürek yüreğe

Bir de kışla vardı her pazar gittiğimiz,papatyalarla dolardı baharda

O bembeyaz zemin üzerinde koşup oynamak nasıl da keyif verirdi bana

O gün farklı bir hareket vardı evimizde

Annem her zamankinden telaşlı,babam işe gitmemiş, evde koliler, paketler her yere saçılmış

Mutfaktaki raflar boşalmış

Ben şaşkın şaşkın bakıyorum bir anneme bir babama

Kucağımda Zeliha (en sevdiğim bebeğim)

Annem:

-Bodrum'a taşınıyoruz yavrum

Baban güzel bir iş teklifi aldı

Bu akşam yola çıkıyoruz

Dedi

Bodrum mu? Bodruma mı gideceğiz? Allah'ım Allah'ım insan bodruma taşınır mı?

Orda yaşanır mı? Ben başladım ağlamaya, ağlamak da değil hani resmen zırlıyorum:

-Ya bana ne ben gitmem bodruma falan

Anne n'olur siz de gitmeyin

Anne n'olur gitmeyelim

Benim minicik yüreğim üzüldü, süzüldü, büzüldü, daha da bir koyulaştırdım ağlamayı

Ama nasıl feryat figan ağlıyorum:

- Ben bir daha hiç güneşi göremeyeceğim!

Diye ver yansın ediyorum, iki gözüm iki çeşme

Anneciğim her ne kadar anlatmaya çalışsa da, yok! Yok! İnanasım gelmiyor ona

Benim bildiğim bodrum, binaların en alt katında, odun kömür konulmaktan başa işe yaramayan , izbe, karanlık, rutubetli ve benim kapısına yaklaşmaktan bile korktuğum bir yer

Aklı olan adı bodrum olan bir yere taşınır mı? Demek ki burası bizim bodrumdan daha büyük, kocaman, bir sürü insan yaşıyor

Hepsi deli olmalı

Ne kadar çırpınsam boş

Kamyon geldi yanaştı kapıya

Zaten fazla eşyamız da yok

Annemler zamanında' bir döşek iki yastık, haydarın kulağını astık' deyip evlenmişler

Babacığım yetimmiş zaten

Çalışırsa ekmek yiyecek yedirecek bize

Öyle babadan kalma han, apartman yok yani

Fakirlik had safhada

Neyse kısa sürede eşyalar kamyona yüklendi

Biz de ön tarafa oturduk

Babam şoförün yanına, kucağında ben, annem kapı kenarında, kucağında, daha yaşına girmemiş kardeşim

Ben kanatları koparılmış bir kuş kadar çaresiz hissediyorum kendimi

Hava da kararıyor yavaş yavaş

Kamyon hareket etti

Önce evimizi bıraktık geride, sonra sokağımızı, mahallemizi ve nihayet Muğla'yı

Ağlamaktan gözlerim yanmış, uyumak istiyorum ama uyuyamıyorum

Kardeşime baktım mışıl mışıl uyuyor annemin kucağında

Sanırım bir ara ben de kendimi uykunun kollarına teslim etmişim ki babamın:

-Hadi kızım uyan bak yaklaştık Bodrum'a

Sesiyle uyanıyorum

Hava iyice kararmış

Gece, yarısını devirmiş çoktan

Her yer karanlık

Al işte ben biliyordum başıma geleceği

Zindan burası zindan

Hani nerde güneş?

-Anne !!! Yok işte gördün mü? Ben bir daha güneşi hiç göremeyeceğim :(

Anne n'olur geri dönelim

Baba n'olur evimize gidelim :(

Tabii şimdiki gibi değil o zamanlar Bodrum

Küçük bir balıkçı kasabası

Gece ışıl ışıl yanmıyor şimdiki gibi her yanı

Sessiz, sakin, hatta biraz ıssız

Hayatımın en uzun en zor yolculuğuydu bu üç saatlik yolculuk

Aksilik üstüne aksilik

Babamın daha önce gelip kiraladığı ev hala boşaltılmamış

İçinde çuvallar, otlar, samanlar, defne balyaları ( tanel diyorlar Bodrum yerlileri)

