Kırma Kendini

Kırma Kendini Hikayesi - Kırma Kendini Yazısı - İclal Aydın Yazıları - İclal Aydın Köşe Yazısı

Kendi bildiğim sporu yapıyordum Öyle müzik dinleyip, koştur koştur, kafadan on bin şeyi geçir, gemiler ayrılsın zihin limanından filan


Boynum ve belimdeki fıtıklaşmalar sonunda ara vermek zorunda kalmıştım Boynumda ciddi bir düzleşme hatta hafifçe öne doğru bir eğilim var (Ah, başım öne eğilmesin Allahım!)


Bugünlerde bir doktor antrenörle çalışıyorum Oracığımda bir kas olduğundan bile haberdar olmadığım yanlarım ağrı içinde O ise gayet sakin, eşinden, eşinin benim yazılarımı nasıl okuduğundan ama kendisinin dizilerimi daha çok sevdiğinden söz ederken “Hadi 20 tane daha” diyor arada


Ben orada ruhumu teslim etmek üzereyim ama yiğitliğe de leke süremediğimden yapmamı istediği hareketleri canımı dişime takarak tamamlıyorum Kendimi Siyah Kuğu filmindeki balerin rolüne hazırlanan bir Natalie Portman, Milyonluk Bebek’teki hırslı boksör rolüne hazırlanan bir Hilary Swank, en kötü olimpiyata gitmeye hazırlanan bir Naim Süleymanoğlu gibi düşünüyorum o sırada Bak bak


(En kötüsü olimpiyata hazırlanan Naim’miş) Doksanlarda kalan beynim bu kadar çalışıyor işte Halter sporunda “Nayım”dan sonrası finiş


Lafı dolandırmayayım; kendimi kim olarak düşünürsem düşüneyim, her dersin sonunda sürünerek arabama biniyor, direksiyonu tutan ellerimin bağlı olduğu kollarıma bağırarak komutlar veriyorum! “Yanma, sola çevir şimdi, düz tut, kırma kendini”


Acıyan kaslarıma aldırmadan delikanlı takılmaya çalışıyor ve hayatımı normal şekilde sürdürmeye gayret ediyorum

Kaslarıma karşı iradem yani!


***



Aslında


Tuhaf işler oluyor Nicedir oluyor


Siz de biliyorsunuz


Bir gazetecinin bilgisayarına girip “sil” emri veriyor otorite


“Yazma, düşünme, yapma” diyor


Hür iradeye karşı “otorite” yani


Bilgisayarım ya da cep telefonum bozulduğunda tamire vermek yerine yenisini almak daha güvenli geliyor bana Ben kimim? Hiç kimse!


Bir notun, bir fotoğrafın, bir mesajın ya da bir e-postanın “nelere sebep olabileceğini” kestirebilen var mı içinizde? Son derece masum görünen, sıradan günlük konuşmaların arasından kendimiz için değilse bile bir başkası için delil üretilmeyeceğini, üretilemeyeceğini nereden biliyoruz?


Paranoyak mı olduk cümleten?


***



Ağrıyan tek yanım kaslarım değil elbette


Oracığımda bir “bilinmez” olduğundan habersiz olduğum yanlarım ağrıyor Bir baş ağrısı gibi, bir boyun ağrısı gibi, bir diş ağrısı gibi Çıktığı yerde sabit kalmayan başka tarafları da tetikleyen, sıçraya sıçraya giden bir ağrı bu


İlk defa canım benim, biriciğim sevgili “oy”um için sandığa gitmek istemiyor canım İzlediğim, gördüğüm her şey “ağrı” yapıyor, “ağır” geliyor


Türbanlı kadının mecliste duruşuyla ilgili komik formüller, Kürt milletvekillerinin patlayan öfkeleri, iç fokurdaması hiç-bir-zaman-bitmeyen-CHP Basılamayan kitaplara karşın, baskına uğrayan gazeteler, gazeteciler


Gülmek istiyorum oysa Şakalar yapmak istiyorum Ama gel gör ki ne dünya ne ülkem buna izin veriyor Kollarıma komut veren yüksek sesim “hadi diyor, dik tut kollarını, kırma kendini” diyor


Ama ne zaman bir “şaka yapsam” hemen ardından gelen bir cümle yeni bir haber insanlığımdan utandırıyor beni


Doksanlarda “Nayım”da kalmış zihnim keşke hep orada kalsaydı


İşte gördünüz Hepimizin her günü aha işte bu yazı gibi gelişiyor


Nasıl başladığı ayrı, nasıl bittiği ayrı mevzu Oysa gülmek için başlamıştık güne


Komut: Kırma kendini, çeneni kaldır ve en zor hareketi yaparken uzun uzun nefes ver “Başın öne eğilmesin” elbette



İclal Aydın