Bugün Yine Sıradan Bir Gün

Bugün Yine Sıradan Bir Gün Yazısı - İclal Aydın Yazıları - Bugün Yine Sıradan Bir Gün Köşe Yazısı

Dün 3 Haziran’dı Bugün 4 Haziran Dün Başbakan’ın Konya’da seçim konuşması vardı Devlet Bahçeli Kırşehir’de, Kemal Kılıçdaroğlu ise Adıyaman’daydı Dün Topkapı Sarayı Müzesi Müdürü iddialara göre 3 Selim’in tahtını lojmanına taşıttı Dün İsrail’in en zengin adamı Sami Ofer evinde ölü bulundu Dün bir süre önce silahlı saldırıya uğrayarak ağır yaralanan Türkiye’nin en ünlü şarkıcısı İbrahim Tatlıses kendi özel uçağı ile sağ ve salim yurda döndü Dün soykırım suçuyla yargılanan Sırp general Ratko Mladiç Lahey’deki Uluslararası Savaş Suçları Mahkemesi’nde ilk duruşmasına çıktı ve “ölümcül kanser hastasıyım” dedi Dün, geçtiğimiz hafta Etiler’deki bombalı saldırıda bir bacağını kaybeden Ayten Bal basınla ilk kez konuştu ve “hayatı ne kadar sevdiğini” anlattı


Dün Nâzım Hikmet, Moskova’da Türkiye’ye hasret öleli tam 48 yıl oldu


Dün hayatımızdan bir gün daha akıp gitti


Dün 3 Haziran’dı Bugün 4 Haziran


Bugün de belki büyük bir şey olmayacak Bugün de şansımız varsa akıp gidecek hayya


Ama büyük şairlerin “küçük ve sıradan ve hepimizinki” gibi hayatlarından “büyük şiirler” kalacak geriye


Her okuduğumda “küçük hayatıma” ama “büyük yaşantıma” aşkla bağlanmama neden olan o şiiri dünün anısına bugün paylaşmak istedim sizinle


Nâzım Hikmet Ran’dan


OTOBİYOGRAFİ


1902’de doğdum doğduğum şehre dönmedim bir daha geriye dönmeyi sevmem üç yaşımda Halep’te paşa torunluğu ettim

on dokuzumda Moskova’da komünist üniversite öğrenciliği

kırk dokuzumda yine Moskova’da Tseka-Parti konukluğu

ve on dördümden beri şairlik ederim kimi insanlar otların kimi insanlar balıkların çeşidini bilir ben ayrılıkların

kimi insan ezbere sayar yıldızların adını ben hasretlerin

hapislerde de yattım büyük otellerde de açlık çektim açlık grevi de içinde ve tatmadığım yemek yok gibidir otuzumda asılmamı istediler kırk sekizimde Barış madalyasının bana

verilmesini verdiler de otuz altımda yarım yılda geçtim dört metre kare betonu elli dokuzumda on sekiz saatte uçtum Prag’dan Havana’ya Lenin’i görmedim nöbetini tuttum tabutunun başında 924’te 961’de ziyaret ettiğim anıtkabri kitaplarıdır partimden koparmağa yeltendiler beni sökmedi

yıkılan putların altında da ezilmedim 951’de bir denizde genç bir arkadaşla yürüdüm üstüne ölümün 52’de çatlak bir yürekle dört ay sırtüstü bekledim ölümü


sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım şu kadarcık haset etmedim Şarlo’ya bile aldattım kadınlarımı konuşmadım arkasından dostlarımın içtim ama akşamcı olmadım hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı ne mutlu bana

başkasının hesabına utandım yalan söyledim yalan söyledim başkasını üzmemek için ama durup dururken de yalan söyledim

bindim tirene uçağa otomobile çoğunluk binemiyor

operaya gittim çoğunluk gidemiyor adını bile duymamış

operanın çoğunluğun gittiği kimi yerlere de ben gitmedim 21’den beri camiye kiliseye tapınağa havraya büyücüye

ama kahve falıma baktırdığım oldu yazılarım otuz kırk dilde basılır


Türkiye’mde Türkçemle yasak kansere yakalanmadım daha yakalanmam da şart değil başbakan filan olacağım da yok

meraklısı da değilim bu işin bir de harbe girmedim

sığınaklara da inmedim gece yarıları yollara da düşmedim pike yapan uçakların altında ama sevdalandım altmışıma yakın

sözün kısası yoldaşlar


bugün Berlin’de kederden gebermekte olsam da insanca yaşadım diyebilirim ve daha ne kadar yaşarım başımdan neler geçer daha kim bilir



İclal Aydın