Allahtan aylardan eylül, yaz henüz bitmemiş

Eşyalarımızı evin yan tarafındaki büyük incir tarlasına indirdiler

Dayım bizden önce gelmiş, babamla anneme yardım etmek için

O kocaman incir ağaçları öyle korkunç geldi ki bana gecenin karanlığında

Her biri ellerini kollarını sallayarak sanki üzerime üzerime yürüyorlardı

Çaresiz o ağaçların altında sabahlayacaktık

Annem yere bir kilim onun üzerine de yataklarımızı serdi

Biz o gece yıldızları izleye izleye, tarlanın ortasındaki yataklarımızda uyuduk

Ben uyudum diyemeyeceğim, ağlamaktan heba olmuş bir vaziyette sızmış kalmışım

Ertesi gün yüzümde o alışkın olduğum sıcaklığı hissederek uyandım

-Yaşasın güneş doğmuş

Yaşasın, yaşasın bodruma güneş doğmuş

Anneeeeeeeee,

babaaaaaaaaaa, dayııııııı, baksanıza bodruma güneş doğmuş ))

Nasıl mutluyum, nasıl keyifliyim anlatamam

Babamlar ev sahibinin de yardımıyla yeni (bana göre yeni yoksa dökülüyor harabe gibi) evimizi

boşalttılar

Hep bir elden badana temizlik derken (zaten iki odalı küçücük bir kulübe )akşama

varmadan eve yerleştik biz

Evin sol tarafında gece altlarında uyuduğumuz incir ağaçları, sağ

tarafında yemyeşil bir tarla, ön tarafımızda da uçsuz bucaksız bir mandalina bahçesi

Ferahlamıştım, korkularım geçmişti

Yeni bir hayat, yeni bir çevre, yeni arkadaşlar, yeni bir dünya bana kucağını açıyordu

Bu Bodrum benim bildiğim bodrumdan çok çok farklıymış

Yaşadıkça sevdim, sevdikçe tutuldum, Muğla'da doğmuşum ama Bodrum'da büyüdüm, yaşadım, yaşlandım biraz da

İlk kez burada aşık oldum, ilk hayal kırıklıklarımı burada yaşadım

İlk sevinçlerim, mutluluklarım, üzüntülerim ve bunları paylaştığım arkadaşlarım

Hepsine burada sahip oldum

Burada evlendim, iki oğlumu burada dünyaya getirdim

Okumayı, yazmayı, bisiklete binmeyi yüzmeyi

Hepsini burada öğrendim

Gezip dolaştığım her sokağında, caddesinde, oturup çay içtiğim her köşesinde bir anı bir yaşanmışlık saklı

İnsanları, güneşi, denizi, çarşısı, sahili

Velhasıl seviyorum ben, bu adı karanlık kenti

Eee

Hadin gari yetivesin bugadaaa, ellem acıdı

Hayat bu yaza yaza bite mi hec

Mutluluğun inahtarı emme yazmak, yazmak ve yaşamak

Dalan yaprakları dalakene ellemizi bi tutam ilmik dalına sarılıvemek umutla

Alamalaa konulmuşken yollamıza höle itivemek onları ayağın tersiynen

Ucu iğne oyalı bii mandile kimseciklee çaktımadan gözyaşlamızı silivemek

Mor şahboylede koklayıvemek hasretin kokusunu

Zerdali çiçeklene asıveemek asker türküleni

Eee napıdduru sunuz? Koşudduru musuzun hayatın peşinden siz de?

Hindi koşma izamanı durma değil

Yaşam beklemez kimsecikleri

Koşcez tutuvecez ucundan ki biz de nasiplenelim de mi emme

Kızanlaamıza sevmeyi öğretelim ve şunu belletelim:

