Mezardan Öteye Kadar Giden Dostluklar

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

dostluğun önemi - dostluğa veilen değer - dost bulmakDerin düşünceler içinde boğulurken niçin böyle düşündüğünü sordu kendi kendine

Tabi ki bir cevap alamadı

Çünkü o anda aklına mantıklı bir cevap gelmiyordu

Şimdi ölsem ne olur acaba diye düşündü

Olacakları zihninde canlandırmak için gözlerini kapadı

Öncelikle bir sonraki gün evine gelenler onu ölü bulacaklardı

Daha sonra yaklaşık olarak iki gün sürecek cenaze işleri

Sonra bir kefen ve bir tabut

Cenaze namazında yüzleri tanımadığı on onbeş kişi

Sahte onaylamalar

Sahte dostluklar

Herşey o gün ortaya çıkardı

Ama o zamanda o burada olmayacaktı

Daha sonra defnedileceği yere geldiğinde onu toprağın altına atacaklar ve kimse ardına bakmadan oradan kaçacak

Çünkü ölüm onları korkutacaktı

Niçin kimse onunla gelmiyordu

Bütün dostluklar oraya kadar mıydı? Bir sınırı mı vardı hepsinin? Hani nerde o nerde ve ne zaman olursak dostuz sözleri? Hepsi sahteymiş meğer

İşte bunun için şimdiye kadar genellikle yalnız olurdu

Yani o ondan sonrada kendine eşlik edecek bir dost arıyordu

Zordu bulmak ama umutluydu o

Umut fakirin ekmeği diye bir söz vardı galiba güzel türkçemizde

Onu hatırladı

Ve daha bir sağlam sarıldı ekmeğine

Birgün yine deniz kıyısında oturmuş seyrediyordu mavi gökleri ve yeşil denizi

Aslında pek yeşil sayılmazdı

İnsanlar oralara da el attıktan sonra ama bütün şairler denizin yeşil olduğundan bahsederlerdi

Yoksa oda görmemişti yeşil denizi

Yalnızca dedeleri veya ninelerinden duyarlardı

Dedesinin bak torunum birgün

diye başlayan hikayelerini zevkle dinler onlara hayran kalırdı

Neyse bunları bir kenara bırakalım

Evet seyrediyordu denizi

Hergün gelirdi buraya

Hiç aksatmazdı doğayla ve havayla olan randevularını

Onlar onun tek arkadaşıydı çünkü

Oturmuş bunları düşünürken diğerini gördü başka bir ucunda parkın

Çok garip

Çünkü buraya tamı tamına beş yıldır geliyordu ve şimdiye kadar hep yalnızdı

Daha önce kimseyi o civarda görmemişti

Aslında bir yandan da seviniyordu

Birisi daha var

Benle aynı havayı soluyan birisi

Diğerinin yanına gitmek için niyetlendi ama ne konuşacağını bilmediği için vazgeçti

Ve evine gitti

Ertesi gün o yine ordaydı

Ve diğeri de

Bu sefer ayağa kalktı

Diğerine doğru yürümeye başladı

O yürüdükçe yol uzaklaşıyordu sanki

Diğerine ulaşamıyordu

En sonunda geldi yanına

Bankın diğer ucunda oturdu

Ve aniden konuşmaya başladılar

Her konudan konuştular

Konuştukça rahatladığını hissetti o

Zaman ilerliyordu

Zamanı durdurmaya kimsenin gücü yetmezdi

Onunki de yetmedi

Ve en sonunda pes edip saatin geç olduğunu söyleyerek uzaklaştı diğerinden

Hiç yüzüne bakmadı

Sanki yüzüne bakınca büyü bozulacakmış gibi geliyordu ona

Bakmadı

Döndü ve bir daha bakmadı

Yatağında uykusuzluktan kıvranırken farketti merak denilen duygunun ne kötü bir illet olduğunu

Diğerini merak ediyordu

Ama elindende birşey gelmiyordu

Saniyeler asır gibi geliyor

Daha dün konuşurken geçmemesi için dua ettiği zamanın akıp gitmesini istiyordu

Ama olmuyordu

O isteyince olsaydı keşke

Pencereyi açtı

Dışarıda yağmur vardı

Üstüne bişeyler alıp dışarı çıktı

Gezmeye başladı

Yağmur durdu

Vücudundaki demir eksikliğinden dolayı yağmurdan sonra toprağın o insana rahatlık veren ama bir o kadarda zararlı kokusunu içine çekti

