Pardon Tanışıyormuyuz

Pardon Tanışıyormuyuz Yazısı - Pardon Tanışıyormuyuz Elif Ayvaz - Elif Ayvaz Yazıları

Nerede yitirdik çocukluğumuzu?


Nereye kayboldu cam bilyelerim? Onların arasına çocukluğumu da koymuştum ben


Komşunun kızının saçını çekiştirdiğim mutlu günlere nerede?


Yara bere içindeki dizlerim, kollarım nerede?


Bez bebeklerim? Pastel boyalarım, kalemlerim, resim defterim?


Nerede?


Okula gitmek için ağladığım günler de mi yok yoksa?


Mızıkçı arkadaşlarımın anlamsızlığında kaldı her şey, değil mi?


Konuşsana!


Susma öyle!


Bütün bunları da sen aldın, değil mi?


Rahat bırakmayacak mısın beni artık sen!


Yeni bir hayat kurdum kendime Ever, yalnızım Eskisinden daha fazla yalnızım hem de Ama mutluyum


Bak sen olmadan da yaşayabiliyorum


Mutluyum işte





Gideceğim buralardan Çünkü çok çekici bir kelime ‘gitmek' Büyülü


Gideceğim, çünkü buna ihtiyacım var Yaşamak istediğim şeyler var


Çünkü bu şehri neden sevmediğimi açıklayamıyorum


Cevaplar da sende saklı, biliyorum Ama sana gelmeyeceğim


Evet, sana meydan okuyorum Senden daha güçlüyüm ben


Çok koştum, çok yoruldum Tökezledim, düştüm Eskisinden daha çok kanadı dizlerim Daha çok acıdı ellerim Ama her seferinde ayağa kalktım ben Daha güçlü, daha kararlı yol aldım her seferinde


Ama sen


Sen bu kadar güçlü değilsin Evet, çocukluğum sende Sen aldın onları Bununla övünüyorsun belki de Ama sen de diptesin


Ben de dipteydim Hatırlıyor musun, en iyi arkadaşım itmişti beni oraya Yani sen!


Sonra arkanı dönüp çekip gitmiştin Hatırlıyor musun?


Orada yaralı dizlerini karnına çekmiş, saçı başı dağınık ağlayan kız bendim Dipteydim Şimdi senin olduğun yerde Ağlıyordum Canım acıyordu Ama dizlerim değildi canımı acıtan, biliyor musun? Sendin


Sendin o


Şimdi dipte olan sen misin? ‘Dipteyim' Dedin Boyalı gözlerinde başka bir ‘sen' vardı Aradım, bulamadım Sana ait bir şey yoktu ortalıkta Her şeyi silip süpürmüşsün Nereye sakladın onları?


Beni, seni, çocukluğumuzu


Kimin kollarında ya da dudaklarında bıraktın anılarımızı?


Sana kızmam gerekiyor, değil mi? Sana bağırmam gerekiyor Belki biraz da acımam


Ama yapamam ki ben bütün bunları


Hayır, iyiliğimden değil


Unuttun mu? Her şeyimi sen aldın Bütün bunlar da sende


Nefret bile edemiyorum senden Senin yüzünden


Anılarımı hatırlayamıyorum


Seni hatırlayamıyorum


Dipteymişsin


Yardım mı etmem gerek şimdi Hiç içimden gelmiyor tanımadığım, hatırlamadığım bir insana elimi uzatmak


Bana öyle ıslak kedi yavrusu gibi bakma!


Kedilerden nefret ederim ben


Gözleri seni hatırlatıyor sanki


İstemiyorum


Hatırlamak istemiyorum


Gitmek istiyorum


Zaten seni hatırlamıyorum




Başka bir şehirde, başka başka hayatlarda





- Pardon, tanışıyor muyuz?


- Yoksa beni hatırlamadın mı?


- Hayır!?


- Ben oyum Çocukluğun, arkadaşın


- Kim? Benim çocukluğum yok ki Onu biri çaldı


- Hayır, ben senin çocukluğunum!


- Bakın, ben sizi tanımıyorum Ne söylediğinizi de anlamıyorum Hem benim gitmem gerek





- Ben oyum! Benim Çocukluğunum!





- Deli midir nedir ya! Takıldı peşime, tutturmuş ben senin çocukluğunum diye hep beni mi bulur böyleleri



Elif Ayvaz