Kimse güneşimizi çalamaz bizden, özgürlüğümüz hayatımızın mahyasıdır,

kimse indiremez bizi gökyüzünden

inahtar: anahtar

mandil: mendil

alama: taş

dalan: ısırgan otu

ilmik: ebegümeci

kızan: çocuk

Bodrum

Hicran Akçakaya

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bodrum'a Taşınıyoruz (Kimse Güneşimizi Çalamaz Bizden) Bodrum'a Taşınıyoruz - Kimse Güneşimizi Çalamaz Bizden yaşam hikayesi -Hicran Aydın akçakaya yazıları Sene 1974 Mini minnacık bir kız çocuğuyum henüz Ponponlu uzun beyaz çoraplı, pilili eteği, annesinin çevresinde dolanıp duran minicik bir kızO dönemler Muğla'da ikamet etmekteyiz Hayal meyal hatırlıyorum, evimizi, bahçemizi, komşularımızı Kocaman bir bahçede ikisi iki katlı, bizim oturduğumuz tek katlı, üç bina ve beş aile Beş ayrı aile ama bir bahçede yürek yüreğe Bir de kışla vardı her pazar gittiğimiz,papatyalarla dolardı baharda O bembeyaz zemin üzerinde koşup oynamak nasıl da keyif verirdi bana O gün farklı bir hareket vardı evimizde Annem her zamankinden telaşlı,babam işe gitmemiş, evde koliler, paketler her yere saçılmış Mutfaktaki raflar boşalmış Ben şaşkın şaşkın bakıyorum bir anneme bir babama Kucağımda Zeliha (en sevdiğim bebeğim) Annem: -Bodrum'a taşınıyoruz yavrum Baban güzel bir iş teklifi aldı Bu akşam yola çıkıyoruz Dedi Bodrum mu? Bodruma mı gideceğiz? Allah'ım Allah'ım insan bodruma taşınır mı? Orda yaşanır mı? Ben başladım ağlamaya, ağlamak da değil hani resmen zırlıyorum: -Ya bana ne ben gitmem bodruma falan Anne n'olur siz de gitmeyinAnne n'olur gitmeyelim Benim minicik yüreğim üzüldü, süzüldü, büzüldü, daha da bir koyulaştırdım ağlamayı Ama nasıl feryat figan ağlıyorum: - Ben bir daha hiç güneşi göremeyeceğim! Diye ver yansın ediyorum, iki gözüm iki çeşme Anneciğim her ne kadar anlatmaya çalışsa da, yok! Yok! İnanasım gelmiyor ona Benim bildiğim bodrum, binaların en alt katında, odun kömür konulmaktan başa işe yaramayan , izbe, karanlık, rutubetli ve benim kapısına yaklaşmaktan bile korktuğum bir yer Aklı olan adı bodrum olan bir yere taşınır mı? Demek ki burası bizim bodrumdan daha büyük, kocaman, bir sürü insan yaşıyor Hepsi deli olmalı Ne kadar çırpınsam boş Kamyon geldi yanaştı kapıya Zaten fazla eşyamız da yok Annemler zamanında' bir döşek iki yastık, haydarın kulağını astık' deyip evlenmişlerBabacığım yetimmiş zaten Çalışırsa ekmek yiyecek yedirecek bize Öyle babadan kalma han, apartman yok yani Fakirlik had safhada Neyse kısa sürede eşyalar kamyona yüklendi Biz de ön tarafa oturduk Babam şoförün yanına, kucağında ben, annem kapı kenarında, kucağında, daha yaşına girmemiş kardeşim Ben kanatları koparılmış bir kuş kadar çaresiz hissediyorum kendimi Hava da kararıyor yavaş yavaş Kamyon hareket ettiÖnce evimizi bıraktık geride, sonra sokağımızı, mahallemizi ve nihayet Muğla'yı Ağlamaktan gözlerim yanmış, uyumak istiyorum ama uyuyamıyorum Kardeşime baktım mışıl mışıl uyuyor annemin kucağındaSanırım bir ara ben de kendimi uykunun kollarına teslim etmişim ki babamın: -Hadi kızım uyan bak yaklaştık Bodrum'a Sesiyle uyanıyorum Hava iyice kararmış Gece, yarısını devirmiş çoktan Her yer karanlık Al işte ben biliyordum başıma geleceği Zindan burası zindan Hani nerde güneş? -Anne !!! Yok işte gördün mü? Ben bir daha güneşi hiç göremeyeceğim :( Anne n'olur