Ve evine gitti

Yine yatamadı

Sabah gözlerini açtığında sanki biraz uyumuş gibi hissetti

Ama saate baktığında saniyenin bile yer değiştirmediğini hayretle gördü

Akşamı zor etti

Çünkü bir an önce oraya gitmek istiyordu

Akşam oldu

Gitti

Oturdu

Beklemeye başladı

Diğeri geldi

Bu sefer diğeri onun yanına oturdu

Hala yüzüne bakmıyordu

Yine bol bol konuştular

Herşeyden

Acaba aradığım dost bu mu diye düşündü

Hani şu yazının başında anlatmıştım ya

Daha sonraları çok pişman olacağı birşey yaptı

Ve diğerinin yüzüne bakmaya yeltendi

Tam görecekken diğeri kayboldu

Oda hemen başını eğdi

Ama gidenler bir daha gelir mi? Gelmez

Gelmedi de

Diğeri gelmedi

Her akşam gitti oraya ama diğerini göremedi

Çok üzüldü

Çok ağladı ne yaptım diye

Büyünün bozulacağını biliyordu ama yinede yaptı

Bakmaya yeltendi

Ve böyle oldu işte

Pişmandı

Çok pişman

Öyle ki artık tamamen duygusuz biri haline gelmişti

Sabah akşam o bankta, yani ilk oturdukları bank oluyor, oturdu

Ölü gibiydi

Gözleri fersizdi

Ama hala mavi gökyüzüne ve yeşil denize bakıyordu

Adeta onlarla bir oluyordu gözleri

Gözleri herşeyi anlatmaya yetiyordu

Zar zor eve gitti

Aklına birşey gelmişti

Eline bir şişe asit aldı

Asit

Yakıcı

Yakıcı bir madde

Onunla ne yapıcaktı diye sormayın

Çünkü oda anlık olduğu için cevaplayamazdı

Bende

Evet anlık oldu

Kafasına diktiği gibi bitirdi asidi

Daha sonra düştü masasından

Filmlerdeki gibi düştü

Yavaş yavaş

O anın tadını çıkararak

Zaten insan hayatında bir kere intihar edebilirdi

Oda tadını çıkarıyordu

Yüzü yere ulaştığında

O çoktan gözlerini kapamıştı

Ertesi gün

Cesedini masanın başında buldular

Vücudunda yer yer yanıklar vardı

Ve birde asit şişesi

Boş bir şişe

Anladılar

Daha sonra tanımadığı beş on kişi namazını kıldı

Ve doğru toprağa

Onu yine yalnız bıraktılar

Oradakiler gittiğinde ve ortalıktan el ayak çekildiğinde biri geldi oraya

Bu diğeriydi

Evet diğerinin ta kendisi

Kendini suçlu hissetmiyordu

Çünkü olması gereken oydu sanki

Onunla birlikte ölemezdi ama ölene kadar onun başında bekleyebilirdi

Bekledi

alıntı

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Mezardan Öteye Kadar Giden Dostluklar dostluğun önemi - dostluğa veilen değer - dost bulmakDerin düşünceler içinde boğulurken niçin böyle düşündüğünü sordu kendi kendine Tabi ki bir cevap alamadı Çünkü o anda aklına mantıklı bir cevap gelmiyordu Şimdi ölsem ne olur acaba diye düşündü Olacakları zihninde canlandırmak için gözlerini kapadı Öncelikle bir sonraki gün evine gelenler onu ölü bulacaklardı Daha sonra yaklaşık olarak iki gün sürecek cenaze işleri Sonra bir kefen ve bir tabut Cenaze namazında yüzleri tanımadığı on onbeş kişi Sahte onaylamalar Sahte dostluklar Herşey o gün ortaya çıkardı Ama o zamanda o burada olmayacaktı Daha sonra defnedileceği yere geldiğinde onu toprağın altına atacaklar ve kimse ardına bakmadan oradan kaçacak Çünkü ölüm onları korkutacaktı Niçin kimse onunla gelmiyordu Bütün dostluklar oraya kadar mıydı? Bir sınırı mı vardı hepsinin? Hani nerde o nerde ve ne zaman olursak dostuz sözleri? Hepsi sahteymiş meğer İşte bunun için şimdiye kadar genellikle yalnız olurdu Yani o ondan sonrada kendine eşlik edecek bir dost arıyordu Zordu bulmak ama umutluydu o Umut fakirin ekmeği diye bir söz vardı galiba güzel türkçemizde Onu hatırladı Ve daha bir sağlam sarıldı ekmeğine Birgün yine deniz kıyısında oturmuş seyrediyordu mavi gökleri ve yeşil denizi Aslında pek yeşil sayılmazdı İnsanlar oralara da el attıktan sonra ama bütün şairler denizin yeşil olduğundan bahsederlerdi Yoksa oda görmemişti yeşil denizi Yalnızca dedeleri veya ninelerinden duyarlardı Dedesinin bak torunum birgün diye başlayan hikayelerini