geri dönelim Baba n'olur evimize gidelim :( Tabii şimdiki gibi değil o zamanlar Bodrum Küçük bir balıkçı kasabası Gece ışıl ışıl yanmıyor şimdiki gibi her yanı Sessiz, sakin, hatta biraz ıssız Hayatımın en uzun en zor yolculuğuydu bu üç saatlik yolculuk Aksilik üstüne aksilik Babamın daha önce gelip kiraladığı ev hala boşaltılmamış İçinde çuvallar, otlar, samanlar, defne balyaları ( tanel diyorlar Bodrum yerlileri) Allahtan aylardan eylül, yaz henüz bitmemiş Eşyalarımızı evin yan tarafındaki büyük incir tarlasına indirdilerDayım bizden önce gelmiş, babamla anneme yardım etmek için O kocaman incir ağaçları öyle korkunç geldi ki bana gecenin karanlığında Her biri ellerini kollarını sallayarak sanki üzerime üzerime yürüyorlardı Çaresiz o ağaçların altında sabahlayacaktık Annem yere bir kilim onun üzerine de yataklarımızı serdi Biz o gece yıldızları izleye izleye, tarlanın ortasındaki yataklarımızda uyuduk Ben uyudum diyemeyeceğim, ağlamaktan heba olmuş bir vaziyette sızmış kalmışım Ertesi gün yüzümde o alışkın olduğum sıcaklığı hissederek uyandım -Yaşasın güneş doğmuş Yaşasın, yaşasın bodruma güneş doğmuş Anneeeeeeeee, babaaaaaaaaaa, dayııııııı, baksanıza bodruma güneş doğmuş )) Nasıl mutluyum, nasıl keyifliyim anlatamam Babamlar ev sahibinin de yardımıyla yeni (bana göre yeni yoksa dökülüyor harabe gibi) evimizi boşalttılar Hep bir elden badana temizlik derken (zaten iki odalı küçücük bir kulübe )akşama varmadan eve yerleştik biz Evin sol tarafında gece altlarında uyuduğumuz incir ağaçları, sağ tarafında yemyeşil bir tarla, ön tarafımızda da uçsuz bucaksız bir mandalina bahçesi Ferahlamıştım, korkularım geçmişti Yeni bir hayat, yeni bir çevre, yeni arkadaşlar, yeni bir dünya bana kucağını açıyorduBu Bodrum benim bildiğim bodrumdan çok çok farklıymış Yaşadıkça sevdim, sevdikçe tutuldum, Muğla'da doğmuşum ama Bodrum'da büyüdüm, yaşadım, yaşlandım biraz daİlk kez burada aşık oldum, ilk hayal kırıklıklarımı burada yaşadım İlk sevinçlerim, mutluluklarım, üzüntülerim ve bunları paylaştığım arkadaşlarım Hepsine burada sahip oldum Burada evlendim, iki oğlumu burada dünyaya getirdim Okumayı, yazmayı, bisiklete binmeyi yüzmeyi Hepsini burada öğrendim Gezip dolaştığım her sokağında, caddesinde, oturup çay içtiğim her köşesinde bir anı bir yaşanmışlık saklı İnsanları, güneşi, denizi, çarşısı, sahili Velhasıl seviyorum ben, bu adı karanlık kenti Eee Hadin gari yetivesin bugadaaa, ellem acıdı Hayat bu yaza yaza bite mi hec Mutluluğun inahtarı emme yazmak, yazmak ve yaşamak Dalan yaprakları dalakene ellemizi bi tutam ilmik dalına sarılıvemek umutla Alamalaa konulmuşken yollamıza höle itivemek onları ayağın tersiynen Ucu iğne oyalı bii mandile kimseciklee çaktımadan gözyaşlamızı silivemek Mor şahboylede koklayıvemek hasretin kokusunu Zerdali çiçeklene asıveemek asker türküleni Eee napıdduru sunuz? Koşudduru musuzun hayatın peşinden siz de? Hindi koşma izamanı durma değil Yaşam beklemez kimsecikleri Koşcez tutuvecez ucundan ki biz de nasiplenelim de mi emme Kızanlaamıza sevmeyi öğretelim ve şunu belletelim: Kimse güneşimizi çalamaz bizden, özgürlüğümüz hayatımızın mahyasıdır, kimse indiremez bizi gökyüzünden inahtar: anahtar mandil: mendil alama: taş dalan: ısırgan otu ilmik: ebegümeci kızan: çocuk Bodrum Hicran Akçakaya