zevkle dinler onlara hayran kalırdı Neyse bunları bir kenara bırakalım Evet seyrediyordu denizi Hergün gelirdi buraya Hiç aksatmazdı doğayla ve havayla olan randevularını Onlar onun tek arkadaşıydı çünkü Oturmuş bunları düşünürken diğerini gördü başka bir ucunda parkın Çok garip Çünkü buraya tamı tamına beş yıldır geliyordu ve şimdiye kadar hep yalnızdı Daha önce kimseyi o civarda görmemişti Aslında bir yandan da seviniyordu Birisi daha var Benle aynı havayı soluyan birisi Diğerinin yanına gitmek için niyetlendi ama ne konuşacağını bilmediği için vazgeçti Ve evine gitti Ertesi gün o yine ordaydı Ve diğeri de Bu sefer ayağa kalktı Diğerine doğru yürümeye başladı O yürüdükçe yol uzaklaşıyordu sanki Diğerine ulaşamıyordu En sonunda geldi yanına Bankın diğer ucunda oturdu Ve aniden konuşmaya başladılar Her konudan konuştular Konuştukça rahatladığını hissetti o Zaman ilerliyordu Zamanı durdurmaya kimsenin gücü yetmezdi Onunki de yetmedi Ve en sonunda pes edip saatin geç olduğunu söyleyerek uzaklaştı diğerinden Hiç yüzüne bakmadı Sanki yüzüne bakınca büyü bozulacakmış gibi geliyordu ona Bakmadı Döndü ve bir daha bakmadı Yatağında uykusuzluktan kıvranırken farketti merak denilen duygunun ne kötü bir illet olduğunu Diğerini merak ediyordu Ama elindende birşey gelmiyordu Saniyeler asır gibi geliyor Daha dün konuşurken geçmemesi için dua ettiği zamanın akıp gitmesini istiyordu Ama olmuyordu O isteyince olsaydı keşke Pencereyi açtı Dışarıda yağmur vardı Üstüne bişeyler alıp dışarı çıktı Gezmeye başladı Yağmur durdu Vücudundaki demir eksikliğinden dolayı yağmurdan sonra toprağın o insana rahatlık veren ama bir o kadarda zararlı kokusunu içine çekti Ve evine gitti Yine yatamadı Sabah gözlerini açtığında sanki biraz uyumuş gibi hissetti Ama saate baktığında saniyenin bile yer değiştirmediğini hayretle gördü Akşamı zor etti Çünkü bir an önce oraya gitmek istiyordu Akşam oldu Gitti Oturdu Beklemeye başladı Diğeri geldi Bu sefer diğeri onun yanına oturdu Hala yüzüne bakmıyordu Yine bol bol konuştular Herşeyden Acaba aradığım dost bu mu diye düşündü Hani şu yazının başında anlatmıştım ya Daha sonraları çok pişman olacağı birşey yaptı Ve diğerinin yüzüne bakmaya yeltendi Tam görecekken diğeri kayboldu Oda hemen başını eğdi Ama gidenler bir daha gelir mi? Gelmez Gelmedi de Diğeri gelmedi Her akşam gitti oraya ama diğerini göremedi Çok üzüldü Çok ağladı ne yaptım diye Büyünün bozulacağını biliyordu ama yinede yaptı Bakmaya yeltendi Ve böyle oldu işte Pişmandı Çok pişman Öyle ki artık tamamen duygusuz biri haline gelmişti Sabah akşam o bankta, yani ilk oturdukları bank oluyor, oturdu Ölü gibiydi Gözleri fersizdi Ama hala mavi gökyüzüne ve yeşil denize bakıyordu Adeta onlarla bir oluyordu gözleri Gözleri herşeyi anlatmaya yetiyordu Zar zor eve gitti Aklına birşey gelmişti Eline bir şişe asit aldı Asit Yakıcı Yakıcı bir madde Onunla ne yapıcaktı diye sormayın Çünkü oda anlık olduğu için cevaplayamazdı Bende Evet anlık oldu Kafasına diktiği gibi bitirdi asidi Daha sonra düştü masasından Filmlerdeki gibi düştü Yavaş yavaş O anın tadını çıkararak Zaten insan hayatında bir kere intihar edebilirdi Oda tadını çıkarıyordu Yüzü yere ulaştığında O çoktan gözlerini kapamıştı Ertesi gün Cesedini masanın başında buldular Vücudunda yer yer yanıklar vardı Ve birde asit şişesi Boş bir şişe Anladılar Daha sonra tanımadığı beş on kişi namazını kıldı Ve doğru toprağa Onu yine yalnız bıraktılar Oradakiler gittiğinde ve ortalıktan el ayak çekildiğinde biri geldi oraya Bu diğeriydi Evet diğerinin ta kendisi Kendini suçlu hissetmiyordu Çünkü olması gereken oydu sanki Onunla birlikte ölemezdi ama ölene kadar onun başında bekleyebilirdi Bekledi Bekledi Bekledi alıntı